VulgConte - Genesis - 27

27:1  Senuit autem Isaac, et caligaverunt oculi eius, et videre non poterat: vocavitque Esau filium suum maiorem, et dixit ei: Fili mi? Qui respondit: Adsum.

27:2  Cui pater: Vides, inquit, quod senuerim, et ignorem diem mortis meæ.

27:3  Sume arma tua, pharetram, et arcum, et egredere foras: cumque venatu aliquid apprehenderis,

27:4  fac mihi inde pulmentum sicut velle me nosti, et affer ut comedam: et benedicat tibi anima mea antequam moriar.

27:5  Quod cum audisset Rebecca, et ille abiisset in agrum ut iussionem patris impleret,

27:6  dixit filio suo Iacob: Audivi patrem tuum loquentem cum Esau fratre tuo, et dicentem ei:

27:7  Affer mihi de venatione tua, et fac cibos ut comedam, et benedicam tibi coram Domino antequam moriar.

27:8  Nunc ergo fili mi, acquiesce consiliis meis:

27:9  et pergens ad gregem, affer mihi duos hœdos optimos, ut faciam ex eis escas patri tuo, quibus libenter vescitur:

27:10  quas cum intuleris, et comederit, benedicat tibi priusquam moriatur.

27:11  Cui ille respondit: Nosti quod Esau frater meus homo pilosus sit, et ego lenis:

27:12  si attrectaverit me pater meus, et senserit, timeo ne putet me sibi voluisse illudere, et inducam super me maledictionem pro benedictione.

27:13  Ad quem mater: In me sit, ait, ista maledictio, fili mi: tantum audi vocem meam, et pergens affer quæ dixi.

27:14  Abiit, et attulit, deditque matri. Paravit illa cibos, sicut velle noverat patrem illius.

27:15  Et vestibus Esau valde bonis, quas apud se habebat domi, induit eum:

27:16  pelliculasque hœdorum circumdedit manibus, et colli nuda protexit.

27:17  Deditque pulmentum, et panes, quos coxerat, tradidit.

27:18  Quibus illatis, dixit: Pater mi? At ille respondit: Audio. Quis es tu fili mi?

27:19  Dixitque Iacob: Ego sum primogenitus tuus Esau: feci sicut præcepisti mihi: surge, sede, et comede de venatione mea, ut benedicat mihi anima tua.

27:20  Rursumque Isaac ad filium suum: Quo modo, inquit, tam cito invenire potuisti, fili mi? Qui respondit: Voluntas Dei fuit ut cito occurreret mihi quod volebam:

27:21  Dixitque Isaac: Accede huc, ut tangam te fili mi, et probem utrum tu sis filius meus Esau, an non.

27:22  Accessit ille ad patrem, et palpato eo, dixit Isaac: Vox quidem, vox Iacob est: sed manus, manus sunt Esau.

27:23  Et non cognovit eum, quia pilosæ manus similitudinem maioris expresserant. Benedicens ergo illi,

27:24  ait: Tu es filius meus Esau? Respondit: Ego sum.

27:25  At ille: Affer mihi, inquit, cibos de venatione tua, fili mi, ut benedicat tibi anima mea. Quos cum oblatos comedisset, obtulit ei etiam vinum. Quo hausto,

27:26  dixit ad eum: Accede ad me, et da mihi osculum, fili mi.

27:27  Accessit, et osculatus est eum. Statimque ut sensit vestimentorum illius fragrantiam, benedicens illi, ait: Ecce odor filii mei sicut odor agri pleni, cui benedixit Dominus.

27:28  Det tibi Deus de rore cæli, et de pinguedine terræ abundantiam frumenti et vini.

27:29  Et serviant tibi populi, et adorent te tribus: esto dominus fratrum tuorum, et incurventur ante te filii matris tuæ. Qui maledixerit tibi, sit ille maledictus: et qui benedixerit tibi, benedictionibus repleatur.

27:30  Vix Isaac sermonem impleverat: et egresso Iacob foras, venit Esau,

27:31  coctosque de venatione cibos intulit patri, dicens: Surge pater mi, et comede de venatione filii tui: ut benedicat mihi anima tua.

27:32  Dixitque illi Isaac: Quis enim es tu? Qui respondit: Ego sum filius tuus primogenitus Esau.

27:33  Expavit Isaac stupore vehementi: et ultra quam credi potest, admirans, ait: Quis igitur ille est qui dudum captam venationem attulit mihi, et comedi ex omnibus priusquam tu venires? benedixique ei, et erit benedictus.

27:34  Auditis Esau sermonibus patris, irrugiit clamore magno: et consternatus, ait: Benedic etiam et mihi, pater mi.

27:35  Qui ait: Venit germanus tuus fraudulenter, et accepit benedictionem tuam.

27:36  At ille subiunxit: Iuste vocatum est nomen eius Iacob: supplantavit enim me en altera vice: primogenita mea ante tulit, et nunc secundo surripuit benedictionem meam. Rursumque ad patrem: Numquid non reservasti, ait, et mihi benedictionem?

27:37  Respondit Isaac: Illum constitui dominum tuum, et omnes fratres eius servituti illius subiugavi: frumento et vino stabilivi eum, et tibi post hæc, fili mi, ultra quid faciam?

27:38  Cui Esau: Num unam, inquit, tantum benedictionem habes, pater? mihi quoque obsecro ut benedicas. Cumque eiulatu magno fleret,

27:39  motus Isaac, dixit ad eum: In pinguedine terræ, et in rore cæli desuper

27:40  erit benedictio tua. Vives in gladio, et fratri tuo servies: tempusque veniet, cum excutias, et solvas iugum eius de cervicibus tuis.

27:41  Oderat ergo semper Esau Iacob pro benedictione qua benedixerat ei pater: dixitque in corde suo: Venient dies luctus patris mei, et occidam Iacob fratrem meum.

27:42  Nunciata sunt hæc Rebeccæ: quæ mittens et vocans Iacob filium suum, dixit ad eum: Ecce Esau frater tuus minatur ut occidat te.

27:43  Nunc ergo, fili mi, audi vocem meam, et consurgens fuge ad Laban fratrem meum in Haran:

27:44  habitabisque cum eo dies paucos, donec requiescat furor fratris tui,

27:45  et cesset indignatio eius, obliviscaturque eorum quæ fecisti in eum: postea mittam, et adducam te inde huc. Cur utroque orbabor filio in uno die?

27:46  Dixitque Rebecca ad Isaac: Tædet me vitæ meæ propter filias Heth: si acceperit Iacob uxorem de stirpe huius terræ, nolo vivere.