NorSMB - Job - 22

22:1  Då tok Elifaz frå Teman til ords og sagde:

22:2  «Er mannen vel til gagn for Gud? Nei, vitug mann seg sjølv mun gagna.

22:3  Hev Allvald bate av di rettferd? Er det hans vinst, at rett du ferdast?

22:4  Er det din gudlegdom han refser, når han med deg held rettargang?

22:5  Hev ei din vondskap vore stor og dine syndar utan ende?

22:6  Grunnlaust du panta dine brøder; halvnakne drog du klædi av;

22:7  den trøytte gav du ikkje vatn, den svoltne negta du ditt brød.

22:8  Det er den sterke som eig landet, den stolte hev si bustad der.

22:9  Du jaga enkjor burt tomhendt’ burt, slo armen av på faderlause.

22:10  Difor ligg snaror kringum deg, og rædsla skræmer deg so brått.

22:11  Ell’ vert du ikkje myrkret var, den flaum som fossar yver deg?

22:12  Bur ikkje Gud i himmelhøgd, sjå øvste stjernor, høgt dei sit!

22:13  Du segjer so: «Kva veit vel Gud? Kann attum skyerne han døma?

22:14  For skyer dimmer augo hans; han hev sin gang på himmelkvelven.»

22:15  Seg, vil du fylgja fortids-vegen, den stig som illverksmenner gjekk?

22:16  Dei som i utid tekne vart - og deira grunn flaut burt i flaum -

22:17  som sagde til Gud: «Haldt du deg burte!» Kva skulde Allvald vel deim gjera?

22:18  Endå han signa deira hus - langt burt frå meg med gudlaus råd!

22:19  Rettvise folk det såg med gleda, og den skuldlause spotta deim:

22:20  «Fiendarn’ våre gjekk til grunns! Sjå elden øydde det dei leivde!»

22:21  Vert ven med honom, og få fred! So skal og lukka timast deg.

22:22  Og tak so lærdom av hans munn, og legg deg ordi hans på hjarta!

22:23  Vend um til Allvald, då du byggjest og jagar syndi frå ditt tjeld.

22:24  Kast gullet ditt i moldi ned - Ofir-gull millom bekkjesteinar.

22:25  Allvald skal vera då ditt gull og haugar utav sylv for deg.

22:26  Då skal du frygda deg i Allvald, di åsyn lyfta upp til Gud.

22:27  Og når du ropar, vil han høyra, so du kann halda det du lovar.

22:28  Det du deg etlar, skal du vinna, og ljos skal skina på din veg.

22:29  Gjeng vegen ned, du ropar: «Upp!» Han hjelpar den bljug-øygde mann.

22:30  Ja, ikkje-skuldfri mann han bergar, frelst vert han ved di reine hand.»