vlsJoNT - Luke - 24

24:1  Op den eersten dag nu der week, in den vroegen morgen, gingen de vrouwen naar het graf, dragende de specerijen die zij bereid hadden.

24:2  En zij vonden den steen van het graf afgewenteld.

24:3  En daarin gegaan zijnde, vonden zij het lichaam van den Heere Jezus niet.

24:4  En het geschiedde, toen zij daarover in verlegenheid waren, ziet, twee mannen stonden bij haar in schitterende kleeding.

24:5  En daar zij bevreesd werden en het aangezicht naar den grond sloegen, zeiden zij tot haar: Wat zoekt gij den levende bij de dooden?

24:6  Hij is hier niet, maar Hij is verrezen; gedenkt hoe Hij tot u gesproken heeft als Hij nog in Galilea was,

24:7  zeggende: De Zoon des menschen moet overgeleverd worden in de handen van zondige menschen, en gekruisigd worden, en op den derden dag verrijzen.

24:8  En zij herinnerden zich zijn woorden.

24:9  En zij keerden terug van het graf en boodschapten dit alles aan de elven en aan al de anderen.

24:10  Het waren Maria Magdalena, en Johanna, en Maria, de moeder van Jakobus, en de anderen met haar, die dit tot de apostelen zeiden.

24:11  En deze woorden schenen hun toe als zot geklap, en zij geloofden haar niet.

24:12  Doch Petrus stond op en liep naar het graf; en hij bukte en zag de linnen doeken afzonderlijk liggen; en hij ging heen, zich verwonderende over hetgeen geschied was.

24:13  En ziet, twee van hen waren dien zelfden dag op weg naar een dorp dat zestig stadiën van Jerusalem lag, met name Emmaüs,

24:14  en zij bespraken met elkander al hetgeen er was voorgevallen.

24:15  En terwijl zij samen spraken en redetwistten, geschiedde het dat Jezus zelf naderde en met hen ging.

24:16  Doch hun oogen werden gehouden, dat zij Hem niet herkenden.

24:17  Hij nu zeide tot hen: Wat voor reden zijn dit, die gij al wandelende met malkander wisselt? en waarom ziet gij zoo droevig?

24:18  De een nu, wiens naam was Kleopas, antwoordde en zeide tot Hem: Gij alleen zijt dan een vreemdeling in Jerusalem, en weet niet wat daar dezer dagen geschied is?

24:19  En Hij zeide tot hen: Wat dan? Zij zeiden tot Hem: Wel, met Jezus den Nazarener, die een profeet was, machtig in werk en woord, voor God en het geheele volk,

24:20  en hoe onze overpriesters en oversten Hem hebben overgeleverd tot de doodstraf en Hem gekruisigd hebben;

24:21  wij nu hoopten dat Hij het was die Israël zou verlossen; doch bij dit alles is het vandaag de derde dag dat dit geschied is;

24:22  maar ook eenige vrouwen uit ons hebben ons doen verschrikken, die vroeg in den morgen naar het graf zijn geweest,

24:23  en daar zij zijn lichaam niet vonden, kwamen zij zeggen dat haar engelen waren verschenen, die zeiden dat Hij leeft;

24:24  en sommigen van de onzen gingen heen naar het graf en vonden het juist zooals de vrouwen hadden gezegd; maar Hem zagen zij niet!

24:25  En Jezus zeide tot hen: O, gij onverstandigen en tragen van hart, om te gelooven in alles wat de profeten gezegd hebben!

24:26  Moest dan de Christus dit niet lijden en in zijn glorie ingaan?

24:27  En Hij begon van Mozes en van al de profeten, en verklaarde hun in al de Schriften wat er van Hem geschreven stond.

24:28  En zij kwamen bij het dorp waar zij naar toe gingen, en Hij deed alsof Hij verder zou gaan.

24:29  En zij drongen Hem, zeggende: Blijf bij ons, want het is tegen den avond en de dag is al gedaald! En Hij ging binnen, om bij hen te blijven.

24:30  En het geschiedde, toen Hij met hen aanlag, en het brood nam en dankte, en het brak om hun te geven,

24:31  dat hun oogen werden geopend, en dat zij Hem herkenden; en Hij verdween uit hun midden.

24:32  En zij zeiden tot elkander: Was ons hart niet brandende in ons, toen Hij op den weg tot ons sprak, en toen Hij voor ons de Schriften opende?

24:33  En terzelfder ure opstaande, keerden zij terug naar Jerusalem, en zij vonden de elven en die met hen waren, samen vergaderd,

24:34  die zeiden: Waarlijk, de Heere is verrezen, en aan Simon verschenen!

24:35  En zij vertelden wat op den weg was geschied en hoe Hij hun was bekend geworden in het breken van het brood.

24:36  Toen zij nu hierover spraken, stond Jezus zelf in hun midden en zeide tot hen: Vrede zij ulieden!

24:37  En zij, bevreesd en verschrikt geworden zijnde, meenden een geest te zien.

24:38  En Hij zeide tot hen: Wat zijt gij ontroerd, en waarom klimmen er bedenkingen op in uw hart?

24:39  Ziet mijn handen en mijn voeten, want Ik ben het zelf; betast Mij en ziet; want een geest heeft geen vleesch en beenen, zooals gij Mij ziet hebben.

24:40  En dit zeggende toonde Hij hun de handen en voeten.

24:41  Toen zij nu van blijdschap nog niet geloofden en zich verwonderden, zeide Hij tot hen: Hebt gij hier iets te eten?

24:42  Zij nu gaven Hem een stuk gebakken visch en van een honigraat.

24:43  En Hij nam het en at het op voor hun oogen.

24:44  En Hij zeide tot hen: Dit zijn mijn woorden, die Ik tot u sprak, toen Ik nog met ulieden was; want alles moet vervuld worden wat in de wet van Mozes en de Profeten en Psalmen van Mij geschreven is.

24:45  Toen opende Hij hun verstand om de Schriften te verstaan,

24:46  en zeide tot hen: Alzoo is er geschreven, dat de Christus zou lijden en uit de dooden verrijzen ten derden dage,

24:47  en dat er in zijn Naam zou gepredikt worden boetvaardigheid tot vergiffenis van zonden aan al de volken, te beginnen van Jerusalem.

24:48  Gij nu zijt getuigen van deze dingen.

24:49  En ziet, Ik zend de belofte mijns Vaders op ulieden; maar blijft gij in de stad Jerusalem totdat gij zult bekleed zijn met kracht uit de hoogte!

24:50  En Hij leidde hen naar buiten tot aan Bethanië, en hief zijn handen op en zegende hen.

24:51  En terwijl Hij hen zegende, geschiedde het dat Hij van hen scheidde en naar den hemel werd opgenomen.

24:52  En zij aanbaden Hem en keerden terug naar Jerusalem met groote vreugde.

24:53  En zij waren altijd in den tempel, lovende en prijzende God. Amen.