PolUGdanska - John - 11

11:1  A był chory pewien człowiek, Łazarz z Betanii, z miasteczka Marii i jej siostry Marty.

11:2  A to była ta Maria, która namaściła Pana maścią i wycierała jego nogi swoimi włosami. Jej to brat, Łazarz, chorował.

11:3  Siostry więc posłały do niego wiadomość: Panie, oto ten, którego miłujesz, choruje.

11:4  A gdy Jezus to usłyszał, powiedział: Ta choroba nie jest na śmierć, ale na chwałę Bożą, aby przez nią był uwielbiony Syn Boży.

11:5  Jezus zaś miłował Martę i jej siostrę, i Łazarza.

11:6  A gdy usłyszał, że choruje, został jeszcze dwa dni w miejscu, w którym przebywał.

11:7  Lecz potem powiedział do swoich uczniów: Chodźmy znowu do Judei.

11:8  Uczniowie mu powiedzieli: Mistrzu, Żydzi dopiero co usiłowali cię ukamienować, a znowu tam idziesz?

11:9  Jezus odpowiedział: Czyż dzień nie ma dwunastu godzin? Jeśli ktoś chodzi we dnie, nie potknie się, bo widzi światłość tego świata.

11:10  A jeśli ktoś chodzi w nocy, potknie się, bo nie ma w nim światłości.

11:11  To powiedział, a potem dodał: Łazarz, nasz przyjaciel, śpi, ale idę, aby obudzić go ze snu.

11:12  Wtedy jego uczniowie powiedzieli: Panie, jeśli śpi, będzie zdrowy.

11:13  Ale Jezus mówił o jego śmierci, lecz oni myśleli, że mówił o zaśnięciu zwykłym snem.

11:14  Wówczas Jezus powiedział im otwarcie: Łazarz umarł.

11:15  I ze względu na was raduję się, że mnie tam nie było, abyście uwierzyli. Ale chodźmy do niego.

11:16  Wtedy Tomasz, zwany Didymos, powiedział do współuczniów: Chodźmy i my, aby z nim umrzeć.

11:17  Kiedy Jezus przyszedł, zastał go już cztery dni leżącego w grobie.

11:18  A Betania była niedaleko Jerozolimy, w odległości około piętnastu stadiów.

11:19  A wielu Żydów przyszło do Marty i Marii, aby je pocieszyć po stracie brata.

11:20  Gdy Marta usłyszała, że Jezus nadchodzi, wybiegła mu naprzeciw. Ale Maria siedziała w domu.

11:21  I powiedziała Marta do Jezusa: Panie, gdybyś tu był, mój brat by nie umarł.

11:22  Ale i teraz wiem, że Bóg da tobie, o cokolwiek go poprosisz.

11:23  Jezus jej odpowiedział: Twój brat zmartwychwstanie.

11:24  Marta mu powiedziała: Wiem, że zmartwychwstanie przy zmartwychwstaniu w dniu ostatecznym.

11:25  I powiedział do niej Jezus: Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto we mnie wierzy, choćby i umarł, będzie żył.

11:26  A każdy, kto żyje i wierzy we mnie, nigdy nie umrze. Czy wierzysz w to?

11:27  Odpowiedziała mu: Tak, Panie. Ja uwierzyłam, że ty jesteś Chrystusem, Synem Bożym, który miał przyjść na świat.

11:28  A to powiedziawszy, poszła i potajemnie zawołała swoją siostrę Marię, i powiedziała: Jest tu Nauczyciel i woła cię.

11:29  Gdy tylko ona to usłyszała, zaraz wstała i poszła do niego.

11:30  A Jezus jeszcze nie wszedł do miasteczka, lecz był na tym miejscu, gdzie Marta wyszła mu naprzeciw.

11:31  Wtedy Żydzi, którzy byli z nią w domu i pocieszali ją, widząc, że Maria szybko wstała i wyszła, poszli za nią, mówiąc: Idzie do grobu, aby tam płakać.

11:32  A gdy Maria przyszła tam, gdzie był Jezus, ujrzała go, przypadła mu do nóg i powiedziała: Panie, gdybyś tu był, mój brat by nie umarł.

11:33  Kiedy Jezus zobaczył ją płaczącą i płaczących Żydów, którzy z nią przyszli, rozrzewnił się w duchu i zasmucił się.

11:34  I zapytał: Gdzie go położyliście? Odpowiedzieli mu: Panie, chodź i zobacz.

11:35  I Jezus zapłakał.

11:36  Wtedy Żydzi powiedzieli: Patrzcie, jak go miłował.

11:37  A niektórzy z nich mówili: Czyż ten, który otworzył oczy ślepego, nie mógł sprawić, aby on nie umarł?

11:38  Jezus zaś ponownie się rozrzewnił i przyszedł do grobu. Była to jaskinia, a u jej wejścia był położony kamień.

11:39  I powiedział Jezus: Usuńcie ten kamień. Powiedziała do niego Marta, siostra zmarłego: Panie, już cuchnie, bo od czterech dni leży w grobie.

11:40  Jezus jej rzekł: Czyż nie powiedziałem ci, że jeśli uwierzysz, ujrzysz chwałę Bożą?

11:41  Wtedy usunęli kamień z miejsca, gdzie był położony zmarły. Jezus zaś podniósł oczy w górę i powiedział: Ojcze, dziękuję ci, że mnie wysłuchałeś.

11:42  A ja wiedziałem, że mnie zawsze wysłuchujesz, ale powiedziałem to ze względu na stojących wokoło ludzi, aby uwierzyli, że ty mnie posłałeś.

11:43  Gdy to powiedział, zawołał donośnym głosem: Łazarzu, wyjdź na zewnątrz!

11:44  I wyszedł ten, który umarł, mając ręce i nogi powiązane opaskami, a twarz obwiązaną chustką. Powiedział do nich Jezus: Rozwiążcie go i pozwólcie mu odejść.

11:45  Wielu więc z Żydów, którzy przyszli do Marii i widzieli to, czego Jezus dokonał, uwierzyło w niego.

11:46  Lecz niektórzy z nich odeszli do faryzeuszy i powiedzieli im, co Jezus uczynił.

11:47  Wtedy naczelni kapłani i faryzeusze zebrali się na naradę i mówili: Co zrobimy? Bo ten człowiek czyni wiele cudów.

11:48  Jeśli go tak zostawimy, wszyscy uwierzą w niego i przyjdą Rzymianie, i zabiorą nam to nasze miejsce i naród.

11:49  A jeden z nich, Kajfasz, który był tego roku najwyższym kapłanem, powiedział do nich: Wy nic nie wiecie;

11:50  I nie bierzecie pod uwagę, że pożyteczniej jest dla nas, żeby jeden człowiek umarł za lud, a żeby cały ten naród nie zginął.

11:51  A nie mówił tego sam od siebie, ale będąc tego roku najwyższym kapłanem, prorokował, że Jezus miał umrzeć za ten naród;

11:52  A nie tylko za ten naród, ale też po to, aby zgromadzić w jedno rozproszone dzieci Boże.

11:53  Od tego więc dnia naradzali się wspólnie nad tym, aby go zabić.

11:54  A Jezus już nie chodził jawnie wśród Żydów, ale odszedł stamtąd do krainy, która leży w pobliżu pustyni, do miasta zwanego Efraim, i tam mieszkał ze swoimi uczniami.

11:55  A zbliżała się Pascha żydowska. I wielu z tej okolicy szło do Jerozolimy przed Paschą, aby się oczyścić.

11:56  Szukali Jezusa i stojąc w świątyni, mówili jedni do drugich: Czy myślicie, że nie przyjdzie na święto?

11:57  A naczelni kapłani i faryzeusze wydali nakaz, aby, jeśli ktoś się dowie, gdzie jest, oznajmił to, żeby go mogli schwytać.