FarTPV - Job - 31

31:1  با چشمان خود پیمان بستم که به هیچ دختری با نظر شهوت نگاه نکنم.

31:2  چون می‌دانم که خدای قادر مطلق چه بلایی بر سر چنین افرادی می‌آورد.

31:3  او بر سر مردم شریر و بدکار از آسمان بلا و مصیبت نازل می‌کند.

31:4  او هر کاری که می‌کنم و هر قدمی که برمی‌دارم، می‌بیند.

31:5  من هرگز به راه غلط نرفته‌ام و کسی را فریب نداده‌ام.

31:6  می‌خواهم خدا خودش مرا با ترازوی عدالت بسنجد تا بی‌گناهی من ثابت شود.

31:7  اگر از راه راست منحرف شده باشم، یا دلم دنبال آنچه که چشمم خواسته است، رفته باشد و یا دستم به گناه آلوده شده باشد،

31:8  آن وقت چیزی را که کاشته‌ام، دیگران بخورند و همهٔ محصولات من از ریشه کنده شوند.

31:9  اگر دلم فریفتهٔ زن مرد دیگری شده باشد، یا در کمین زن همسایه باشم،

31:10  پس زن من هم، کنیز مرد دیگری شود. دیگران با او همبستر شوند.

31:11  زیرا این کار جنایت است و عامل آن سزاوار مجازات می‌باشد

31:12  و مثل آتشِ سوزانِ دنیای مردگان می‌تواند همه‌چیز مرا از بین ببرد و محصول مرا ریشه‌کن سازد.

31:13  اگر شکایت کنیز و غلام خود را علیه خود نشنیده و با آنها از روی انصاف رفتار نکرده باشم،

31:14  چطور می‌توانم با خدا روبه‌رو شوم و وقتی‌که از من بازخواست کند، چه جوابی می‌توانم به او بدهم.

31:15  زیرا همان خدایی که مرا آفریده، کنیز و غلام مرا هم خلق کرده است.

31:16  از کمک به مردم مسکین خودداری نکرده‌ام، بیوه زنی را در حال بیچارگی ترک نکرده‌ام،

31:17  نان خود را به تنهایی نخورده‌ام و آن را همیشه با یتیمان گرسنه قسمت کرده

31:18  و در سراسر عمر خود برای آنها مثل پدری غمخوار بودم و از کودکی، راهنمای بیوه‌زنان بوده‌ام.

31:19  اگر می‌دیدم که کسی لباس ندارد و از سرما در خطر است و یا شخص مسکینی برهنه به سر می‌برد،

31:20  از پشم گوسفندانم لباس می‌دوختم و به او می‌دادم تا از سردی هوا در امان بوده، از صمیم دل برای من دعا کند و من برکت ببینم.

31:21  اگر به‌خاطر اینکه در دادگاه نفوذ دارم، حق یتیمی را پایمال کرده باشم،

31:22  بازوی من از شانه قطع شود و دستم بشکند.

31:23  چون من از مجازات و عظمت خدا می‌ترسیدم هرگز جرأت نمی‌کردم که به چنین کاری دست بزنم.

31:24  به طلا و نقره اعتماد و اتّکا نداشته‌ام

31:25  و ثروت زیاد مایهٔ خوشی من نبوده است.

31:26  به آفتاب تابان و مهتاب درخشان دل نبسته‌ام.

31:27  آنها را نپرستیده و از دور نبوسیده‌ام.

31:28  زیرا این کار هم گناه است و اگر آن کار را می‌کردم، مستوجب مجازات می‌بودم، چون با این کار، خدای متعال را منکر می‌شدم.

31:29  هرگز از مصیبت دشمنان شاد نشده‌ام و از بلایی که بر سرشان آمده است، خوشحال نبوده‌ام.

31:30  زبان خود را از گناه بازداشته و برای آنها دعای بد نکرده‌ام.

31:31  آنهایی که برای من کار می‌کنند هرگز گرسنه نبوده‌اند.

31:32  هیچ غریبه‌ای را نگذاشته‌ام که شب در کوچه بخوابد، بلکه درِ خانهٔ من، همیشه به روی مسافران باز بوده است.

31:33  هیچ‌گاه مثل دیگران سعی نکرده‌ام که از ترسِ سرزنش مردم، گناهان خود را پنهان کنم و خاموش در خانه مانده و بیرون نروم.

31:34  هیچ‌گاه مثل دیگران سعی نکرده‌ام که از ترسِ سرزنش مردم، گناهان خود را پنهان کنم و خاموش در خانه مانده و بیرون نروم.

31:35  آیا کسی هست که به سخنان من گوش بدهد؟ من قسم می‌خورم که حقیقت را می‌گویم. بگذارید قادر مطلق جواب مرا بگوید، و اتّهاماتی را که علیه من وارد کرده‌اند، نشان بدهد.

31:36  من آنها را به گردن می‌گیرم و تاج سر خود می‌سازم.

31:37  همهٔ کارهایی را که کرده‌ام، برای او بیان می‌کنم و با سرفرازی در حضور او می‌ایستم.

31:38  اگر زمینی را که در آن کشت می‌کنم از مالک اصلی‌اش بزور گرفته باشم،

31:39  و از محصول آن بدون قیمت خورده و باعث قتل مالک آن شده باشم،

31:40  در آن زمین به عوض گندم، خار و به جای جو، علف هرزه بروید. سخنان ایّوب پایان گرفت.