FarOPV - Luke - 2

2:1  و در آن ایام حکمی از اوغسطس قیصرصادر گشت که تمام ربع مسکون را اسم نویسی کنند.

2:2  و این اسم نویسی اول شد، هنگامی که کیرینیوس والی سوریه بود.

2:3  پس همه مردم هر یک به شهر خود برای اسم نویسی می‌رفتند.

2:4  و یوسف نیز از جلیل از بلده ناصره به یهودیه به شهر داود که بیت لحم نام داشت، رفت. زیرا که او از خاندان و آل داود بود.

2:5  تا نام او بامریم که نامزد او بود و نزدیک به زاییدن بود، ثبت گردد.

2:6  و وقتی که ایشان در آنجا بودند، هنگام وضع حمل او رسیده،

2:7  پسر نخستین خود رازایید. و او را در قنداقه پیچیده، در آخورخوابانید. زیرا که برای ایشان در منزل جای نبود.

2:8  و در آن نواحی، شبانان در صحرا بسرمی بردند و در شب پاسبانی گله های خویش می‌کردند.

2:9  ناگاه فرشته خداوند بر ایشان ظاهرشد و کبریایی خداوند بر گرد ایشان تابید و بغایت ترسان گشتند.

2:10  فرشته ایشان را گفت: «مترسید، زیرا اینک بشارت خوشی عظیم به شما می‌دهم که برای جمیع قوم خواهد بود.

2:11  که امروز برای شما در شهر داود، نجات‌دهنده‌ای که مسیح خداوند باشد متولد شد.

2:12  و علامت برای شمااین است که طفلی در قنداقه پیچیده و در آخورخوابیده خواهید یافت.»

2:13  در همان حال فوجی از لشکر آسمانی با فرشته حاضر شده، خدا راتسبیح‌کنان می‌گفتند:

2:14  «خدا را در اعلی علیین جلال و بر زمین سلامتی و در میان مردم رضامندی باد.»

2:15  و چون فرشتگان از نزد ایشان به آسمان رفتند، شبانان با یکدیگر گفتند: «الان به بیت لحم برویم و این چیزی را که واقع شده و خداوند آن را به ما اعلام نموده است ببینیم.»

2:16  پس به شتاب رفته، مریم و یوسف و آن طفل رادر آخور خوابیده یافتند.

2:17  چون این را دیدند، آن سخنی را که درباره طفل بدیشان گفته شده بود، شهرت دادند.

2:18  و هر‌که می‌شنید از آنچه شبانان بدیشان گفتند، تعجب می‌نمود.

2:19  امامریم در دل خود متفکر شده، این همه سخنان رانگاه می‌داشت.

2:20  و شبانان خدا را تمجید وحمدکنان برگشتند، به‌سبب همه آن اموری که دیده و شنیده بودند چنانکه به ایشان گفته شده بود.

2:21  و چون روز هشتم، وقت ختنه طفل رسید، او را عیسی نام نهادند، چنانکه فرشته قبل از قرارگرفتن او در رحم، او را نامیده بود.

2:22  و چون ایام تطهیر ایشان برحسب شریعت موسی رسید، او رابه اورشلیم بردند تا به خداوند بگذرانند.

2:23  چنانکه در شریعت خداوند مکتوب است که هر ذکوری که رحم را گشاید، مقدس خداوندخوانده شود.

2:24  و تا قربانی گذرانند، چنانکه درشریعت خداوند مقرر است، یعنی جفت فاخته‌ای یا دو جوجه کبوتر.

2:25  و اینک شخصی شمعون نام در اورشلیم بود که مرد صالح و متقی و منتظر تسلی اسرائیل بود و روح‌القدس بر وی بود.

2:26  و از روح‌القدس بدو وحی رسیده بود که، تا مسیح خداوند را نبینی موت را نخواهی دید.

2:27  پس به راهنمایی روح، به هیکل درآمد وچون والدینش آن طفل یعنی عیسی را آوردند تا رسوم شریعت را بجهت او بعمل آورند،

2:28  او رادر آغوش خود کشیده و خدا را متبارک خوانده، گفت:

2:29  «الحال‌ای خداوند بنده خود را رخصت می‌دهی، به سلامتی برحسب کلام خود.

2:30  زیراکه چشمان من نجات تو را دیده است،

2:31  که آن راپیش روی جمیع امت‌ها مهیا ساختی.

2:32  نوری که کشف حجاب برای امت‌ها کند و قوم تواسرائیل را جلال بود.»

2:33  و یوسف و مادرش ازآنچه درباره او گفته شد، تعجب نمودند.

2:34  پس شمعون ایشان را برکت داده، به مادرش مریم گفت: «اینک این طفل قرار داده شد، برای افتادن وبرخاستن بسیاری از آل اسرائیل و برای آیتی که به خلاف آن خواهند گفت.

2:35  و در قلب تو نیزشمشیری فرو خواهد رفت، تا افکار قلوب بسیاری مکشوف شود.»

2:36  و زنی نبیه بود، حنا نام، دختر فنوئیل ازسبط اشیر بسیار سالخورده، که از زمان بکارت هفت سال با شوهر بسر برده بود.

2:37  و قریب به هشتاد و چهار سال بود که او بیوه گشته ازهیکل جدا نمی شد، بلکه شبانه‌روز به روزه ومناجات در عبادت مشغول می‌بود.

2:38  او درهمان ساعت در‌آمده، خدا را شکر نمود ودرباره او به همه منتظرین نجات در اورشلیم، تکلم نمود.

2:39  و چون تمامی رسوم شریعت خداوند را به پایان برده بودند، به شهر خود ناصره جلیل مراجعت کردند.

2:40  و طفل نمو کرده، به روح قوی می‌گشت و از حکمت پر شده، فیض خدا بروی می‌بود.

2:41  و والدین او هر ساله بجهت عید فصح، به اورشلیم می‌رفتند.

2:42  و چون دوازده ساله شد، موافق رسم عید، به اورشلیم آمدند.

2:43  وچون روزها را تمام کرده مراجعت می‌نمودند، آن طفل یعنی عیسی، در اورشلیم توقف نمودو یوسف و مادرش نمی دانستند.

2:44  بلکه چون گمان می‌بردند که او در قافله است، سفریکروزه کردند و او را در میان خویشان وآشنایان خود می‌جستند.

2:45  و چون او را نیافتند، در طلب او به اورشلیم برگشتند.

2:46  و بعد ازسه روز، او را در هیکل یافتند که در میان معلمان نشسته، سخنان ایشان را می‌شنود و ازایشان سوال همی کرد.

2:47  و هر‌که سخن او رامی شنید، از فهم و جوابهای او متحیرمی گشت.

2:48  چون ایشان او را دیدند، مضطرب شدند. پس مادرش به وی گفت: «ای فرزند چرا با ماچنین کردی؟ اینک پدرت و من غمناک گشته تو را جستجو می‌کردیم.»

2:49  او به ایشان گفت: «از بهر‌چه مرا طلب می‌کردید، مگرندانسته‌اید که باید من در امور پدر خود باشم؟»

2:50  ولی آن سخنی را که بدیشان گفت، نفهمیدند.

2:51  پس با ایشان روانه شده، به ناصره آمد و مطیع ایشان می‌بود و مادر او تمامی این امور را درخاطر خود نگاه می‌داشت.

2:52  و عیسی درحکمت و قامت و رضامندی نزد خدا و مردم ترقی می‌کرد.