Kaz - Job - 30

30:1  Бірақ жастары өзімнен кіші мына жігіттер енді мені мазақ қылып жүр. Олардың әкелеріне мен малымды бағатын иттердің жұмысын да сеніп тапсырмас едім.

30:2  Сол шалдардың қолдарының күшінен маған не пайда? Олар күш-қуаттарынан айырылғандар ғой.

30:3  Жоқшылық пен аштықтан әлсіреген олар түнде құла түздегі шөп тамырларын кеміріп шарлайтын.

30:4  Бұталардың түбінен көк шөп теріп, жыңғылдың тамырын да тамаққа пайдаланатын.

30:5  Олар адамдардың арасынан қуылып, жұрт оларды ұрылардай көріп айқайлайтын.

30:6  Содан олар жылғалардың арнасын, жердегі шұңқырларды, жартастағы үңгірлерді паналайтын.

30:7  Қалың нудың арасындағы аңдардай ақырып, тікенді бұталар астында жиналып отыратын.

30:8  Бұлар — тегі жоқ ақымақтар, жұрт оларды елден қамшылап айдап шыққан.

30:9  Ал енді сондайлар мені келекелеп ән салып, мен олардың мазағына айналдым.

30:10  Олар менен жиреніп, аулақ жүреді, ал бетіме түкіруден еш тартынбайды!

30:11  Құдай мені күш-қуатымнан айырып, азапқа ұшыратқандықтан, олар жүгенсіздіктерін көз алдымда ашық жасайды.

30:12  Сол сойқандар топтасып, маған бас салады, аяғымнан шалып құлатып, арам істерін маған қарсы бағыттайды.

30:13  Олар жүретін жолымды талқандайды. «Оның қолдаушысы жоқ!» деп мені құртуға қатты тырмысады.

30:14  Кең ойық арқылы басып кіргендей, олар қатты шулап маған ентелеп тап береді.

30:15  Қорқыныш маған шүйіліп, абырой-дәрежем жел қуғандай жоғалып, бақ-дәулетім бұлттай сейіліп жоқ болып кетті.

30:16  Ал енді өмірім өшейін деп жатыр, басыма қиын-қыстау күндер түсті.

30:17  Түнде сүйектерім сырқырап, көріп жүрген азабым бір тыншымайды.

30:18  Құдай зор құдіретімен киімімнен ұстап алып, шапанымның жағасын қылғындыра сығымдайды.

30:19  Ол мені балшыққа лақтырып тастады. Шаң-тозаң сияқты пайдасыз болып қалдым.

30:20  Уа, Құдай, Саған жалбарына сиынсам да, маған жауап бермейсің. Алдыңда тұрсам да, мән бермей, маған қарап отыра бересің.

30:21  Маған тым қатал болып кеттің, мені құдіретті қолыңмен қудалап отырсың.

30:22  Құйынның ішіне мені лақтырып, ұшырасың, осылайша найзағай мен дауылда қырып-жоясың.

30:23  Сөйтіп Сенің жанымды алып, бар тіршілік иелерінің баратын жеріне мені де аттандыратыныңды білемін.

30:24  Ал азап шегіп, жалбарынып жатқан бейшараға ешкім де қолын көтермейтін еді ғой!

30:25  Бірақ мен қайғы-қасірет көріп жүргендерге жанашыр болған жоқпын ба?! Жарлыларды аяп қайғырған жоқ па едім?!

30:26  Әйтсе де өзім жақсыдан үміттеніп отырғанда жамандыққа ұшырадым, жарықты күткенімде айналамды түнек басты!

30:27  Жан дүнием азан-қазан болып, еш тыншымайды, басыма қиын-қыстау күндер туды.

30:28  Жан дүнием күннің нұрын көрмей, қараңғыда жүр. Жамағаттың жиынында орнымнан тұрып, көмек сұрап қатты жалынамын.

30:29  Бірақ олар мені шибөрі мен түйеқұстың серігі деп санайды.

30:30  Терім қарайып, тілініп кетті. Бүкіл денем безгектен күйіп тұр.

30:31  Жетігенім қайғылы әуенге, сыбызғым жоқтау күйіне ғана келтірілген.