VulgConte - Mark - 6

6:1  Et egressus inde, abiit in patriam suam: et sequebantur eum discipuli sui:

6:2  et facto Sabbato cœpit in synagoga docere: et multi audientes admirabantur in doctrina eius, dicentes: Unde huic hæc omnia? et quæ est sapientia, quæ data est illi? et virtutes tales, quæ per manus eius efficiuntur!

6:3  Nonne hic est faber, filius Mariæ, frater Iacobi, et Ioseph, et Iudæ, et Simonis? nonne et sorores eius hic nobiscum sunt? Et scandalizabantur in illo.

6:4  Et dicebat illis Iesus: Quia non est propheta sine honore nisi in patria sua, et in domo sua, et in cognatione sua.

6:5  Et non poterat ibi virtutem ullam facere, nisi paucos infirmos impositis manibus curavit:

6:6  et mirabatur propter incredulitatem eorum, et circuibat castella in circuitu docens.

6:7  Et vocavit duodecim: et cœpit eos mittere binos, et dabat illis potestatem spirituum immundorum.

6:8  Et præcepit eis ne quid tollerent in via, nisi virgam tantum: non peram, non panem, neque in zona æs,

6:9  sed calceatos sandaliis, et ne induerentur duabus tunicis.

6:10  Et dicebat eis: Quocumque introieritis in domum: illic manete donec exeatis inde:

6:11  et quicumque non receperint vos, nec audierint vos, exeuntes inde, excutite pulverem de pedibus vestris in testimonium illis.

6:12  Et exeuntes prædicabant ut pœnitentiam agerent:

6:13  et dæmonia multa eiiciebant, et ungebant oleo multos ægros, et sanabant.

6:14  Et audivit rex Herodes, (manifestum enim factum est nomen eius) et dicebat: Quia Ioannes Baptista resurrexit a mortuis: et propterea virtutes operantur in illo.

6:15  Alii autem dicebant: Quia Elias est. Alii vero dicebant: Quia propheta est, quasi unus ex prophetis.

6:16  Quo audito Herodes ait: Quem ego decollavi Ioannem, hic a mortuis resurrexit.

6:17  Ipse enim Herodes misit, ac tenuit Ioannem, et vinxit eum in carcere propter Herodiadem uxorem Philippi fratris sui, quia duxerat eam.

6:18  Dicebat enim Ioannes Herodi: Non licet tibi habere uxorem fratris tui.

6:19  Herodias autem insidiabatur illi: et volebat occidere eum, nec poterat.

6:20  Herodes enim metuebat Ioannem, sciens eum virum iustum et sanctum, et custodiebat eum: et audito eo multa faciebat, et libenter eum audiebat.

6:21  Et cum dies opportunus accidisset, Herodes natalis sui cœnam fecit principibus, et tribunis, et primis Galilææ.

6:22  Cumque introisset filia ipsius Herodiadis, et saltasset, et placuisset Herodi, simulque recumbentibus; rex ait puellæ: Pete a me quod vis, et dabo tibi:

6:23  et iuravit illi: Quia quidquid petieris dabo tibi, licet dimidium regni mei.

6:24  Quæ cum exisset, dixit matri suæ: Quid petam? At illa dixit: Caput Ioannis Baptistæ.

6:25  Cumque introisset statim cum festinatione ad regem, petivit dicens: Volo ut protinus des mihi in disco caput Ioannis Baptistæ.

6:26  Et contristatus est rex: propter iusiurandum, et propter simul discumbentes noluit eam contristare:

6:27  sed misso spiculatore præcepit afferri caput eius in disco.

6:28  Et decollavit eum in carcere, et attulit caput eius in disco: et dedit illud puellæ, et puella dedit matri suæ.

6:29  Quo audito, discipuli eius venerunt, et tulerunt corpus eius: et posuerunt illud in monumento.

6:30  Et convenientes Apostoli ad Iesum, renunciaverunt ei omnia, quæ egerant, et docuerant.

6:31  Et ait illis: Venite seorsum in desertum locum, et requiescite pusillum. Erant enim qui veniebant et redibant multi: et nec spatium manducandi habebant.

6:32  Et ascendentes in navim, abierunt in desertum locum seorsum.

6:33  Et viderunt eos abeuntes, et cognoverunt multi: et pedestres de omnibus civitatibus concurrerunt illuc, et prævenerunt eos.

6:34  Et exiens vidit turbam multam Iesus: et misertus est super eos, quia erant sicut oves non habentes pastorem, et cœpit docere multa.

6:35  Et cum iam hora multa fieret, accesserunt discipuli eius, dicentes: Desertus est locus hic, et iam hora præteriit:

6:36  dimitte illos, ut euntes in proximas villas, et vicos, emant sibi cibos, quos manducent:

6:37  Et respondens ait illis: Date illis vos manducare. Et dixerunt ei: Euntes emamus ducentis denariis panes, et dabimus illis manducare.

6:38  Et dicit eis: Quot panes habetis? Ite, et videte. Et cum cognovissent, dicunt: Quinque, et duos pisces.

6:39  Et præcepit illis ut accumbere facerent omnes secundum contubernia super viride fœnum.

6:40  Et discubuerunt in partes per centenos, et quinquagenos.

6:41  Et acceptis quinque panibus et duobus pisces, intuens in cælum, benedixit, et fregit panes, et dedit discipulis suis, ut ponerent ante eos: et duos pisces divisit omnibus.

6:42  Et manducaverunt omnes, et saturati sunt.

6:43  Et sustulerunt reliquias, fragmentorum duodecim cophinos plenos, et de piscibus.

6:44  Erant autem qui manducaverunt quinque millia virorum.

6:45  Et statim coegit discipulos suos ascendere navim, ut præcederent eum trans fretum ad Bethsaidam, dum ipse dimitteret populum.

6:46  Et cum dimisisset eos, abiit in montem orare.

6:47  Et cum sero esset, erat navis in medio mari, et ipse solus in terra.

6:48  Et videns eos laborantes in remigando, (erat enim ventus contrarius eis) et circa quartam vigiliam noctis venit ad eos ambulans supra mare: et volebat præterire eos.

6:49  At illi ut viderunt eum ambulantem supra mare, putaverunt phantasma esse, et exclamaverunt.

6:50  Omnes enim viderunt eum, et conturbati sunt. Et statim locutus est cum eis, et dixit eis: Confidite, ego sum, nolite timere.

6:51  Et ascendit ad illos in navim, et cessavit ventus. Et plus magis intra se stupebant:

6:52  non enim intellexerunt de panibus: erat enim cor eorum obcæcatum.

6:53  Et cum transfretassent, venerunt in terram Genesareth, et applicuerunt.

6:54  Cumque egressi essent de navi, continuo cognoverunt eum:

6:55  et percurrentes universam regionem illam, cœperunt in grabatis eos, qui se male habebant, circumferre, ubi audiebant eum esse.

6:56  Et quocumque introibat, in vicos, vel in villas, aut civitates, in plateis ponebant infirmos, et deprecabantur eum, ut vel fimbriam vestimenti eius tangerent, et quotquot tangebant eum, salvi fiebant.