Bela - John - 11

11:1  Быў хворы нехта Лазар зь Віфаніі, зь селішча, дзе жылі Марыя і Марфа, сястра ейная.

11:2  А Марыя, чый брат Лазар быў хворы, была тая самая, якая памазала Госпада мірам і абцерла ногі Яму валасамі сваімі.

11:3  Сёстры паслалі сказаць Яму: Госпадзе! той, каго Ты любіш, хворы.

11:4  Ісус, пачуўшы, сказаў: гэта хвароба не да сьмерці, а на славу Божую, хай праславіцца празь яе Сын Божы.

11:5  А Ісус любіў Марфу і сястру яе і Лазара.

11:6  Калі ж пачуў, што ён хворы, прабыў два дні на тым месцы, дзе быў.

11:7  Пасьля гэтага сказаў вучням: пойдзем зноў у Юдэю.

11:8  Вучні сказалі Яму: Равьві! ці даўно Юдэі намышлялі пабіць Цябе камянямі, і Ты зноў ідзеш туды?

11:9  Ісус адказваў: ці не дванаццаць гадзін у дні? хто ходзіць удзень, той не спатыкаецца, бо ён бачыць сьвятло сьвету гэтага;

11:10  а хто ходзіць поначы, спатыкаецца, бо няма сьвятла зь ім.

11:11  Сказаўшы гэта, кажа ім потым: Лазар, сябра наш, заснуў, але Я іду разбудзіць яго.

11:12  Вучні Яго сказалі: Госпадзе! калі заснуў, дык выздаравее.

11:13  Ісус казаў пра сьмерць ягоную, а яны думалі, што Ён кажа пра сон звычайны.

11:14  Тады Ісус сказаў ім адкрыта: Лазар памёр;

11:15  і радуюся за вас, што Мяне ня было там, каб цяпер уверавалі; але пойдзем да яго.

11:16  Тады Тамаш, інакш называны Блізьнюк, сказаў вучням: пойдзем і мы памрэм зь ім.

11:17  Ісус, прыйшоўшы, знайшоў, што ён ужо чатыры дні ў магіле.

11:18  А Віфанія была непадалёк ад Ерусаліма, стадыяў за пятнаццаць,

11:19  і многія Юдэі прыйшлі да Марфы і Марыі — суцешыць іх у смутку па браце іхнім.

11:20  Марфа, пачуўшы, што ідзе Ісус, пайшла насустрач Яму; а Марыя сядзела дома.

11:21  Тады Марфа сказала Ісусу: Госпадзе! калі б Ты быў тут, не памёр бы брат мой;

11:22  але і цяпер ведаю, што, чаго Ты папросіш у Бога, дасьць Табе Бог.

11:23  Ісус кажа ёй: уваскрэсьне брат твой.

11:24  Марфа сказала Яму: ведаю, што ўваскрэсьне ва ўваскрэсеньні, у апошні дзень.

11:25  Ісус сказаў ёй: Я — уваскрэсеньне і жыцьцё; хто верыць у Мяне, калі і памрэ, — ажыве;

11:26  і кожны, хто жыве і верыць у Мяне, не памрэ вавекі. Ці верыш у гэта?

11:27  Яна кажа Яму: веру, Госпадзе! я веру, што Ты Хрыстос Сын Божы, Які прыйшоў у сьвет.

11:28  Сказаўшы гэта, пайшла і паклікала ўпотай Марыю, сястру сваю, кажучы: Настаўнік тут і кліча цябе.

11:29  Яна, як толькі пачула, пасьпешліва ўстала і пайшла да Яго.

11:30  Ісус яшчэ не ўваходзіў у селішча, але быў на тым месцы, дзе сустрэла Яго Марфа.

11:31  Юдэі, якія былі зь ёю ў доме і суцяшалі яе, убачыўшы, што Марыя пасьпешліва ўстала і выйшла, пайшлі за ёю, думаючы, што яна пайшла да магілы — плакаць там.

11:32  А Марыя, прыйшоўшы туды, дзе быў Ісус, і ўгледзеўшы Яго, упала да ног Ягоных і сказала Яму: Госпадзе! калі б Ты быў тут, не памёр бы брат мой.

11:33  Ісус, калі ўбачыў яе, што плача, і Юдэяў, якія прыйшлі зь ёю і плачуць, Сам засмуціўся духам і ўзрушыўся,

11:34  і сказаў: дзе вы паклалі яго? Кажуць Яму: Госпадзе! ідзі і паглядзі.

11:35  Ісус заплакаў сьлязьмі.

11:36  Тады Юдэі казалі: глядзі, як Ён любіў яго!

11:37  А некаторыя зь іх сказалі: хіба ня мог Гэты, Які адамкнуў вочы сьляпому, зрабіць, каб і гэты не памёр?

11:38  А Ісус, зноў смуткуючы ўнутрана, прыходзіць да магілы. Гэта была пячора, і камень ляжаў на ёй.

11:39  Ісус кажа: адымеце камень. Сястра памерлага, Марфа, кажа Яму: Госпадзе! ужо сьмярдзіць; бо чатыры дні, як ён у магіле.

11:40  Ісус кажа ёй: ці не сказаў Я табе, што, калі будзеш верыць, убачыш славу Божую?

11:41  І вось аднялі камень ад пячоры , дзе ляжаў памерлы. А Ісус узьвёў вочы да неба і сказаў: Войча! дзякую Табе, што Ты пачуў Мяне;

11:42  Я і ведаў, што Ты заўсёды пачуеш Мяне; але сказаў гэта людзям, што стаяць тут, каб паверылі, што Ты паслаў Мяне.

11:43  Сказаўшы гэта, Ён усклікнуў моцным голасам: Лазар! выходзь.

11:44  І выйшаў памерлы, абвіты па руках і нагах пахавальным палатном, і твар у яго абвязаны быў хусткай. Ісус кажа ім: разьвяжэце яго, хай ідзе.

11:45  Тады многія Юдэі, што прыйшлі да Марыі і бачылі, што ўтварыў Ісус, уверавалі ў Яго;

11:46  а некаторыя зь іх пайшлі да фарысэяў і сказалі ім, што ўчыніў Ісус.

11:47  Тады першасьвятары і фарысэі сабралі нараду і казалі: што нам рабіць? Гэты Чалавек многа цудаў творыць:

11:48  калі пакінем Яго так, дык усе ўверуюць у Яго, — і прыйдуць Рымляне і забяруць і месца наша і народ.

11:49  А адзін зь іх, нехта Каяфа, які быў на той год першасьвятаром, сказаў ім: вы нічога ня ведаеце;

11:50  падумайце, што лепей нам: каб адзін чалавек памёр за людзей, ці каб увесь народ загінуў.

11:51  Сказаў жа ён гэта не ад сябе, а як што быў на той год першасьвятаром, прадказаў, што Ісус памрэ за народ,

11:52  і ня толькі за народ, а каб і расьсеяных дзяцей Божых сабраць усіх разам.

11:53  З гэтага дня пастанавілі забіць Яго.

11:54  Таму Ісус ужо больш не хадзіў адкрыта паміж Юдэяў, а пайшоў адтуль у краіну паблізу пустыні, у горад, што называўся Ефраім, і там заставаўся з вучнямі Сваімі.

11:55  Блізілася Пасха Юдэйская, і многія з усёй краіны прыйшлі ў Ерусалім перад Пасхаю, каб там ачысьціцца.

11:56  Тады шукалі Ісуса і, стоячы ў храме, казалі адзін аднаму: як вы думаеце? ці ня прыйдзе Ён на сьвята?

11:57  А першасьвятары і фарысэі далі загад, што, калі хто даведаецца, дзе Ён будзе, наказалі б, каб узяць Яго.