NorSMB - Proverbs - 6

6:1  Hev du borga for grannen din, son min, hev du handtekest for ein annan,

6:2  er du bunden ved ord av din munn, er du fanga i ord av din munn,

6:3  gjer då soleis, son min, og berga deg, sidan du er komen i handi på grannen: Gakk og kasta deg ned for grannen, gjer ågang på han,

6:4  unn ikkje dine augo svevn, eller augneloki ein blund.

6:5  Frels deg som ei gasella or handi hans, som ein fugl or fangarvald!

6:6  Gakk til mauren, du leting, sjå hans ferd og vert vis!

6:7  Han hev ingen hovding eller fut eller herre,

6:8  men lagar um sumaren maten sin til og hev um hausten sanka si føda.

6:9  Kor lenge vil du liggja, du leting? Når ris du upp or di svevn?

6:10  Endå litt svevn, endå litt blunding, endå litt kvild med henderne i kross,

6:11  so kjem armodi di som ein farande fant og naudi som skjoldvæpna mann.

6:12  Ugagns menneskje, illgjerningsmann, er den som gjeng og rengjer munnen,

6:13  som blinkar med augo, skrapar med foten, peikar med fingrarne,

6:14  med meinspel i hjarta, alltid emnar på ilt, og yppar trættor.

6:15  Difor kjem hans undergang brått, snøgt vert han ulækjande krasa.

6:16  Det er seks ting som Herrens hatar, og sju er ei gru for hans sjæl:

6:17  Storlåtne augo, ljugartunga, hender som renner ut skuldlaust blod,

6:18  hjarta som tenkjer upp vonde råder, føter som renner rapt til vondt,

6:19  den som lyg og vitnar falskt, den som yppar strid millom brør.

6:20  Son min, tak vare på bodet åt far din, og kasta ’kje frå deg læra åt mor di!

6:21  Bitt deim alltid til hjarta ditt, knyt deim um halsen din!

6:22  Når du gjeng, skal læra leida deg; når du ligg, skal ho vaka yver deg; når du vaknar, skal ho tala til deg.

6:23  For bodet er ei lykt og lovi er ljos, og påminning med tukt er livsens veg.

6:24  Dei kann vara deg frå den vonde kvinna, frå den sleipe framande tunga.

6:25  Ikkje trå i hjarta etter vænleiken hennar, og lat ho ’kje fanga deg med augneloki sine!

6:26  For skjøkja armar ut til siste brødbit, og gifte kona jagtar etter dyre livet.

6:27  Kann nokon taka eld i fanget og ikkje brenna klædi sine?

6:28  Ell’ kann ein gå på gløder og ikkje svida føterne?

6:29  So vert det med den som gjeng inn til kona åt grannen; ingen kjem urefst frå det, um han rører henne.

6:30  Vert ikkje tjuven vanvyrd, um han stel og vil stilla sin svolt?

6:31  Vert han teken, lyt han sjufaldt betala, alt han eig i sitt hus, lyt han gjeva.

6:32  Den som driv hor med ei kona, er vitlaus, den som vil tyna seg sjølv, gjer slikt.

6:33  Hogg og skjemsla fær han, og ingen utslettar hans skam.

6:34  For mannen harmast i åbryskap, på hemnsdagen sparer han ikkje.

6:35  Han bryr seg ikkje um nokor bot og tek ’kje imot um du gjev han mykje.