PolUGdanska - Psalms - 107

107:1  Wysławiajcie Pana, bo jest dobry, bo jego miłosierdzie trwa na wieki.

107:2  Niech to mówią odkupieni przez Pana, ci, których odkupił z ręki wroga;

107:3  I zgromadził z ziem, ze wschodu i zachodu, z północy i południa.

107:4  Błądzili po pustyni, po bezdrożnym pustkowiu, nie znajdując miasta, gdzie mogliby zamieszkać.

107:5  Byli głodni i spragnieni, aż omdlewała w nich dusza.

107:6  A gdy zawołali do Pana w swoim utrapieniu, uwolnił ich z ucisku;

107:7  I prowadził ich prostą drogą, aby doszli do miasta, w którym mogliby zamieszkać.

107:8  Niech wysławiają Pana za jego miłosierdzie i cudowne dzieła wobec synów ludzkich;

107:9  Bo napoił spragnioną duszę, a głodną duszę napełnił dobrami.

107:10  Siedzieli w ciemności i w cieniu śmierci, spętani nędzą i żelazem;

107:11  Bo buntowali się przeciw słowom Boga i pogardzili radą Najwyższego.

107:12  Dlatego upokorzył ich serce trudem, upadli, a nie było nikogo, kto by im pomógł.

107:13  A gdy wołali do Pana w swoim utrapieniu, wybawił ich z ucisku;

107:14  Wyprowadził ich z ciemności i z cienia śmierci, a ich pęta rozerwał.

107:15  Niech wysławiają Pana za jego miłosierdzie i za cudowne dzieła wobec synów ludzkich.

107:16  Bo skruszył bramy spiżowe i połamał żelazne rygle.

107:17  Głupcy z powodu swej występnej drogi i nieprawości doznają utrapień.

107:18  Ich dusza brzydzi się wszelkim pokarmem i zbliżają się do bram śmierci.

107:19  A gdy wołają do Pana w swoim utrapieniu, wybawia ich z udręczeń.

107:20  Posłał swoje słowo i uzdrowił ich, i wybawił ich z grobu.

107:21  Niech wysławiają Pana za jego miłosierdzie i cudowne dzieła wobec synów ludzkich;

107:22  I niech składają ofiary dziękczynienia, i głoszą z radością jego dzieła.

107:23  Ci, którzy na statkach wyruszają w morze, handlujący na wielkich wodach;

107:24  Widzą dzieła Pana i jego cuda w głębinach.

107:25  Gdy daje rozkaz, powstaje wicher i podnoszą się fale morskie.

107:26  Oni wstępują aż do nieba i zstępują w głębiny, tak że ich dusza mdleje w niebezpieczeństwie.

107:27  Chwieją się i zataczają jak pijany, a cała ich mądrość zanika.

107:28  Gdy wołają do Pana w swoim utrapieniu, wybawia ich z udręczeń.

107:29  Zamienia burzę w ciszę, tak że uspokajają się jej fale.

107:30  Wtedy oni weselą się, że ucichły; i tak przyprowadza ich do upragnionego portu.

107:31  Niech wysławiają Pana za jego miłosierdzie i cudowne dzieła wobec synów ludzkich.

107:32  Niech go wywyższają w zgromadzeniu ludu i w radzie starszych niech go chwalą.

107:33  Zamienia rzeki w pustynię, a źródła wód w suchą ziemię;

107:34  Ziemię urodzajną zamienia w jałową z powodu niegodziwości tych, którzy w niej mieszkają.

107:35  Pustynię zamienia w jezioro, a suchą ziemię w źródła wód.

107:36  I osadza tam głodnych, aby zakładali miasta do zamieszkania;

107:37  I obsiewali pole, sadzili winnice i zbierali obfity plon.

107:38  Błogosławi im tak, że bardzo się rozmnażają, i nie zmniejsza liczebności ich bydła.

107:39  Ale potem maleje ich liczba i upokorzeni są uciskiem, nędzą i utrapieniem;

107:40  On wylewa wzgardę na władców i sprawia, że błądzą po bezdrożach pustkowia.

107:41  Lecz podnosi nędznego z utrapienia i rozmnaża jego rodzinę jak stado.

107:42  Widząc to, prawi rozweselą się, a wszelka nieprawość zamknie swe usta.

107:43  Kto jest tak mądry, aby tego upatrywał i rozumiał litość Pana?