NlCanisius1939 - Luke - 24

24:1  Maar op de eerste dag der week, zeer vroeg in de morgen, gingen ze naar het graf met de specerijen, die ze hadden bereid.

24:2  Ze vonden de steen van het graf op zij gerold;

24:3  en toen ze er in waren gegaan, vonden ze het lichaam van den Heer Jesus niet.

24:4  Terwijl ze nu niet goed wisten, wat ze er van moesten denken, zie, daar stonden twee mannen bij haar in schitterend gewaad.

24:5  Toen ze hevig verschrikt het hoofd ter aarde bogen, spraken ze tot haar: Wat zoekt gij den Levende bij de doden?

24:6  Hier is Hij niet; Hij is verrezen. Herinnert u, wat Hij tot u heeft gezegd, toen Hij nog in Galilea was:

24:7  "De Mensenzoon moet in de handen van zondaars worden overgeleverd en gekruisigd, maar de derde dag zal Hij verrijzen".

24:8  Nu herinnerden ze zich zijn woorden.

24:9  Ze gingen heen van het graf, en vertelden dit alles aan al de elf en de overigen.

24:10  Het waren Maria Magdalena, Johanna, en Maria van Jakobus; ook de andere vrouwen, die bij haar waren, zeiden hetzelfde aan de apostelen.

24:11  Maar ze hielden haar woorden voor beuzelpraat, en ze geloofden haar niet.

24:12  Toch stond Petrus op, en liep naar het graf; hij bukte zich voorover, en zag alleen de windsels liggen. Hij ging heen, verbaasd over wat er gebeurd was.

24:13  En zie, diezelfde dag waren er twee van hen op weg naar een dorp, Emmaus genaamd, dat zestig stadiën van Jerusalem ligt.

24:14  Ze spraken met elkander over al wat er gebeurd was.

24:15  Terwijl ze met elkander spraken en van gedachten wisselden, kwam ook Jesus er bij, en ging met hen mee.

24:16  Maar hun ogen waren gesloten, zodat ze Hem niet erkenden.

24:17  Hij zei hun: Wat bespreekt gij zo druk met elkaar onderweg? Verdrietig bleven ze staan;

24:18  en een van hen, die Kléofas heette, gaf Hem ten antwoord: Zijt Gij dan vreemdeling in Jerusalem, dat Gij alleen niet weet, wat daar dezer dagen gebeurd is?

24:19  Hij zei hun: Wat dan? Ze zeiden Hem: Het betreft Jesus van Názaret, die een profeet was, machtig in werk en in woord, voor God en voor het hele volk,

24:20  en dien onze opperpriesters en oversten ter dood hebben overgeleverd en gekruisigd.

24:21  Wij zelf hadden gehoopt, dat Hij het was, die Israël zou verlossen; maar met dat al is het nu reeds de derde dag, sinds dat alles gebeurd is.

24:22  Toch hebben enige vrouwen, die bij ons behoren, ons doen ontstellen. Ze waren in de vroegte bij het graf gekomen,

24:23  en hadden zijn lichaam niet gevonden; maar ze zijn komen zeggen, dat ze een verschijning van engelen hadden gehad, die zeiden, dat Hij leeft.

24:24  Daarop zijn sommigen van ons naar het graf gegaan, en hebben alles bevonden, zoals de vrouwen het hadden verteld; maar Hemzelf hebben ze niet gezien.

24:25  Nu sprak Hij tot hen: O onverstandigen en tragen van hart, dat gij niet beter gelooft aan al wat de profeten hebben gezegd.

24:26  Moest de Christus dit alles niet lijden, en zó zijn glorie binnengaan?

24:27  En te beginnen met Moses en al de profeten, verklaarde Hij hun, wat in heel de Schrift over Hem was voorspeld.

24:28  Toen ze bij het dorp waren gekomen, waar ze naar toe gingen, hield Hij Zich, alsof Hij verder wilde gaan.

24:29  Maar ze drongen bij Hem aan, en zeiden: Blijf bij ons, want het wordt avond, en de dag is al voorbij. Hij ging dus naar binnen, om bij hen te blijven.

24:30  Nadat Hij Zich met hen aan tafel had aangelegd, nam Hij het brood, sprak een dankgebed uit, brak het, en reikte het hun toe.

24:31  Nu gingen hun de ogen open, en herkenden ze Hem. Maar Hij verdween uit hun gezicht.

24:32  Ze zeiden tot elkander: Brandde ons hart niet in ons, toen Hij onderweg tot ons sprak, en ons de Schriften verklaarde?

24:33  Onmiddellijk stonden ze op, en keerden naar Jerusalem terug. Ze vonden er alle elf met hun gezellen bijeen,

24:34  die hun zeiden: De Heer is waarachtig verrezen, en is aan Simon verschenen.

24:35  Nu verhaalden ook zij, wat er onderweg was gebeurd, en hoe ze Hem hadden herkend door het breken van het brood.

24:36  Terwijl ze nog daarover spraken, stond Hij zelf in hun midden, en zeide hun: Vrede zij u.

24:37  Ze werden van schrik en vrees bevangen, en meenden een geest te zien.

24:38  Maar Hij sprak tot hen: Waarom zijt gij ontsteld, en waarom komt er twijfel op in uw hart?

24:39  Beziet mijn handen en voeten: Ik ben het zelf. Betast Mij, en ziet toe; want een geest heeft geen vlees en geen beenderen, zoals gij ziet, dat Ik heb.

24:40  En bij die woorden toonde Hij hun zijn handen en voeten.

24:41  En toen ze van blijdschap het nog niet geloofden, maar vol verbazing waren, zeide Hij hun: Hebt gij hier iets te eten?

24:42  Ze gaven Hem een stuk gebraden vis.

24:43  Hij nam het, en at er van voor hun ogen.

24:44  Hij sprak tot hen: Dit is het, wat Ik tot u heb gesproken, toen Ik nog bij u was: "Alles moet worden vervuld, wat in de Wet van Moses, in Profeten en Psalmen van Mij staat geschreven".

24:45  Toen verhelderden Hij hun inzicht, zodat ze de Schriften konden verstaan.

24:46  En Hij zeide hun: Zó staat er geschreven: dat de Christus zou lijden en op de derde dag uit de doden verrijzen;

24:47  en dat in zijn Naam bekering tot vergiffenis der zonden zou worden gepreekt aan alle volken, te beginnen bij Jerusalem.

24:48  Gij zijt de getuigen hiervan.

24:49  Zie, Ik zend de belofte van mijn Vader over u neer; blijft in de stad, totdat gij bekleed zijt met kracht uit den hogen.

24:50  Toen leidde Hij hen naar Betánië, hief zijn handen op, en zegende hen.

24:51  En terwijl Hij ze zegende, scheidde Hij van hen, en werd opgenomen ten hemel.

24:52  Ze aanbaden Hem, en keerden met grote blijdschap naar Jerusalem terug.

24:53  En onafgebroken bleven ze God verheerlijken in de tempel.