PolUGdanska - Job - 31

31:1  Zawarłem przymierze ze swoimi oczami; jak mógłbym więc myśleć o pannie?

31:2  Jaki bowiem byłby dział od Boga z góry? I jakie byłoby dziedzictwo od Wszechmocnego z wysoka?

31:3  Czy zatracenie nie jest przygotowane dla niegodziwych i sroga pomsta dla czyniących nieprawość?

31:4  Czyż on nie widzi moich dróg i nie liczy wszystkich moich kroków?

31:5  Jeśli postępowałem kłamliwie, jeśli moja noga spieszyła się do oszustwa;

31:6  To niech zważy mnie na wadze sprawiedliwej i niech Bóg pozna moją prawość.

31:7  Jeśli moja noga zboczyła z drogi i moje serce poszło za moimi oczami, i jeśli jakaś zmaza przylgnęła do moich rąk;

31:8  Wtedy niech ja sieję, a inny spożywa, niech moje latorośle będą wykorzenione.

31:9  Jeśli moje serce uwiodła kobieta i jeśli czyhałem pod drzwiami swego bliźniego;

31:10  To niech moja żona mieli innemu i niech inni się nad nią schylają.

31:11  Jest to bowiem haniebny czyn, karygodna nieprawość;

31:12  To jest ogień, który pożera aż do zatracenia i może wykorzenić cały mój dobytek.

31:13  Jeśli zlekceważyłem sprawę swojego sługi albo swojej służącej, gdy wiedli spór ze mną;

31:14  Co zrobię, gdy Bóg powstanie? Gdy mnie nawiedzi, co mu odpowiem?

31:15  Czy ten, który mnie stworzył w łonie, nie stworzył też jego? Czy nie on jeden ukształtował nas w łonie?

31:16  Jeśli odmówiłem prośbie ubogich i jeśli zasmuciłem oczy wdowy;

31:17  Jeśli sam jadłem swoją kromkę i nie jadła z niej sierota;

31:18  (Od swojej młodości bowiem wychowywałem ją jak ojciec, a od łona swojej matki prowadziłem wdowę);

31:19  Jeśli widziałem ginącego z powodu braku ubrania albo biedaka bez okrycia;

31:20  Jeśli jego biodra nie błogosławiły mi dlatego, że się zagrzał wełną moich owiec;

31:21  Jeśli podniosłem rękę przeciwko sierocie, gdy widziałem w bramie swoją pomoc;

31:22  Wtedy niech odpadnie mój bark od karku, a niech moje ramię wyjdzie ze stawu.

31:23  Bałem się bowiem klęski od Boga, a przed jego majestatem nie mógłbym się ostać.

31:24  Jeśli pokładałem w złocie swoją nadzieję, a do czystego złota mówiłem: Ty jesteś moją ufnością;

31:25  Jeśli radowałem się ze swojego wielkiego bogactwa i tego, że moja ręka nabyła wiele;

31:26  Jeśli patrzyłem na słońce, gdy świeciło, i na księżyc, gdy sunął wspaniale;

31:27  A moje serce dało się uwieść potajemnie i moje usta całowały moją rękę;

31:28  I to byłaby nieprawość karygodna, bo zaparłbym się Boga z wysoka.

31:29  Jeśli cieszyłem się z upadku tego, który mnie nienawidzi, jeśli wyniosłem się, gdy mu się źle wiodło;

31:30  (Nawet nie pozwoliłem zgrzeszyć swoim ustom, pragnąc przekleństwa na jego duszy);

31:31  Czy ludzie z mojego namiotu nie mówili: Obyśmy mieli z jego mięsa! Nie możemy się najeść.

31:32  Obcy nie nocował na dworze, swoje drzwi otwierałem podróżnemu.

31:33  Jeśli ukrywałem swoje przestępstwa jak Adam i chowałem w zanadrzu swoją nieprawość;

31:34  Czy strach przed wielką zgrają albo pogarda bliskich przeraziły mnie, abym milczał i nie wychodził za drzwi?

31:35  Obym miał kogoś, kto by mnie wysłuchał! Oto moja prośba, aby Wszechmogący odpowiedział mi i aby mój wróg napisał księgę.

31:36  Czy nie nosiłbym jej na swoim ramieniu i nie przywiązałbym jej sobie jak koronę?

31:37  Oznajmiłbym mu liczbę swoich kroków; zbliżyłbym się do niego jak książę.

31:38  Jeśli moja ziemia wołała przeciwko mnie, jeśli razem z nią płakały jej bruzdy;

31:39  Jeśli spożywałem z jej plonów bez zapłaty, jeśli jej właścicieli pozbawiłem życia;

31:40  Niech rosną ciernie zamiast pszenicy i sam kąkol zamiast jęczmienia. Skończyły się słowa Hioba.