NlCanisius1939 - Psalms - 101

101:1  Gebed van een ongelukkige, als de moed hem ontzinkt, en hij voor Jahweh zijn jammerklacht uitstort.

101:2  Jahweh, hoor mijn gebed, Mijn jammerklacht dringe tot U door!

101:3  Verberg voor mij uw aanschijn niet, Wanneer het mij bang wordt; Luister naar mij, als ik roep, En verhoor mij toch snel!

101:4  Want als rook gaan mijn dagen voorbij; En mijn gebeente gloeit als een oven;

101:5  Mijn hart is verdroogd en verdord als het gras, Want ik denk er niet aan, mijn brood nog te eten;

101:6  En door mijn klagen en kermen, Kleeft mijn gebeente aan mijn vlees.

101:7  Ik ben als een pelikaan der woestijn, En als een uil tussen puinen;

101:8  Ik kan niet meer slapen, en zit maar te klagen, Als een eenzame mus op het dak.

101:9  Mijn vijanden houden niet op, mij te honen, En tegen mij te razen en te vloeken.

101:10  Ja, ik eet as als mijn brood, En met tranen meng ik mijn drank;

101:11  Want Gij hebt om uw gramschap en toorn Mij opgenomen en weggeslingerd!

101:12  Mijn dagen vlieden heen als een schaduw, Ik kwijn weg als het gras.

101:13  Maar Gij, Jahweh, blijft eeuwig, En uw Naam van geslacht tot geslacht!

101:14  Gij zult opstaan, en U over Sion ontfermen: Het is tijd, hem genadig te zijn; het uur is gekomen!

101:15  Want uw dienaars hebben zijn stenen lief, En hebben deernis met zijn puinen.

101:16  Dan zullen de heidenen de Naam van Jahweh vrezen, Alle vorsten der aarde uw majesteit:

101:17  Omdat Jahweh Sion herbouwt, En Zich openbaart in zijn glorie;

101:18  Zich tot de bede der verlatenen neigt, En hun gebed niet versmaadt!

101:19  Men schrijve dit op voor een volgend geslacht, Opdat het volk, door Jahweh herschapen, Hem zal prijzen:

101:20  Als Jahweh weer neerziet Uit zijn heilige woning, En uit de hemel Weer neerblikt op aarde:

101:21  Om het gekerm der gevangenen te horen, Te verlossen, die ten dode zijn gewijd;

101:22  En om Jahweh’s Naam in Sion te melden, In Jerusalem zijn lof,

101:23  Wanneer de volkeren zich verzamelen, En de koninkrijken, om Jahweh te dienen!

101:24  Wel heeft Hij midden op mijn weg mijn krachten gebroken, En mijn dagen verkort; maar toch blijf ik bidden:

101:25  Mijn God, neem mij niet weg op de helft mijner dagen; Uw jaren duren van geslacht tot geslacht.

101:26  In den beginne hebt Gij de aarde gegrond, En de hemelen zijn het werk uwer handen!

101:27  Zij zullen vergaan, maar Gij blijft; Als een kleed zullen zij allen verslijten.

101:28  Gij verwisselt ze als een mantel, zij zullen verdwijnen; Maar Gij blijft dezelfde, en uw jaren nemen geen einde.

101:29  Zo blijven ook de zonen uwer dienaars bestaan, En hun kroost houdt stand voor uw aanschijn!