NorSMB - John - 11

11:1  Det var ein som låg sjuk, Lasarus frå Betania, den vesle byen som Maria og Marta, syster hennar, budde i.

11:2  Maria var den som salva Herren med myrrasalve, og turka føterne hans med håret sitt; og det var bror hennar, Lasarus, som låg sjuk.

11:3  Systerne sende då bod til honom med dei ordi: «Herre, han som du hev so kjær, ligg sjuk!»

11:4  Då Jesus høyrde det, sagde han: «Den sotti er ’kje nokor helsott, men ho er til Guds æra; Guds son skal få æra av det.»

11:5  Jesus heldt mykje av Marta og syster hennar og Lasarus.

11:6  Då han no høyrde at Lasarus låg sjuk, drygde han endå tvo dagar på den staden han var;

11:7  då fyrst sagde han til læresveinarne sine: «Kom, lat oss fara til Judæa att!»

11:8  «Rabbi,» sagde læresveinarne, «nyst vilde jødarne steina deg, og so fer du dit att!»

11:9  «Er det ’kje tolv timar i dagen?» svara Jesus; «den som gjeng um dagen, snåvar ikkje; for han ser ljoset åt denne verdi;

11:10  men den som gjeng um natti, han snåvar, av di han ikkje hev ljoset i seg.»

11:11  So tala han, og um eit bil segjer han til deim: «Lasarus, venen vår, hev sovna; men no gjeng eg av og vekkjer honom.»

11:12  «Herre, hev han sovna, so vert han nok god att,» sagde læresveinarne.

11:13  Jesus hadde meint at han var slokna; men dei tenkte han tala um vanleg svevn.

11:14  Då sagde Jesus reint ut: «Lasarus hev slokna!

11:15  Og for dykkar skuld er eg glad at eg ikkje var der, so de kann koma til å tru. Men kom, lat oss ganga til honom!»

11:16  Tomas - han som me kallar Didymus - sagde då til dei andre læresveinarne: «Lat oss ganga med, so me kann døy med honom!»

11:17  Då Jesus kom fram, fekk han vita at Lasarus alt hadde lege fire dagar i gravi.

11:18  Betania låg ikkje langt frå Jerusalem, berre ein fjordung på lag,

11:19  og mange jødar var komne til Marta og Maria, og vilde trøysta dei i sorgi yver broren.

11:20  Då no Marta høyrde at Jesus kom, gjekk ho til møtes med honom; men Maria sat heime.

11:21  Då sagde Marta til Jesus: «Herre, hadde du vore her, so hadde ikkje bror min døytt.

11:22  Men eg veit kor som er, at alt det du bed Gud um, det vil Gud gjeva deg.»

11:23  Jesus segjer til henne: «Bror din skal standa upp att.»

11:24  «Eg veit at han skal standa upp att når alle stend upp, på den siste dag,» svara Marta.

11:25  Då sagde Jesus til henne: «Eg er uppstoda og livet! Den som trur på meg, skal liva, um han so døyr,

11:26  og kvar den som liver og trur på meg, skal i all æva ikkje døy. Trur du det?»

11:27  «Ja, Herre,» svara ho, «eg hev trutt, og trur, at du er Messias, Guds son, han som skulde koma til verdi.»

11:28  Med so sagt gjekk ho av ’stad og kalla på Maria, syster si, og sagde til henne i løynd: «Meisteren er her og spør etter deg.»

11:29  Då ho høyrde det, reiste ho seg snøgt og gjekk ut til honom.

11:30  Jesus hadde endå ikkje kome inn i byen; han var endå på den staden der Marta hadde møtt honom.

11:31  Då jødarne som var heime hjå Maria og trøysta henne, såg at ho brått reiste seg og gjekk ut, fylgde dei etter henne; dei tenkte ho gjekk ut til gravi og vilde gråta der.

11:32  Som no Maria kom dit som Jesus var og fekk sjå honom, kasta ho seg ned for føterne hans og sagde: «Herre, hadde du vore her, so hadde ikkje bror min døytt.»

11:33  Då Jesus såg at ho gret, og at jødarne som hadde fylgt henne gret, vart han harm i hugen og øste seg upp og sagde:

11:34  «Kvar hev de lagt honom?» - «Kom og sjå, Herre!» svara dei.

11:35  Jesus gret.

11:36  Då sagde jødarne: «Sjå kor kjær han hadde honom!»

11:37  Og sume av deim sagde: «Kunde ikkje han som opna augo på den blinde, ha gjort det so at denne mannen ikkje hadde døytt?»

11:38  Då vart Jesus på nytt harm inni seg og gjekk burt til gravi; det var ein heller, og det låg ein stein attfyre.

11:39  «Tak steinen ifrå!» segjer Jesus. Då segjer Marta, syster åt den avlidne: «Herre, det tevjar alt av honom, for han hev lege der på fjorde dagen!»

11:40  Jesus segjer til henne: «Sagde eg deg ikkje at dersom du trur, skal du få sjå Guds herlegdom!»

11:41  So tok dei steinen ifrå. Og Jesus lyfte augo mot himmelen og sagde: «Fader! eg takkar deg for di du hev høyrt meg!

11:42  Eg visste nok at du alltid høyrer meg; men for folket skuld som stend her kringum, segjer eg dette, so dei skal tru at det er du som hev sendt meg.»

11:43  Då han det hadde sagt, ropa han med høg røyst: «Lasarus, kom ut!»

11:44  Ut kom den daude, med føterne og henderne sveipte i lindar, og med ein sveiteduk bunden kring andlitet. «Løys honom, so han fær ganga!» sagde Jesus til deim.

11:45  Mange av jødarne, alle dei som var komne til Maria og hadde set det han gjorde, trudde då på honom.

11:46  Nokre av deim gjekk til farisæarane og sagde deim kva Jesus hadde gjort.

11:47  Då kalla øvsteprestarne og farisæarane det Høge Rådet i hop til eit møte og sagde: «Kva skal me gjera? Denne mannen gjer mange teikn!

11:48  Let me honom få halda på soleis, kjem alle til å tru på honom, og då kjem romarane og tek både landet og folket vårt.»

11:49  Og ein av deim, Kajafas - han var øvsteprest det året - sagde til deim:

11:50  «De veit ingen ting! Ikkje heller tenkjer de på at det er til bate for dykk at ein mann døyr for landslyden, so ikkje heile folket gjeng til grunns.»

11:51  Det sagde han ikkje av seg sjølv, men av di han var øvsteprest det året, var ordi hans ein spådom um at Jesus skulde døy for folket,

11:52  og ikkje berre for folket, men at han og skulde samla i hop til eitt Guds born som er spreidde ikring.

11:53  Frå den dagen lagde dei upp råd um å drepa honom.

11:54  Difor gjekk ikkje Jesus lenger fritt ikring millom jødarne, men for derifrå til dei bygderne som ligg tett med øydemarki, til ein by som heiter Efraim; der heldt han til eit bil med læresveinarne sine.

11:55  No leid det nær til påskehelgi åt jødarne, og mange for frå bygderne upp til Jerusalem fyre påske og skulde helga seg.

11:56  Då leita dei etter Jesus, og sagde seg imillom med dei stod i templet: «Kva tenkjer de? Kjem han slett ikkje til høgtidi?»

11:57  Men øvsteprestarne og farisæarane hadde gjeve påbod um at dersom nokon fekk vita kvar han var, skulde han segja frå, so dei kunde gripa honom.