Bela - Proverbs - 14

14:1  Мудрая жонка ўладкуе свой дом, а неразумная разбурыць яго сваімі рукамі.

14:2  Хто ідзе простаю дарогаю, баіцца Госпада; а чые дарогі крывыя, той ня дбае пра Яго.

14:3  У вуснах у немысьля — біч на яго ганарыстасьць; а вусны мудрых ахоўваюць самыя сябе.

14:4  Дзе няма валоў, там — ясьлі пус­тыя; а багата ж прыбытку ад сілы валоў.

14:5  Верны сьведка ня хлусіць, а ілжу пашырае сьведка ілжывы.

14:6  Распусны шукае мудрасьці і не зна­ходзіць; а разумны лёгка набывае веды.

14:7  Адыдзі ад чалавека пустога, у якога ты ня бачыш разумных вуснаў.

14:8  Мудрасьць разумнага — што ён зважае на дарогу сваю, а дурасьць не­мысьляў — толькі ашука.

14:9  Неразумныя сьмяюцца з грэху, а сярод праведных — Божая мілата.

14:10  Сэрца ведае горыч сваю, і чужы­нец ня дзеліць радасьці ягонай.

14:11  Дом беззаконных зруйнуецца, а жытлішча праведных расьцьвіце.

14:12  Ёсьць шляхі, якія здаюцца чала­веку простымі; але канец іх — шлях сьмерці.

14:13  І ад сьмеху часам баліць сэрца, і канцом радасьці бывае смутак.

14:14  Чалавек з разбэшчаным сэрцам насыціцца ад дарог сваіх, і добры — ад сваіх.

14:15  Немысель верыць кожнаму слову, а разумны зважае на крокі свае.

14:16  Мудры баіцца і ўнікае зла, а нера­зумны раздражнёны і саманадзейны.

14:17  Запальчывы можа ўчыніць глу­пства; а чалавек, які наўмысна чыніць благое, ненавісны.

14:18  Невукі спадкуюць дурасьць, а ра­зумных увенчваюць веды.

14:19  Схіляцца ліхія перад добрымі, і бязбожныя — каля варот праведніка.

14:20  Беднага ненавідзіць, бывае, нават блізкі яго, а ў багатага многа сяброў.

14:21  Хто пагарджае блізкім сваім, той грэшыць; а мілажальны да бедных, той шчасны.

14:22  Ці не памыляюцца тыя, што на­мышляюць ліхое? Мілажаль і вернасьць у тых, што намышляюць добрае.

14:23  Ад усякае працы ёсьць прыбытак, а ад пустаслоўя толькі пахіба.

14:24  Вянок мудрых — багацьце іхняе, а дурасьць невукаў дурасьць і ёсьць.

14:25  Верны сьведка ратуе душы, а ілжывы нагаворвае шмат ілжы.

14:26  У страху перад Госпадам — над­зея цьвёрдая, і сынам сваім Ён прыс­танішча.

14:27  Страх Гасподні — крыніца жыцьця, што аддаляе ад сетак сьмерці.

14:28  У мностве народу — веліч цара, а пры малалюдзтве — бяда ўладару.

14:29  У цярплівага чалавека багата ро­зуму, а ў палкага многа дурасьці.

14:30  Ціхмянае сэрца — жыцьцё целу, а зайздрасьць — гнілізна касьцям.

14:31  Хто ўціскае беднага, той ганіць Творцу яго; а хто шануе Яго, той творыць дабро беднаму.

14:32  За ліха сваё бязбожны будзе адкінуты, а праведны і пры сьмерці сваёй мае надзею.

14:33  Мудрасьць у сэрцы ў разумнага, і сярод неразумных яна адкрываецца.

14:34  Праведнасьць узвышае народ, а беззаконьне — ганьба народаў.

14:35  Ласка царова — рабу разумнаму, а гнеў цара — супроць таго, хто ганьбіць яго.