Esperanto - Job - 33

33:1  Aŭskultu do, Ijob, miajn parolojn, Kaj atentu ĉiujn miajn vortojn.

33:2  Jen mi malfermis mian buŝon, Parolas mia lango en mia gorĝo.

33:3  Ĝuste el mia koro estas miaj paroloj, Kaj puran scion eldiros miaj lipoj.

33:4  La spirito de Dio min kreis, Kaj la spiro de la Plejpotenculo min vivigas.

33:5  Se vi povas, respondu al mi; Armu vin kontraŭ mi, kaj stariĝu.

33:6  Jen mi simile al vi estas de Dio; Mi ankaŭ estas farita el argilo.

33:7  Vidu, vi ne bezonas timi min, Kaj mia ŝarĝo ne pezos sur vi.

33:8  Vi parolis antaŭ miaj oreloj, Kaj mi aŭdis la sonon de tiaj vortoj:

33:9  Mi estas pura, sen malbonagoj; Senkulpa, mi ne havas pekon;

33:10  Jen Li trovis ion riproĉindan en mi, Li rigardas min kiel Lian malamikon;

33:11  Li metis miajn piedojn en ŝtipon; Li observas ĉiujn miajn vojojn.

33:12  Sed en tio vi ne estas prava, mi respondas al vi; Ĉar Dio estas pli granda ol homo.

33:13  Kial vi havas pretendon kontraŭ Li pro tio, Ke Li ne donas al vi kalkulraporton pri ĉiuj Siaj faroj?

33:14  Cetere Dio parolas en unu maniero kaj en alia maniero, Sed oni tion ne rimarkas.

33:15  En sonĝo, en nokta vizio, Kiam sur la homojn falis dormo, Kiam ili dormas sur la lito,

33:16  Tiam Li malfermas la orelon de la homoj, Kaj, doninte instruon, sigelas ĝin,

33:17  Por deturni homon de ia faro Kaj gardi viron kontraŭ fiereco,

33:18  Por ŝirmi lian animon kontraŭ pereo Kaj lian vivon kontraŭ falo sub glavon.

33:19  Ankaŭ per malsano sur lia lito Li avertas lin, Kiam ĉiuj liaj ostoj estas ankoraŭ fortaj.

33:20  Kaj abomenata fariĝas por li en lia vivo la manĝaĵo, Kaj por lia animo la frandaĵo.

33:21  Lia karno konsumiĝas tiel, ke oni ĝin jam ne vidas; Kaj elstaras liaj ostoj, kiuj antaŭe estis nevideblaj.

33:22  Kaj lia animo alproksimiĝas al la pereo, Kaj lia vivo al la mortigo.

33:23  Sed se li havas por si anĝelon proparolanton, Kvankam unu el mil, Kiu elmontrus pri la homo lian pravecon,

33:24  Tiam Li indulgas lin, kaj diras: Liberigu lin, ke li ne malsupreniru en la tombon, Ĉar Mi trovis pardonigon.

33:25  Tiam lia korpo fariĝas denove freŝa, kiel en la juneco; Li revenas al la tagoj de sia knabeco.

33:26  Li preĝas al Dio, Kaj ĉi Tiu korfavoras lin, Kaj montras al li Sian vizaĝon kun ĝojo, Kaj rekompencas la homon laŭ lia virteco.

33:27  Li rigardas la homojn, kaj diras: Mi pekis, la veron mi kripligis, Kaj Li ne repagis al mi;

33:28  Li liberigis mian animon, ke ĝi ne iru en pereon, Kaj mia vivo vidas la lumon.

33:29  Ĉion ĉi tion Dio faras Du aŭ tri fojojn kun homo,

33:30  Por deturni lian animon de pereo Kaj prilumi lin per la lumo de vivo.

33:31  Atentu, Ijob, aŭskultu min; Silentu, kaj mi parolos.

33:32  Se vi havas, kion diri, respondu al mi; Parolu, ĉar mi dezirus, ke vi montriĝu prava.

33:33  Se ne, tiam aŭskultu min; Silentu, kaj mi instruos al vi saĝon.