NlCanisius1939 - Psalms - 103

103:1  Halleluja! Loof Jahweh, mijn ziel: Jahweh, mijn God, hoog zijt Gij verheven! Gij hebt U met glorie en luister omkleed,

103:2  En hult U in het licht als een mantel; Gij spant de hemelen uit als een tent,

103:3  En legt op de wateren uw opperzalen. Gij maakt van de wolken uw wagen, Zweeft op de vleugels van de wind;

103:4  Stelt de stormen aan tot uw boden, Laaiend vuur tot uw knechten.

103:5  Gij hebt de aarde op haar pijlers gegrond, Zodat ze voor eeuwig niet wankelt.

103:6  De Oceaan bedekte haar als een kleed, Nog boven de bergen stonden de wateren:

103:7  Maar ze namen de vlucht voor uw dreigen, Rilden van angst voor de stem van uw donder;

103:8  Toen rezen de bergen, en zonken de dalen Op de plaats, die Gij hun hadt bestemd.

103:9  Gij hebt ze grenzen gesteld, die ze niet overschreden, Ze mochten niet meer de aarde bedekken;

103:10  Gij zendt de bronnen in de dalen, En tussen de bergen stromen ze voort;

103:11  Ze laven al de wilde dieren, En de woudezel lest er zijn dorst;

103:12  Daar nestelen de vogels uit de lucht, En fluiten er tussen de struiken.

103:13  Uit uw zalen drenkt Gij de bergen, Door het sap van uw nevel wordt de aarde verzadigd;

103:14  Gij laat voor het vee het gras ontspruiten, En het groen voor wat de mensen dient. Gij roept het graan uit de aarde te voorschijn,

103:15  En de wijn, die het hart van de mensen verheugt; Olie, om het gelaat te doen glanzen, Brood, dat het hart van de mensen verkwikt.

103:16  Jahweh’s bomen drinken zich vol, De Libanon-ceders, die Hij heeft geplant:

103:17  Waar de vogels zich nestelen, In wier toppen de ooievaar woont.

103:18  De hoogste bergen zijn voor de gemzen, De klippen een schuilplaats voor bokken.

103:19  Gij schiept de maan, om de tijd te bepalen, De zon weet, wanneer ze onder moet gaan.

103:20  Maakt Gij het donker, dan wordt het nacht, En sluipen de wilde beesten rond,

103:21  Brullen de leeuwen om buit, En vragen God om hun voedsel.

103:22  De zon gaat op: ze kruipen weg, En leggen zich neer in hun holen;

103:23  Maar de mens tijgt aan zijn werk, En aan zijn arbeid tot aan de avond.

103:24  Hoe ontzaglijk zijn uw werken, o Jahweh: Gij hebt ze allen met wijsheid gewrocht! De aarde is vol van uw schepselen,

103:25  Niet minder de zee; Die is groot en geweldig, En het wemelt daarin zonder tal: Beesten, kleine en grote,

103:26  Monsters trekken er door, Liwjatan dien Gij hebt geschapen, Om er mede te spelen.

103:27  Allen zien naar U uit, Om voedsel, elk op zijn tijd.

103:28  Geeft Gij het: ze eten het op; Gij opent uw hand: ze worden van het goede verzadigd.

103:29  Maar verbergt Gij uw aanschijn: Ze verstarren van schrik; Gij ontneemt hun de adem: Ze sterven en keren terug tot hun stof.

103:30  Maar Gij zendt weer uw geest: en ze worden geschapen, En Gij vernieuwt het aanschijn der aarde!

103:31  Eeuwig dure de glorie van Jahweh, En blijve Jahweh Zich in zijn werken verheugen;

103:32  Hij, die de aarde beziet: en ze beeft; Die de bergen aanraakt: ze roken!

103:33  Heel mijn leven zal ik zingen voor Jahweh, Mijn God blijven loven, zolang ik besta!

103:34  Moge mijn zang Hèm behagen, En ìk mij in Jahweh verblijden;

103:35  Maar mogen de zondaars van de aarde verdwijnen, En de goddelozen niet blijven bestaan! Loof Jahweh, mijn ziel!