VulgConte - Acts - 10

10:1  Vir autem quidam erat in Cæsarea, nomine Cornleius, Centurio cohortis, quæ dicitur Italica,

10:2  religiosus, ac timens Deum cum omni domo sua, faciens eleemosynas multas plebi, et deprecans Deum semper:

10:3  is vidit in visu manifeste, quasi hora diei nona, Angelum Dei introeuntem ad se, et dicentem sibi: Corneli.

10:4  At ille intuens eum, timore correptus, dixit: Quid est, domine? Dixit autem illi: Orationes tuæ, et eleemosynæ tuæ ascenderunt in memoriam in conspectu Dei.

10:5  Et nunc mitte viros in Ioppen, et accersi Simonem quendam, qui cognominatur Petrus:

10:6  hic hospitatur apud Simonem quendam coriarium, cuius est domus iuxta mare: hic dicet tibi quid te oporteat facere.

10:7  Et cum discessisset Angelus qui loquebatur illi, vocavit duos domesticos suos, et militem metuentem Dominum ex his, qui illi parebant.

10:8  Quibus cum narrasset omnia, misit illos in Ioppen.

10:9  Postera autem die iter illis facientibus, et appropinquantibus civitati, ascendit Petrus in superiora ut oraret circa horam sextam.

10:10  Et cum esuriret, voluit gustare. Parantibus autem illis, cecidit super eum mentis excessus:

10:11  et vidit cælum apertum, et descendens vas quoddam, velut linteum magnum, quattuor initiis submitti de cælo in terram,

10:12  in quo erant omnia quadrupedia, et serpentia terræ, et volatilia cæli.

10:13  Et facta est vox ad eum: Surge Petre, occide, et manduca.

10:14  Ait autem Petrus: Absit Domine, quia numquam manducavi omne commune, et immundum.

10:15  Et vox iterum secundo ad eum: Quod Deus purificavit, tu commune ne dixeris.

10:16  Hoc autem factum est per ter: et statim receptum est vas in cælum.

10:17  Et dum intra se hæsitaret Petrus quidnam esset visio, quam vidisset: ecce viri, qui missi erant a Cornelio, inquirentes domum Simonis, astiterunt ad ianuam.

10:18  Et cum vocassent, interrogabant, si Simon, qui cognominatur Petrus, illic haberet hospitium.

10:19  Petro autem cogitante de visione, dixit Spiritus ei: Ecce viri tres quærunt te.

10:20  Surge itaque, descende, et vade cum eis nihil dubitans: quia ego misi illos.

10:21  Descendens autem Petrus ad viros, dixit: Ecce ego sum, quem quæritis: quæ causa est, propter quam venistis?

10:22  Qui dixerunt: Cornelius Centurio, vir iustus, et timens Deum, et testimonium habens ab universa gente Iudæorum, responsum accepit ab Angelo sancto accersire te in domum suam, et audire verba abs te.

10:23  Introducens ergo eos, recepit hospitio. Sequenti autem die surgens profectus est cum illis: et quidam ex fratribus ab Ioppe comitati sunt eum.

10:24  Altera autem die introivit Cæsaream. Cornelius vero expectabat illos, convocatis cognatis suis, et necessariis amicis.

10:25  Et factum est cum introisset Petrus, obvius venit ei Cornelius, et procidens ad pedes eius adoravit.

10:26  Petrus vero elevavit eum, dicens: Surge, et ego ipse homo sum.

10:27  Et loquens cum illo intravit, et invenit multos, qui convenerant:

10:28  dixitque ad illos: Vos scitis quomodo abominatum sit viro Iudæo coniungi, aut accedere ad alienigenam: sed mihi ostendit Deus, neminem communem aut immundum dicere hominem.

10:29  Propter quod sine dubitatione veni accersitus. Interrogo ergo, quam ob causam accersistis me?

10:30  Et Cornelius ait: A nudiusquarta die usque ad hanc horam, orans eram hora nona in domo mea, et ecce vir stetit ante me in veste candida, et ait:

10:31  Corneli, exaudita est oratio tua, et eleemosynæ tuæ commemoratæ sunt in conspectu Dei.

10:32  Mitte ergo in Ioppen, et accersi Simonem, qui cognominatur Petrus: hic hospitatur in domo Simonis coriarii iuxta mare.

10:33  Confestim ergo misi ad te: et tu benefecisti veniendo. Nunc ergo omnes nos in conspectu tuo adsumus audire omnia quæcumque tibi præcepta sunt a Domino.

10:34  Aperiens autem Petrus os suum, dixit: In veritate comperi quia non est personarum acceptor Deus,

10:35  sed in omni gente qui timet eum, et operatur iustitiam, acceptus est illi.

10:36  Verbum misit Deus filiis Israel, annuncians pacem per Iesum Christum: (hic est omnium Dominus.)

10:37  Vos scitis quod factum est verbum per universam Iudæum: incipiens enim a Galilæa post baptismum, quod prædicavit Ioannes,

10:38  Iesum a Nazareth: quomodo unxit eum Deus Spiritu Sancto, et virtute, qui pertransiit benefaciendo, et sanando omnes oppressos a diabolo, quoniam Deus erat cum illo.

10:39  Et nos testes sumus omnium, quæ fecit in regione Iudæorum, et Ierusalem, quem occiderunt suspendentes in ligno.

10:40  Hunc Deus suscitavit tertia die, et dedit eum manifestum fieri

10:41  non omni populo, sed testibus præordinatis a Deo: nobis, qui manducavimus, et bibimus cum illo postquam resurrexit a mortuis.

10:42  Et præcepit nobis prædicare populo, et testificari quia ipse est, qui constitutus est a Deo iudex vivorum, et mortuorum.

10:43  Huic omnes Prophetæ testimonium perhibent remissionem peccatorum accipere per nomen eius omnes, qui credunt in eum.

10:44  Adhuc loquente Petro verba hæc, cecidit Spiritus Sanctus super omnes, qui audiebant verbum.

10:45  Et obstupuerunt ex circumcisione fideles, qui venerant cum Petro: quia et in nationes gratia Spiritus Sancti effusa est.

10:46  Audiebant enim illos loquentes linguis, et magnificantes Deum.

10:47  Tunc respondit Petrus: Numquid aquam quis prohibere potest ut non baptizentur hi, qui Spiritum Sanctum acceperunt sicut et nos?

10:48  Et iussit eos baptizari in nomine Domini Iesu Christi. Tunc rogaverunt eum ut maneret apud eos aliquot diebus.