Esperanto - Job - 6

6:1  Ijob respondis kaj diris:

6:2  Se estus pesita mia ĉagreno, Kaj samtempe estus metita sur la pesilon mia suferado,

6:3  Ĝi estus nun pli peza, ol la sablo ĉe la maroj; Pro tio miaj vortoj estas plenaj de plendo.

6:4  Ĉar la sagoj de la Plejpotenculo estas en mi, Ilian venenon trinkas mia spirito; La teruraĵoj de Dio direktiĝis sur min.

6:5  Ĉu krias sovaĝa azeno sur herbo? Ĉu bovo blekas kolere ĉe sia manĝaĵo?

6:6  Ĉu oni manĝas sengustaĵon sen salo? Ĉu havas guston la albumeno de ovo?

6:7  Kion ne volis tuŝi mia animo, Tio nun estas abomeninde mia manĝaĵo.

6:8  Ho, se mia peto plenumiĝus, Kaj se Dio donus al mi tion, kion mi esperas!

6:9  Ho, se Dio komencus kaj disbatus min, Donus liberecon al Sia mano kaj frakasus min!

6:10  Tio estus ankoraŭ konsolo por mi; Kaj mi ĝojus, se en la turmento Li ne kompatus, Ĉar mi ne forpuŝis ja la vortojn de la Sanktulo.

6:11  Kio estas mia forto, ke mi persistu? Kaj kia estas mia fino, ke mi havu paciencon?

6:12  Ĉu mia forto estas forto de ŝtonoj? Ĉu mia karno estas kupro?

6:13  Mi havas ja nenian helpon, Kaj savo estas forpuŝita for de mi.

6:14  Al malfeliĉulo decas kompato de amiko, Eĉ se li forlasas la timon antaŭ la Plejpotenculo.

6:15  Miaj fratoj trompas kiel torento, Kiel akvaj fluegoj, kiuj pasas,

6:16  Kiuj estas malklaraj pro glacio, En kiuj kaŝas sin neĝo;

6:17  En la tempo de degelo ili malaperas, En la tempo de varmego ili forŝoviĝas de sia loko.

6:18  Ili forklinas la direkton de sia vojo, Iras en la dezerton, kaj malaperas.

6:19  Serĉas ilin per sia rigardo la vojoj de Tema, Esperas je ili la karavanoj el Ŝeba;

6:20  Sed ili hontas pro sia fido; Ili aliras, kaj ruĝiĝas de honto.

6:21  Nun vi neniiĝis; Vi ekvidis teruraĵon, kaj ektimis.

6:22  Ĉu mi diris: Donu al mi, El via havaĵo donacu pro mi,

6:23  Savu min el la mano de premanto, Aŭ liberigu min el la mano de turmentantoj?

6:24  Instruu min, kaj mi eksilentos; Komprenigu al mi, per kio mi pekis.

6:25  Kial vi mallaŭdas pravajn vortojn? Kaj kion povas instrui la moralinstruanto el vi?

6:26  Ĉu vi intencas riproĉi pro vortoj? Sed paroloj de malesperanto iras al la vento.

6:27  Eĉ orfon vi atakus, Kaj sub via amiko vi fosus.

6:28  Nun, ĉar vi komencis, rigardu min; Ĉu mi mensogos antaŭ via vizaĝo?

6:29  Rigardu denove, vi ne trovos malpiaĵon; Ripetu, vi trovos mian pravecon en la afero.

6:30  Ĉu estas peko sur mia lango? Ĉu mia palato ne komprenas tion, kio estas malbona?