Esperanto - Psalms - 107

107:1  Gloru la Eternulon, ĉar Li estas bona; Ĉar eterna estas Lia boneco:

107:2  Diru la liberigitoj de la Eternulo, Kiujn Li liberigis el la mano de malamiko,

107:3  Kiujn Li kolektis el la landoj, De oriento kaj okcidento, De nordo kaj de la maro.

107:4  Ili vagis en la dezerto, laŭ vojo senviva, Urbon loĝatan ili ne trovis;

107:5  Ili malsatis kaj soifis, Ilia animo en ili senfortiĝis.

107:6  Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li liberigis ilin el ilia mizero.

107:7  Kaj Li kondukis ilin laŭ ĝusta vojo, Ke ili venu al urbo loĝata.

107:8  Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.

107:9  Ĉar Li satigis animon soifantan, Kaj animon malsatan Li plenigis per bonaĵo.

107:10  Ili sidis en mallumo kaj en ombro de morto, Katenitaj de mizero kaj fero;

107:11  Ĉar ili malobeis la vortojn de Dio Kaj malŝatis la decidon de la Plejaltulo.

107:12  Kaj Li frapis ilian koron per sufero; Ili falis, kaj neniu helpis.

107:13  Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li liberigis ilin el ilia mizero.

107:14  Li eligis ilin el mallumo kaj ombro de morto, Kaj iliajn ligilojn Li disŝiris.

107:15  Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.

107:16  Ĉar Li rompis kuprajn pordojn, Kaj disbatis ferajn riglilojn.

107:17  La malsaĝuloj suferis pro siaj pekaj vojoj Kaj pro siaj krimoj;

107:18  Ĉiujn manĝojn abomenis ilia animo, Kaj ili atingis la pordegon de la morto.

107:19  Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li liberigis ilin el ilia mizero.

107:20  Li sendis Sian vorton, Kaj Li sanigis ilin kaj savis ilin de la tombo.

107:21  Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.

107:22  Kaj ili oferdonu dankajn oferojn, Kaj rakontu Liajn farojn kun kantado.

107:23  Kiuj veturas per ŝipoj sur la maro, Kiuj komercas sur grandaj akvoj,

107:24  Tiuj vidis la farojn de la Eternulo Kaj Liajn miraklojn en la profundo.

107:25  Li diris, kaj aperis granda ventego Kaj alte levis ĝiajn ondojn:

107:26  Ili leviĝas ĝis la ĉielo, malleviĝas en la abismojn; Ilia animo konsumiĝas de sufero;

107:27  Ili iras ĉirkaŭe kaj ŝanceliĝas kiel ebriulo, Kaj ilia tuta saĝeco malaperas.

107:28  Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li eligis ilin el ilia mizero.

107:29  Li kvietigis la ventegon, Kaj ĝiaj ondoj silentiĝis.

107:30  Kaj ili ekĝojis, kiam fariĝis silente; Kaj Li alkondukis ilin al la dezirata haveno.

107:31  Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.

107:32  Kaj ili altigu Lin en popola kunveno, Kaj en kunsido de plejaĝuloj ili Lin laŭdu.

107:33  Li ŝanĝas riverojn en dezerton, Kaj fontojn de akvo en sekaĵon;

107:34  Fruktoportan teron en salan dezerton, Pro la malboneco de ĝiaj loĝantoj.

107:35  Li ŝanĝas dezerton en lagon, Kaj sekan teron en fontojn de akvo;

107:36  Kaj Li loĝigas tie malsatulojn, Kaj ili konstruas urbon loĝatan.

107:37  Kaj ili prisemas kampojn, Plantas vinberujojn, kaj ricevas fruktojn.

107:38  Kaj Li ilin benas, kaj ili tre multiĝas, Kaj brutoj ne mankas al ili.

107:39  Kaj kiam ili estas tre malmultaj kaj malfortaj Pro la premanta malbono kaj mizero,

107:40  Li verŝas honton sur eminentulojn, Kaj erarvagigas ilin en dezerto senvoja.

107:41  Malriĉulon Li altigas el mizero, Kaj kreas familiojn kiel ŝafojn.

107:42  La virtuloj tion vidas, kaj ĝojas; Kaj ĉia malboneco fermas sian buŝon.

107:43  Kiu estas saĝa, tiu tion observu, Kaj oni komprenu la favoraĵojn de la Eternulo.