NlCanisius1939 - Job - 30

30:1  Maar thans lachen jongere mensen mij uit, Lieden, wier vaders te min voor mij waren, Om ze bij mijn herdershonden te zetten;

30:2  Wier sterke hand mij zelfs niet kan dienen, Daar al hun kracht verloren ging,

30:3  Door gebrek en honger is uitgeput. Lieden, die de stronken afknagen in de woestijn, In het land der steppe en wildernis;

30:4  Die zilte kruiden van de struiken plukken, En zich voeden met de wortels der brem;

30:5  Die uit de samenleving zijn weggejaagd, En die men naschreeuwt als dieven.

30:6  Lieden, die in de krochten van afgronden wonen, In aardholen en rotsen;

30:7  Die balken tussen de struiken, Samenhokken onder de netels;

30:8  Die als een dwaas en naamloos broed Weggezweept zijn uit het land.

30:9  En thans ben ik hun spotlied geworden, En de stof voor hun praat.

30:10  Vol afschuw blijven ze op een afstand staan, En ontzien zich niet, mij in het gezicht te spuwen.

30:11  Zij mishandelen mij, nu ze hun teugel hebben losgerukt Hun breidel hebben afgeworpen.

30:12  Aan mijn rechterhand verheft zich dat broed, Mijn voeten stoten hen weg; Ze banen tegen mij hun onheilspaden,

30:13  En vernielen mijn weg, om mij te verderven. Ze trekken op, er is niemand, die hen weerhoudt,

30:14  Als door een wijde bres rukken ze aan. Onder de puinhopen kwam ze aangerold

30:15  Keerde zich tegen mij de verschrikking; Als een stormwind waaide mijn aanzien weg, Mijn geluk dreef voorbij als een wolk.

30:16  En thans stort zich mijn ziel in mij uit, Grijpen de dagen van rampspoed mij aan!

30:17  Des nachts wordt mijn gebeente doorboord, En nemen mijn knagende pijnen geen rust;

30:18  Door het grote geweld is mijn vlees ontredderd, Het knelt mij als de kraag van mijn kleed.

30:19  God heeft mij in de modder geworpen, Ik zie er uit als stof en as.

30:20  Ik roep tot U, maar Gij antwoordt niet; Ik sta overeind, maar Gij let niet op mij.

30:21  Gij zijt wreed tegen mij, Met uw krachtige hand bestookt Gij mij;

30:22  Gij heft mij op, jaagt mij voort op de wind, Een noodweer lost mij in water op.

30:23  Ja, ik weet, Gij leidt mij ten dode, Naar de verzamelplaats van al wat leeft.

30:24  Maar steekt een drenkeling de hand niet uit, Roept men in zijn ellende niet om hulp?

30:25  Heb ik zelf niet geweend over den zwaar beproefde, Was ik over den arme niet zielsbedroefd?

30:26  Ja, ik hoopte op geluk, maar het onheil kwam; Ik verwachtte het licht, maar het duister viel in.

30:27  Mijn binnenste kookt, en komt niet tot rust, Dagen van jammer treden mij tegen.

30:28  Zwart loop ik rond, maar niet van de zon; Sta ik op in de gemeente, ik roep om hulp!

30:29  Ik ben een broer van de jakhalzen, Een makker der struisen;

30:30  Mijn huid is zwart, en laat van mij los, Mijn beenderen branden van koorts;

30:31  Mijn citer is voor rouwklacht gestemd, Mijn fluit voor geween!.