Bela - Proverbs - 16

16:1  Чалавеку належаць намеры сэрца, а адказ языка ад Госпада.

16:2  Усе шляхі чалавека чыстыя ў яго­ных вачах, а Гасподзь выпрабоўвае душы.

16:3  Даручы Госпаду дзеі твае, і намеры твае зьдзейсьняцца.

16:4  Усё зрабіў Гасподзь дзеля Сябе; і нават бязбожнага на дзень гневу.

16:5  Агіднае Госпаду сэрца пыхліўца; можна паручыцца, што ён не застанецца без пакараньня.

16:6  Міласэрнасьцю і праўдаю ачышча­ецца грэх, і страх Гасподні адводзіць ад ліха.

16:7  Калі Госпаду падабаюцца шляхі ча­лавека, Ён і ворагаў яго прымірае зь ім.

16:8  Лепш нямногае з праўдаю, чым вялікія прыбыткі з крыўдаю.

16:9  Сэрца чалавека абдумвае свой шлях, а Гасподзь кіруе шэсьцем ягоным.

16:10  У вуснах у цара — слова натхнё­нае; вусны яго не павінны грашыць на судзе.

16:11  Правільныя вагі і вагавыя шалі — ад Госпада; ад Яго ж усе гіры ў торбе.

16:12  Агідная царам — дзея беззакон­ная, бо праўдай мацуецца трон.

16:13  Прыемныя цару вусны праўдзівыя, а таго, хто гаворыць праўду, ён любіць.

16:14  Царскі гнеў — весьнік сьмерці; а мудры чалавек умілажальвае яго.

16:15  У ясным позірку цара — жыцьцё, і ўпадабаньне ягонае — як воблака з позьнім дажджом.

16:16  Здабыць мудрасьць намнога лепш за золата, і здабыць розум лепш за чыстае срэбра.

16:17  Шлях у праведных — унікаць зла; той ратуе душу сваю, хто зважае на шлях свой.

16:18  Пагібелі папярэднічае гонар, і падзеньню — пыха.

16:19  Лепей упакорвацца духам з лагод­нымі, чым дзяліць здабычу з гардзеямі.

16:20  Хто вядзе справу разумна, той знойдзе дабро, а хто спадзяецца на Го­спада, той шчасны.

16:21  Мудры сэрцам разумным наза­вецца, і салодкая мова дадасьць да навукі.

16:22  Розум таму, хто мае яго, — крыніца жыцьця, а вучонасьць дурных — дурнота.

16:23  Сэрца мудрага язык ягоны ўмудрае і памнажае веды ў вуснах ягоных.

16:24  Прыемная мова — сотавы мёд, са­лодкая душы і гойная касьцям.

16:25  Ёсьць шляхі, якія здаюцца чала­веку простымі, але канец іх — да сьмерці.

16:26  Працаўнік працуе на сябе, бо па­нукае яго рот ягоны.

16:27  Чалавек падступны намышляе благое, і на вуснах у яго нібы агонь па­лючы.

16:28  Чалавек хітры сее разлад, а нага­воршчык разлучае сяброў.

16:29  Чалавек зь нядобрымі намерамі разбэшчвае блізкага свайго і вядзе яго на дарогу благую;

16:30  прыплюшчвае вочы, каб прыду­маць падступства; закусваючы губы сабе, чыніць зладзейства.

16:31  Вянок славы — сівізна на дарозе праўды.

16:32  Доўгацярплівы лепшы за адваж­нага, і той, хто валодае сабою, лепшы за заваёўніка горада.

16:33  На падлогу кідаюць жэрабя, але ўвесь вырак ягоны — ад Госпада.