PolGdanska - Psalms - 105

105:1  Wysławiajcie Pana; ogłaszajcie imię jego; opowiadajcie między narodami sprawy jego.

105:2  Śpiewajcie mu, śpiewajcie mu psalmy, rozmawiajcie o wszystkich cudach jego.

105:3  Chlubcie się imieniem świętem jego; niech się weseli serce szukających Pana.

105:4  Szukajcież Pana i mocy jego; szukajcie oblicza jego zawsze.

105:5  Przypominajcie sobie dziwy jego, które czynił, cuda jego i sądy ust jego.

105:6  Wy nasienie Abrahama, sługi jego! Wy synowie Jakóbowi, wybrani jego!

105:7  Onci jest Pan, Bóg nasz, po wszystkiej ziemi sądy jego.

105:8  Pamięta wiecznie na przymierze swoje: na słowo, które przykazał aż do tysiącznego pokolenia;

105:9  Które postanowił z Abrahamem, i na przysięgę swą uczynioną Izaakowi.

105:10  Bo je postanowił Jakóbowi za ustawę, a Izraelowi za umowę wieczną.

105:11  Mówiąc: Tobie dam ziemię Chananejską za sznur dziedzictwa waszego;

105:12  Kiedy ich był mały poczet, prawie mały poczet, a jeszcze w niej byli przychodniami.

105:13  Przechodzili zaiste od narodu do narodu, a z królestwa innego ludu;

105:14  Nie dopuszczał nikomu, aby im miał krzywdę czynić; nawet karał dla nich i królów, mówiąc:

105:15  Nie tykajcie pomazańców moich, a prorokom moim nie czyńcie nic złego.

105:16  Gdy przywoławszy głód na ziemię, wszystkę podporę chleba pokruszył.

105:17  Posłał przed nimi męża, który był za niewolnika sprzedany, to jest Józefa;

105:18  Którego nogi pętami trapili, a żelazo ścisnęło ciało jego,

105:19  Aż do onego czasu, gdy się o nim wzmianka stała; mowa Pańska doświadczała go.

105:20  Posławszy król kazał go puścić; ten, który panował nad narodami, wolnym go uczynił.

105:21  Postanowił go panem domu swego, i książęciem nad wszystką dzierżawą swoją,

105:22  Aby władał i książętami jego według zdania duszy swojej, i starców jego mądrości nauczał.

105:23  Potem wszedł Izrael do Egiptu, a Jakób był gościem w ziemi Chamowej;

105:24  Gdzie rozmnożył Bóg lud swój bardzo, i uczynił go możniejszym nad nieprzyjaciół jego.

105:25  Odmienił serce ich, iż mieli w nienawiści lud jego, a zmyślali zdrady przeciw sługom jego.

105:26  Posłał Mojżesza, sługę swego i Aarona, którego obrał;

105:27  Którzy im przedłożyli słowa znaków jego, i cuda w ziemi Chamowej.

105:28  Posłał ciemności, i zaćmiło się, a nie byli odpornymi słowu jego.

105:29  Obrócił wody ich w krew, a pomorzył ryby w nich.

105:30  Wydała ziemia ich mnóstwo żab, i były w pałacach królów ich.

105:31  Rzekł, a przyszła rozmaita mucha, i mszyce we wszystkich granicach ich.

105:32  Dał grad miasto deszczu, ogień palący na ziemię ich.

105:33  Także potłukł winnice ich, i figi ich, a pokruszył drzewa w granicach ich.

105:34  Rzekł, a przyszła szarańcza, i chrząszczów niezliczone mnóstwo;

105:35  I pożarły wszelkie ziele w ziemi ich, a pojadły urodzaje ziemi ich.

105:36  Nawet pobił wszystko pierworodztwo w ziemi ich, początek wszystkiej siły ich.

105:37  Tedy ich wywiódł ze srebrem i ze złotem, a nie był nikt słaby między pokoleniem ich.

105:38  Radował się Egipt, gdy oni wychodzili; albowiem był przypadł na nich strach ich.

105:39  Rozpostarł obłok na okrycie ich, a ogień na oświecanie nocy.

105:40  Na żądanie ich przywiódł przepiórki, a chlebem niebieskim nasycił ich.

105:41  Otworzył skałę i wypłynęły wody, a płynęły po suchych miejscach jako rzeka.

105:42  Albowiem wspomniał na słowo świętobliwości swojej, które rzekł do Abrahama, sługi swego.

105:43  Przetoż wywiódł lud swój z weselem, a z śpiewaniem wybranych swoich.

105:44  I podał im ziemię pogan, a posiedli prace narodów.

105:45  Aby zachowali ustawy jego, a prawa jego przestrzegali. Halleluja.