VulgConte - John - 12

12:1  Iesus ergo ante sex dies Paschæ venit Bethaniam, ubi Lazarus fuerat mortuus, quem suscitavit Iesus.

12:2  Fecerunt autem ei cœnam ibi: et Martha ministrabat, Lazarus vero unus erat ex discumbentibus cum eo.

12:3  Maria ergo accepit libram unguenti nardi pistici, pretiosi, et unxit pedes Iesu, et extersit pedes eius capillis suis: et domus impleta est ex odore unguenti.

12:4  Dixit ergo unus ex discipulis eius, Iudas Iscariotes, qui erat eum traditurus:

12:5  Quare hoc unguentum non væniit trecentis denariis, et datum est egenis?

12:6  Dixit autem hoc, non quia de egenis pertinebat ad eum, sed quia fur erat, et loculos habens, ea, quæ mittebantur, portabat.

12:7  Dixit ergo Iesus: Sinite illam ut in diem sepulturæ meæ servet illud.

12:8  Pauperes enim semper habetis vobiscum: me autem non semper habetis.

12:9  Cognovit ergo turba multa ex Iudæis quia illic est: et venerunt, non propter Iesum tantum, sed ut Lazarum viderent, quem suscitavit a mortuis.

12:10  Cogitaverunt autem principes sacerdotum ut et Lazarum interficerent:

12:11  quia multi propter illum abibant ex Iudæis, et credebant in Iesum.

12:12  In crastinum autem turba multa, quæ venerat ad diem festum, cum audissent quia venit Iesus Ierosolymam:

12:13  acceperunt ramos palmarum, et processerunt obviam ei, et clamabant: Hosanna! Benedictus, qui venit in nomine Domini, Rex Israel!

12:14  Et invenit Iesus asellum, et sedit super eum, sicut scriptum est:

12:15  Noli timere filia Sion: ecce Rex tuus venit sedens super pullum asinæ.

12:16  Hæc non cognoverunt discipuli eius primum: sed quando glorificatus est Iesus, tunc recordati sunt quia hæc erant scripta de eo: et hæc fecerunt ei.

12:17  Testimonium ergo perhibebat turba, quæ erat cum eo quando Lazarum vocavit de monumento, et suscitavit eum a mortuis.

12:18  Propterea et obviam venit ei turba: quia audierunt fecisse hoc signum.

12:19  Pharisæi ergo dixerunt ad semetipsos: Videtis quia nihil proficimus? Ecce mundus totus post eum abiit.

12:20  Erant autem quidam Gentiles ex his, qui ascenderant ut adorarent in die festo.

12:21  Hi ergo accesserunt ad Philippum, qui erat a Bethsaida Galilææ, et rogabant eum, dicentes: Domine, volumus Iesum videre.

12:22  Venit Philippus, et dicit Andreæ: Andreas rursum, et Philippus dixerunt Iesu.

12:23  Iesus autem respondit eis, dicens: Venit hora, ut clarificetur Filius hominis.

12:24  Amen, amen dico vobis, nisi granum frumenti cadens in terram, mortuum fuerit;

12:25  ipsum solum manet. Si autem mortuum fuerit, multum fructum affert. Qui amat animam suam, perdet eam: et qui odit animam suam in hoc mundo, in vitam æternam custodit eam.

12:26  Si quis mihi ministrat, me sequatur: et ubi sum ego, illic et minister meus erit. Si quis mihi ministraverit, honorificabit eum Pater meus.

12:27  Nunc anima mea turbata est. Et quid dicam? Pater, salvifica me ex hac hora? Sed propterea veni in horam hanc.

12:28  Pater, clarifica nomen tuum. Venit ergo vox de cælo: Et clarificavi, et iterum clarificabo.

12:29  Turba ergo, quæ stabat, et audierat, dicebat tonitruum esse factum. Alii dicebant: Angelus ei locutus est.

12:30  Respondit Iesus, et dixit: Non propter me hæc vox venit, sed propter vos.

12:31  Nunc iudicium est mundi: nunc princeps huius mundi eiicietur foras.

12:32  Et ego si exaltatus fuero a terra, omnia traham ad me ipsum.

12:33  (hoc autem dicebat, significans qua morte esset moriturus.)

12:34  Respondit ei turba: Nos audivimus ex lege, quia Christus manet in æternum: et quomodo tu dicis, Oportet exaltari Filium hominis? Quis est iste Filius hominis?

12:35  Dixit ergo eis Iesus: Adhuc modicum, lumen in vobis est. Ambulate dum lucem habetis, ut non vos tenebræ comprehendant: et qui ambulant in tenebris, nescit quo vadat.

12:36  Dum lucem habetis, credite in lucem, ut filii lucis sitis. Hæc locutus est Iesus: et abiit, et abscondit se ab eis.

12:37  Cum autem tanta signa fecisset coram eis, non credebant in eum:

12:38  ut sermo Isaiæ prophetæ impleretur, quem dixit: Domine, quis credidit auditui nostro? Et brachium Domini cui revelatum est?

12:39  Propterea non poterant credere, quia iterum dixit Isaias:

12:40  Excæcavit oculos eorum, et induravit cor eorum: ut non videant oculis, et non intelligant corde, et convertantur, et sanem eos.

12:41  Hæc dixit Isaias, quando vidit gloriam eius, et locutus est de eo.

12:42  Verumtamen et ex principibus multi crediderunt in eum: sed propter Pharisæos non confitebantur, ut e synagoga non eiicerentur.

12:43  Dilexerunt enim gloriam hominum magis, quam gloriam Dei.

12:44  Iesus autem clamavit, et dixit: Qui credit in me, non credit in me, sed in eum, qui misit me.

12:45  Et qui videt me, videt eum, qui misit me.

12:46  Ego lux in mundum veni: ut omnis, qui credit in me, in tenebris non maneat.

12:47  Et si quis audierit verba mea, et non custodierit: ego non iudico eum. Non enim veni ut iudicem mundum, sed ut salvificem mundum.

12:48  Qui spernit me, et non accipit verba mea: habet qui iudicet eum. Sermo, quem locutus sum, ille iudicabit eum in novissimo die.

12:49  Quia ego ex me ipso non sum locutus, sed qui misit me Pater, ipse mihi mandatum dedit quid dicam, et quid loquar.

12:50  Et scio quia mandatum eius vita æterna est. Quæ ergo ego loquor, sicut dixit mihi Pater, sic loquor.