NorSMB - Job - 21

21:1  Då svara Job og sagde:

21:2  «Å høyr då, høyr på mine ord! Gjev i minsto det til trøyst!

21:3  Lat meg få lov å tala ut, so kann du spotta etterpå.

21:4  Klagar eg vel på menneskje? Og hev eg ikkje grunn til harm?

21:5  Vend dykk til meg, og ottast so; legg handi so på dykkar munn.

21:6  Eg støkk, når eg det kjem i hug; ei bivring gjenom kroppen gjeng.

21:7  Kvifor fær dei gudlause liva, auka i magt som åri gjeng?

21:8  Dei ser si ætt stå fast ikring deim, dei hev sitt avkjøme for augo.

21:9  I fred stend husi deira trygge, Guds svipa råkar ikkje deim;

21:10  med heppa parast deira fe, og kyrne kastar aldri kalv.

21:11  Dei slepper borni ut som lamb, og gutarne i leiken hoppar;

21:12  Dei syng til trumma og til cither og frygdar seg ved fløyteljod.

21:13  I lukka liver dei si tid og fer so brått til helheim ned.

21:14  Til Gud dei segjer: «Haldt deg burte!» Me vil ’kje kjenna dine vegar!

21:15  Kvi skal me tena den Allsterke? Kva gagnar det å be til honom?»

21:16  «Dei hev ’kje lukka si i handi» - Langt burt frå meg med gudlaus råd!

21:17  Når sloknar lampa for gudlause? Når kjem ulukka yver deim? Gjev han deim straff i vreidesmod?

21:18  Fer dei vel burt som strå for vind, lik agner som i stormen fyk?

21:19  «Gud gøymer straffi til hans born.» Nei, sjølv skal mannen straffi kjenna!

21:20  Lat han få sjå sitt eige fall og drikka harm frå den Allsterke!

21:21  Kva bryr han seg vel um sitt hus, når månadstalet hans er fullt?

21:22  Vil nokon hjelpa Gud til kunnskap, han som er domar for dei høgste?

21:23  Den eine døyr på velmagts høgd, fullkomleg trygg og fredeleg;

21:24  hans fat er fulle utav mjølk, og i hans bein er mergen frisk;

21:25  den andre døyr so beisk i hug, hev ingenting av lukka smaka.

21:26  Dei båe vert i moldi lagde, og deira klednad makkar er.

21:27  Sjå kor eg kjennar dykkar tankar, og dykkar meinkrokar mot meg.

21:28  De spør: «Kvar er vel stormannshuset? Kvar er det tjeld der gudlause bur?»

21:29  Hev de ’kje høyrt av ferdafolk - de trur vel det som dei fortel -:

21:30  «Den vonde frå ulukka slepp; han berga vert på vreidedagen.

21:31  Kven lastar honom for hans ferd? Og straffar honom for hans gjerd?

21:32  Han vert til gravi båren burt, og ved hans gravhaug held dei vakt.

21:33  Søtt søv han under torv i dal, og i hans far all verdi fer, som tallause gjekk fyre honom.

21:34  Det trøystar meg med tome ord; av dykkar svar er sviket att.»