NorSMB - Luke - 2

2:1  I dei dagarne let keisar Augustus lysa ut at det skulde takast manntal yver heile verdi.

2:2  Dette var fyrste gongen dei tok manntal med Kvirinius var landshovding i Syria.

2:3  Då for alle heim, kvar til sin eigen by, og skulde skriva seg i manntalet.

2:4  Josef og for frå Galilæa, frå den byen som heiter Nasaret, upp til Judæa, til Davidsbyen, den som dei kallar Betlehem - for han høyrde til Davids hus og ætt -

2:5  og vilde skriva seg der. Maria, festarmøyi hans, var med honom; ho gjekk då med barn,

2:6  og med dei var der, bar det so til at tidi hennar kom,

2:7  og ho åtte den fyrste sonen sin; ho sveipte honom og lagde honom i ei krubba, for det var ikkje rom åt dei i herbyrget.

2:8  Det var nokre hyrdingar der i bygdi som låg ute og vakta buskapen sin um natti.

2:9  Best det var, stod ein engel frå Herren innmed deim, og Herrens herlegdom lyste kringum deim. Då vart dei fælande rædde;

2:10  men engelen sagde til deim: «Ver ikkje rædde! Eg kjem med bod til dykk um ei stor gleda som skal timast alt folket:

2:11  I dag er det fødd dykk ein frelsar i Davids by; han er Kristus, Herren!

2:12  Og det skal de hava til merke: de skal finna eit lite barn som er sveipt og ligg i ei krubba.»

2:13  Og brått var det ein stor her av himmelånder med engelen; dei lova Gud og kvad:

2:14  «Æra vere Gud i det høgste, og fred på jordi, og hugnad med menneskje!»

2:15  Då englarne hadde fare burt att og upp til himmelen, sagde hyrdingarne seg imillom: «Lat oss no ganga radt til Betlehem og sjå dette som hev hendt, og som Herren hev vitra oss um!»

2:16  So skunda dei seg dit, og fann Maria og Josef, og det vesle barnet som låg i krubba.

2:17  Og då dei hadde set det, fortalde dei alt som hadde vorte sagt deim um dette barnet.

2:18  Alle som høyrde på hyrdingarne, undra seg yver det dei fortalde;

2:19  men Maria gøymde alle desse ordi i hjarta, og gruna på deim.

2:20  Og hyrdingarne for heim att, og lova og prisa Gud for alt det dei hadde høyrt og set, og som høvde so vel med det som var sagt deim.

2:21  Då åtte dagar var lidne, og han skulde umskjerast, kalla dei honom Jesus; det var det namnet engelen hadde nemnt, fyrr han var komen i morsliv.

2:22  So snart reinsingstidi som er fyreskrivi i Moselovi, var til endes for deim, tok dei honom med seg upp til Jerusalem; dei vilde te honom fram for Herren

2:23  - soleis som det stend skrive i Herrens lov: «Alt mannkyn som kjem fyrst frå morsliv, skal kallast heilagt åt Herren» -

2:24  og vilde bera fram offer, etter det som er sagt i Herrens lov: «eit par turtelduvor eller tvo duveungar.»

2:25  I Jerusalem var det då ein mann som heitte Simeon, ein rettferdig og gudleg mann, som venta på Israels trøyst; den Heilage Ande var yver honom,

2:26  og hadde vitra honom um at han ikkje skulde fara or verdi, fyrr han hadde set Herrens Messias.

2:27  No kom han til templet - det var Anden som dreiv honom - og då foreldri kom berande inn med Jesus-barnet, og vilde fara med det som visi var etter lovi,

2:28  tok han det og på armarne, og lova Gud og sagde:

2:29  «Herre, no gjev du din tenar heimlov, som ordet ditt lydde, og let han fara i fred!

2:30  For no fekk auga mitt skoda di frelsa,

2:31  som du hev skipa til for åsyni åt alle folk,

2:32  eit ljos som for heidningarn’ lyser, ein herlegdom og ei æra for Israel, folket ditt eige.»

2:33  Far hans og mor hans undra seg yver det som vart sagt um honom.

2:34  Og Simeon velsigna deim og sagde til Maria, mor hans: «Dette barnet er sett til fall og uppreising for mange i Israel og til eit motsegjingsteikn;

2:35  men deg og skal sverdet stinga gjenom hjarta; då kjem det upp kva tankar mange gøymde i hugen.»

2:36  Det var og ei profetkvinna der, Anna Fanuelsdotter av Assers-ætti. Ho var langt ut i åri; etter ho vart gift, hadde ho butt i hop med mannen sin i sju år,

2:37  og sidan sete enkja i heile fire og åtteti år. Ho kom aldri frå templet, og tente Gud i bøn og fasta natt og dag.

2:38  I denne stundi gjekk ho fram og takka og prisa Gud, og tala um barnet til alle som venta på frelsa for Jerusalem.

2:39  Då dei hadde gjort alt som er fyreskrive i Herrens lov, for dei attende til heimstaden sin, Nasaret i Galilæa.

2:40  Og barnet voks, og vart sterkt og fullt av visdom, og Guds nåde var yver honom.

2:41  År um anna for foreldri hans til Jerusalem i påskehelgi.

2:42  Då han var tolv år, drog dei og dit upp, som skikk og bruk var på høgtidi;

2:43  men då dei hadde vore der høgtidsdagarne til endes, og skulde taka på heimvegen, vart Jesus-barnet att i Jerusalem, og foreldri hans gådde det ikkje.

2:44  Dei tenkte han var med i ferdafylgjet, og for ei dagsleid fram, og leita etter honom millom skyldfolk og kjenningar.

2:45  Som dei no ikkje fann honom, for dei attende til Jerusalem, og leita etter honom der;

2:46  og då tri dagar var lidne, fann dei honom i templet; der sat han midt ibland lærarane og lydde på deim og spurde deim,

2:47  og alle som høyrde på honom, var reint upp i under kor vitug han var, og for svar han gav.

2:48  Då dei fekk sjå honom, vart dei mest frå seg av undring, og mor hans sagde: «Kvi for du soleis åt mot oss, barn? Far din og eg hev leita so sårt etter deg!»

2:49  «Kvifor leita de etter meg?» svara han; «visste de ikkje at eg lyt vera i huset åt far min?»

2:50  Men dei skyna ikkje kva han meinte med det ordet.

2:51  So fylgde han deim heim til Nasaret, og var lydug mot deim. Men mor hans gøymde alt dette i hjarta sitt.

2:52  Og Jesus gjekk fram i visdom og vokster og velvilje hjå Gud og menneskje.