FarHezareNoh - Luke - 12

12:1  در این هنگام، هزاران تن گرد آمدند، چندانکه بر یکدیگر پا می‌نهادند. عیسی نخست به سخن گفتن با شاگردان خود آغاز کرد و گفت: «از خمیرمایة فریسیان که همانا ریاکاری است، دوری کنید.

12:2  هیچ‌چیز پنهانی نیست که آشکار نشود و هیچ‌چیز پوشیده‌ای نیست که عیان نگردد.

12:3  آنچه در تاریکی گفته‌اید، در روشنایی شنیده خواهد شد، و آنچه پشت درهای بسته نجوا کرده‌اید، از فراز بامها اعلام خواهد شد.

12:4  «دوستان، به شما می‌گویم از کسانی که جسم را می‌کشند و بیش از این نتوانند، مترسید.

12:5  به شما نشان می‌دهم از که باید ترسید: از آن که پس از کشتن جسم، قدرت دارد به دوزخ اندازد. آری، به شما می‌گویم، از اوست که باید ترسید.

12:6  آیا پنج گنجشک به دو پول سیاه فروخته نمی‌شود؟ با این حال، حتی یکی از آنها نزد خدا فراموش نمی‌گردد.

12:7  حتی موهای سر شما به‌تمامی شمرده شده است. پس مترسید، زیرا ارزش شما بیش از هزاران گنجشک است.

12:8  «به شما می‌گویم، هر که مرا نزد مردم اقرار کند، پسر انسان نیز او را در حضور فرشتگان خدا اقرار خواهد کرد.

12:9  اما هرکه نزد مردم مرا انکار کند، در حضور فرشتگان خدا انکار خواهد شد.

12:10  هر که سخنی برضد پسر انسان گوید، بخشیده شود، اما هر که به روح‌القدس کفر گوید، بخشیده نخواهد شد.

12:11  چون شما را به کنیسه‌ها و به‌حضور حاکمان و صاحبمنصبان برند، نگران مباشید که چگونه از خود دفاع کنید یا چه بگویید،

12:12  زیرا در آن هنگام روح‌القدس آنچه را که باید بگویید به شما خواهد آموخت.»

12:13  ناگاه کسی از میان جمعیت به او گفت: «استاد، به برادرم بگو میراث پدری را با من قسمت کند.»

12:14  عیسی پاسخ داد: «ای مرد، چه کسی مرا بین شما داور یا مُقَسّم قرار داده است؟»

12:15  پس به مردم گفت: «بهوش باشید و از هر‌گونه حرص و آز بپرهیزید، زیرا زندگی انسان به فزونی داراییش نیست.»

12:16  سپس این مَثَل را برایشان آورد: «مردی ثروتمند از زراعت خویش محصول فراوان حاصل کرد.

12:17  پس با خود اندیشید، ‹چه کنم، زیرا جایی برای انباشتن محصول خود ندارم؟›

12:18  سپس گفت: ‹دانستم چه باید کرد! انبارهای خود را خراب می‌کنم و انبارهایی بزرگتر می‌سازم، و همة گندم و اموال خود را در آن ذخیره می‌کنم.

12:19  آنگاه به خود خواهم گفت: ای جان من، برای سالیان دراز اموال فراوان اندوخته‌ای. حال آسوده زی؛ بخور و بنوش و خوش باش.›

12:20  اما خدا به او گفت: ‹ای نادان! همین‌امشب جانت را از تو خواهند ستاند. پس آنچه اندوخته‌ای، از آنِ که خواهد شد؟›

12:21  این است فرجام کسی که برای خویشتن ثروت می‌اندوزد اما در قبال خدا ثروتمند نیست.»

12:22  آنگاه عیسی خطاب به شاگردان خود گفت: «پس به شما می‌گویم، نگران زندگی خود مباشید که چه بخورید، و نه نگران بدن خود که چه بپوشید.

12:23  زندگی از خوراک و بدن از پوشاک مهمتر است.

12:24  کلاغها را بنگرید: نه می‌کارند و نه می‌دروند، نه کاهدان دارند و نه انبار؛ با این همه خدا به آنها روزی می‌دهد. و شما چقدر باارزشتر از پرندگانید!

12:25  کیست از شما که بتواند با نگرانی، ساعتی بر عمر خود بیفزاید؟

12:26  پس، اگر از انجام چنین کار کوچکی ناتوانید، از چه سبب نگران مابقی هستید؟

12:27  سوسنها را بنگرید که چگونه نمو می‌کنند؛ نه زحمت می‌کشند و نه می‌ریسند. به شما می‌گویم که حتی سلیمان نیز با همة شکوه و جلالش همچون یکی از آنها آراسته نشد.

12:28  پس اگر خدا علف صحرا را که امروز هست و فردا در تنور افکنده می‌شود، چنین می‌پوشانَد، چقدر بیشتر شما را، ای سست‌ایمانان، خواهد پوشانید!

12:29  پس در پی این مباشید که چه بخورید یا چه بنوشید. نگران اینها مباشید.

12:30  زیرا مردم بی‌ایمان این دنیا در پی این‌گونه چیزهایند، اما پدر شما می‌داند که به این همه نیاز دارید.

12:31  بلکه شما، در پی پادشاهی او باشید، که همة اینها نیز به شما داده خواهد شد.

12:32  «ای گلة کوچک، ترسان مباشید، زیرا خشنودی پدر شما این است که پادشاهی را به شما عطا کند.

12:33  آنچه دارید بفروشید و به فقرا بدهید؛ برای خود کیسه‌هایی فراهم کنید که پوسیده نشود، و گنجی پایان ناپذیر در آسمان بیندوزید، جایی که نه دزد آید و نه بید زیان رساند.

12:34  زیرا هرجا گنج شماست، دلتان نیز آنجا خواهد بود.

12:35  «کمر خود را برای خدمت ببندید و چراغ خویش را فروزان نگاه دارید.

12:36  همچون کسانی باشید که منتظرند سرورشان از جشن عروسی بازگردد، تا چون از راه رسد و در را کوبد، بیدرنگ بر او بگشایند.

12:37  خوشا‌به‌حال خادمانی که چون سرورشان بازگردد، آنان را بیدار و هشیار یابد. براستی به شما می‌گویم که خود کمر به خدمتشان خواهد بست؛ آری آنان را بر سفره خواهد نشانید و پیش آمده، از ایشان پذیرایی خواهد کرد.

12:38  خوشا‌به‌حال خادمانی که چون سرورشان از راه رسد، چه در پاس دوم شب، چه در پاس سوم، ایشان را بیدار و هشیار یابد.

12:39  «بدانید که اگر صاحبخانه می‌دانست دزد در چه ساعتی خواهد آمد، نمی‌گذاشت به خانه‌اش دستبرد زنند.

12:40  پس شما نیز آماده باشید، زیرا پسر انسان در ساعتی خواهد آمد که انتظار ندارید.»

12:41  پطرس پرسید: «سرور من، آیا این مثل را برای ما آوردی یا برای همه؟»

12:42  خداوند در پاسخ گفت: «پس آن کارگزار امین و دانا کیست که اربابش او را به سرپرستی خادمان خانة خود گماشته باشد تا سهم خوراک آنان به‌موقع بدهد؟

12:43  خوشا‌به‌حال آن غلام که چون اربابش بازگردد، او را مشغول کار بیند.

12:44  یقین بدانید که او را بر همة مایملک خود خواهد گماشت.

12:45  اما اگر آن غلام با خود بیندیشد که ‹ارباب در آمدن تأخیر کرده،› و به آزار خادم‌ها و خادمه‌ها، و خوردن و نوشیدن و میگساری بپردازد،

12:46  آنگاه اربابش در روزی که انتظار ندارد و در ساعتی که از آن آگاه نیست خواهد آمد و او را از میان دو‌پاره کرده، در جایگاه خیانتکاران خواهد افکند.

12:47  غلامی که خواستِ اربابش را می‌داند و با این حال، خود را برای انجام آن آماده نمی‌کند، تازیانة بسیار خواهد خورد.

12:48  اما آن که خواست اربابش را نمی‌داند و کاری می‌کند که سزاوار تنبیه است، تازیانة کمتر خواهد خورد. هرکه به او بیشتر داده شود، از او بیشتر نیز مطالبه خواهد شد؛ و هرکه مسؤلیتش بیشتر بُوَد، پاسخ‌گویی‌اش نیز بیشتر خواهد بود.

12:49  «آمده‌ام تا بر زمین آتش افروزم، و ای کاش که تا‌کنون افروخته شده بود!

12:50  اما مرا تعمیدی باید، و چه در فشارم تا به انجام رسد.

12:51  گمان می‌برید آمده‌ام تا صلح به زمین آورم؟ نه، بلکه تا جدایی افکنم.

12:52  از این پس، میان پنج تن از اهل یک خانه جدایی خواهد افتاد؛ سه علیه دو خواهند بود و دو علیه سه.

12:53  پدر علیه پسر و پسر علیه پدر، مادر علیه دختر و دختر علیه مادر، مادرشوهر علیه عروس و عروس علیه مادرشوهر.»

12:54  سپس به جماعت گفت: «چون بینید ابری در مغرب پدیدار شود، بیدرنگ گویید: ‹باران خواهد بارید،› و باران می‌بارد.

12:55  و چون باد جنوب وزد، گویید: ‹هوا گرم خواهد شد،› و چنین می‌شود.

12:56  ای ریاکاران! شما که نیک می‌دانید چگونه سیمای زمین و آسمان را تعبیر کنید، چگونه است که از تعبیر زمان حاضر ناتوانید؟

12:57  «چرا خود دربارة آنچه درست است قضاوت نمی‌کنید؟

12:58  هنگامی که با شاکی خود به محکمه می‌روی، بکوش تا در راه با او آشتی کنی، وگرنه تو را نزد قاضی خواهد‌کشانید، و قاضی تو را به نگهبان خواهد سپرد و او تو را به زندان خواهد افکند.

12:59  به تو می‌گویم که تا شاهی آخر را نپردازی، از زندان به‌در نخواهی آمد.»