Bela - Job - 13

13:1  Вось, усё гэта бачыла вока маё, чула вуха маё і зьмеціла сабе.

13:2  Колькі ведаеце вы, ведаю і я: я ня ніжэйшы за вас.

13:3  Але я да Ўсяўладнага хацеў бы гаварыць і жадаў бы спаборнічаць з Богам.

13:4  А вы плетуны хлусні; усе вы бескарысныя лекары.

13:5  О, калі б толькі вы маўчалі! гэта было б залічана вам у мудрасьць.

13:6  Выслухайце ж разважаньні мае і ўдумайцеся ў пярэчаньне вуснаў маіх.

13:7  Ці трэба было вам дзеля Бога гаварыць няпраўду і дзеля Яго гаварыць ману?

13:8  Ці трэба было вам быць заўгоднымі Яму і за Бога так спрачацца?

13:9  Ці добра будзе, калі Ён выпрабуе вас? Ці ашукаеце Яго, як ашукваюць чалавека?

13:10  Строга пакарае Ён вас, хоць вы і патайна крывадушнічаеце.

13:11  Няўжо веліч Ягоная не палохае вас, і страх Ягоны не нападае на вас?

13:12  Напаміны вашыя падобныя на попел, апоры вашыя — апоры гліняныя.

13:13  Замоўкніце перад мною, і я буду гаварыць, што б ні напаткала мяне.

13:14  Навошта мне турзаць цела маё зубамі маімі і душу маю класьці ў руку маю?

13:15  Вось, Ён забівае мяне, але я буду спадзявацца; я хацеў бы толькі адстояць шляхі мае прад абліччам Ягоным!

13:16  І гэта ўжо ў апраўданьне мне, таму што крывадушнік ня пойдзе прад аблічча Ягонае!

13:17  Выслухайце ж уважліва слова маё і тлумачэньне маё вушамі вашымі.

13:18  Вось, я завёў судовую справу: ведаю, што праўда мая.

13:19  Хто здольны аспрэчыць мяне? Бо я неўзабаве замоўкну і выпушчу дух.

13:20  Дваяка толькі не рабі са мною, і тады я ня буду хавацца ад аблічча Твайго:

13:21  адвядзі ад мяне руку Тваю, і жах Твой хай не трасе мяне.

13:22  Тады кліч, і я буду адказваць, альбо буду гаварыць я, а Ты адказвай мне.

13:23  Колькі ў мяне заганаў і грахоў? пакажы мне беззаконьне маё і грэх мой.

13:24  Навошта хаваеш аблічча Тваё і лічыш мяне ворагам Тваім?

13:25  Ці не сарваную лісьцінку Ты расьціраеш і ці ня сухую саломіну перасьледуеш?

13:26  Бо Ты пішаш на мяне горкае і залічваеш мне грахі маладосьці маёй,

13:27  і ставіш у калодку ногі і прасочваеш усе сьцежкі мае, — гонішся па сьлядах ног маіх.

13:28  А ён, як цьвіль, распадаецца, як вопратка, сточаная мольлю.