FarOPV - Luke - 1

1:1  از آنجهت که بسیاری دست خود را درازکردند به سوی تالیف حکایت آن اموری که نزد ما به اتمام رسید،

1:2  چنانچه آنانی که از ابتدانظارگان و خادمان کلام بودند به ما رسانیدند،

1:3  من نیز مصلحت چنان دیدم که همه را من البدایه به تدقیق در‌پی رفته، به ترتیب به تو بنویسم‌ای تیوفلس عزیز،

1:4  تا صحت آن کلامی که در آن تعلیم یافته‌ای دریابی.

1:5  در ایام هیرودیس پادشاه یهودیه، کاهنی زکریا نام از فرقه ابیا بود که زن او از دختران هارون بود و الیصابات نام داشت.

1:6  و هر دو در حضورخدا صالح و به جمیع احکام و فرایض خداوند، بی‌عیب سالک بودند.

1:7  و ایشان را فرزندی نبودزیرا که الیصابات نازاد بود و هر دو دیرینه سال بودند.

1:8  و واقع شد که چون به نوبت فرقه خود درحضور خدا کهانت می‌کرد،

1:9  حسب عادت کهانت، نوبت او شد که به قدس خداوند درآمده، بخور بسوزاند.

1:10  و در وقت بخور، تمام جماعت قوم بیرون عبادت می‌کردند.

1:11  ناگاه فرشته خداوند به طرف راست مذبح بخور ایستاده، بر وی ظاهر گشت.

1:12  چون زکریااو را دید، در حیرت افتاده، ترس بر او مستولی شد.

1:13  فرشته بدو گفت: «ای زکریا ترسان مباش، زیرا که دعای تو مستجاب گردیده است وزوجه ات الیصابات برای تو پسری خواهد زاییدو او را یحیی خواهی نامید.

1:14  و تو را خوشی وشادی رخ خواهد نمود و بسیاری از ولادت اومسرور خواهند شد.

1:15  زیرا که در حضورخداوند بزرگ خواهد بود و شراب و مسکری نخواهد نوشید و از شکم مادر خود، پر ازروح‌القدس خواهد بود.

1:16  و بسیاری ازبنی‌اسرائیل را، به سوی خداوند خدای ایشان خواهد برگردانید.

1:17  و او به روح و قوت الیاس پیش روی وی خواهد خرامید، تا دلهای پدران رابه طرف پسران و نافرمانان را به حکمت عادلان بگرداند تا قومی مستعد برای خدا مهیا سازد.»

1:18  زکریا به فرشته گفت: «این را چگونه بدانم وحال آنکه من پیر هستم و زوجه‌ام دیرینه سال است؟»

1:19  فرشته در جواب وی گفت: «من جبرائیل هستم که در حضور خدا می‌ایستم وفرستاده شدم تا به تو سخن گویم و از این امور تورا مژده دهم.

1:20  و الحال تا این امور واقع نگردد، گنگ شده یارای حرف زدن نخواهی داشت، زیراسخن های مرا که در وقت خود به وقوع خواهدپیوست، باور نکردی.»

1:21  و جماعت منتظر زکریامی بودند و از طول توقف او در قدس متعجب شدند.

1:22  اما چون بیرون آمده نتوانست با ایشان حرف زند، پس فهمیدند که در قدس رویایی دیده است، پس به سوی ایشان اشاره می‌کرد و ساکت ماند.

1:23  و چون ایام خدمت او به اتمام رسید، به خانه خود رفت.

1:24  و بعد از آن روزها، زن او الیصابات حامله شده، مدت پنج ماه خود را پنهان نمود و گفت:

1:25  «به اینطور خداوند به من عمل نمود درروزهایی که مرا منظور داشت، تا ننگ مرا از نظرمردم بردارد.»

1:26  و در ماه ششم جبرائیل فرشته از جانب خدا به بلدی از جلیل که ناصره نام داشت، فرستاده شد.

1:27  نزد باکره‌ای نامزد مردی مسمی به یوسف از خاندان داود و نام آن باکره مریم بود.

1:28  پس فرشته نزد او داخل شده، گفت: «سلام برتو‌ای نعمت رسیده، خداوند با توست و تو درمیان زنان مبارک هستی.»

1:29  چون او را دید، ازسخن او مضطرب شده، متفکر شد که این چه نوع تحیت است.

1:30  فرشته بدو گفت: «ای مریم ترسان مباش زیرا که نزد خدا نعمت یافته‌ای.

1:31  واینک حامله شده، پسری خواهی زایید و او راعیسی خواهی نامید.

1:32  او بزرگ خواهد بود و به پسر حضرت اعلی، مسمی شود، و خداوند خداتخت پدرش داود را بدو عطا خواهد فرمود.

1:33  واو بر خاندان یعقوب تا به ابد پادشاهی خواهد کردو سلطنت او را نهایت نخواهد بود.»

1:34  مریم به فرشته گفت: «این چگونه می‌شود وحال آنکه مردی را نشناخته‌ام؟»

1:35  فرشته درجواب وی گفت: «روح‌القدس بر تو خواهد آمد وقوت حضرت اعلی بر تو سایه خواهد افکند، از آنجهت آن مولود مقدس، پسر خدا خوانده خواهد شد.

1:36  و اینک الیصابات از خویشان تونیز در‌پیری به پسری حامله شده و این ماه ششم است، مر او را که نازاد می‌خواندند.

1:37  زیرا نزدخدا هیچ امری محال نیست.»

1:38  مریم گفت: «اینک کنیز خداوندم. مرا برحسب سخن تو واقع شود.» پس فرشته از نزد او رفت.

1:39  در آن روزها، مریم برخاست و به بلدی ازکوهستان یهودیه بشتاب رفت.

1:40  و به خانه زکریادرآمده، به الیصابات سلام کرد.

1:41  و چون الیصابات سلام مریم را شنید، بچه در رحم او به حرکت آمد و الیصابات به روح‌القدس پر شده،

1:42  به آواز بلند صدا زده گفت: «تو در میان زنان مبارک هستی و مبارک است ثمره رحم تو.

1:43  و ازکجا این به من رسید که مادر خداوند من، به نزد من آید؟

1:44  زیرا اینک چون آواز سلام تو گوش زدمن شد، بچه از خوشی در رحم من به حرکت آمد.

1:45  و خوشابحال او که ایمان آورد، زیرا که آنچه از جانب خداوند به وی گفته شد، به انجام خواهدرسید.»

1:46  پس مریم گفت: «جان من خداوند راتمجید می‌کند،

1:47  و روح من به رهاننده من خدابوجد آمد،

1:48  زیرا بر‌حقارت کنیز خود نظرافکند. زیرا هان از کنون تمامی طبقات مراخوشحال خواهند خواند،

1:49  زیرا آن قادر، به من کارهای عظیم کرده و نام او قدوس است،

1:50  ورحمت او نسلا بعد نسل است. بر آنانی که از او می ترسند.

1:51  به بازوی خود، قدرت را ظاهرفرمود و متکبران را به خیال دل ایشان پراکنده ساخت.

1:52  جباران را از تختها به زیر افکند. وفروتنان را سرافراز گردانید.

1:53  گرسنگان را به چیزهای نیکو سیر فرمود و دولتمندان راتهیدست رد نمود.

1:54  بنده خود اسرائیل را یاری کرد، به یادگاری رحمانیت خویش،

1:55  چنانکه به اجداد ما گفته بود، به ابراهیم و به ذریت او تاابدالاباد.»

1:56  و مریم قریب به سه ماه نزد وی ماند. پس به خانه خود مراجعت کرد.

1:57  اما چون الیصابات را وقت وضع حمل رسید، پسری بزاد.

1:58  و همسایگان و خویشان اوچون شنیدند که خداوند رحمت عظیمی بر وی کرده، با او شادی کردند.

1:59  و واقع شد در روزهشتم چون برای ختنه طفل آمدند، که نام پدرش زکریا را بر او می‌نهادند.

1:60  اما مادرش ملتفت شده، گفت: «نی بلکه به یحیی نامیده می‌شود.»

1:61  به وی گفتند: «از قبیله تو هیچ‌کس این اسم راندارد.»

1:62  پس به پدرش اشاره کردند که «او را چه نام خواهی نهاد؟»

1:63  او تخته‌ای خواسته بنوشت که «نام او یحیی است» و همه متعجب شدند.

1:64  در ساعت، دهان و زبان او باز گشته، به حمدخدا متکلم شد.

1:65  پس بر تمامی همسایگان ایشان، خوف مستولی گشت و جمیع این وقایع در همه کوهستان یهودیه شهرت یافت.

1:66  و هرکه شنید، در خاطر خود تفکر نموده، گفت: «این چه نوع طفل خواهد بود؟» و دست خداوند با وی می بود.

1:67  و پدرش زکریا از روح‌القدس پر شده نبوت نموده، گفت:

1:68  «خداوند خدای اسرائیل متبارک باد، زیرا از قوم خود تفقد نموده، برای ایشان فدایی قرار داد.

1:69  و شاخ نجاتی برای مابرافراشت، در خانه بنده خود داود.

1:70  چنانچه به زبان مقدسین گفت که از بدو عالم انبیای اومی بودند،

1:71  رهایی از دشمنان ما و از دست آنانی که از ما نفرت دارند،

1:72  تا رحمت را برپدران ما به‌جا آرد و عهد مقدس خود را تذکرفرماید.

1:73  سوگندی که برای پدر ما ابراهیم یادکرد،

1:74  که ما را فیض عطا فرماید، تا از دست دشمنان خود رهایی یافته، او را بی‌خوف عبادت کنیم.

1:75  در حضور او به قدوسیت و عدالت، درتمامی روزهای عمر خود.

1:76  و تو‌ای طفل نبی حضرت اعلی خوانده خواهی شد، زیرا پیش روی خداوند خواهی خرامید، تا طرق او را مهیاسازی،

1:77  تا قوم او را معرفت نجات دهی، درآمرزش گناهان ایشان.

1:78  به احشای رحمت خدای ما که به آن سپیده از عالم اعلی از ما تفقدنمود،

1:79  تا ساکنان در ظلمت و ظل موت را نوردهد. و پایهای ما را به طریق سلامتی هدایت نماید.»

1:80  پس طفل نمو کرده، در روح قوی می‌گشت. و تا روز ظهور خود برای اسرائیل، دربیابان بسر می‌برد.