WelBeiblNet - Psalms - 105

105:1  Diolchwch i'r ARGLWYDD, a galw ar ei enw! Dwedwch wrth bawb beth mae wedi'i wneud.

105:2  Canwch iddo, a defnyddio cerddoriaeth i'w foli! Dwedwch am y pethau rhyfeddol mae'n eu gwneud.

105:3  Broliwch ei enw sanctaidd! Boed i bawb sy'n ceisio'r ARGLWYDD ddathlu.

105:4  Dewch at yr ARGLWYDD, profwch ei nerth; ceisiwch ei gwmni bob amser.

105:5  Cofiwch y pethau rhyfeddol a wnaeth – ei wyrthiau, a'r cwbl mae wedi ei ddyfarnu.

105:6  Ie, chi blant ei was Abraham; plant Jacob mae wedi'u dewis.

105:7  Yr ARGLWYDD ein Duw ni ydy e, yr un sy'n barnu'r ddaear gyfan.

105:8  Mae e'n cofio'i ymrwymiad bob amser, a'i addewid am fil o genedlaethau –

105:9  yr ymrwymiad wnaeth e i Abraham, a'r addewid wnaeth ar lw i Isaac.

105:10  Yna, ei gadarnhau yn rheol i Jacob – ymrwymiad i Israel oedd i bara am byth!

105:11  “Dw i'n rhoi gwlad Canaan i chi,” meddai, “yn etifeddiaeth i chi ei meddiannu.”

105:12  Dim ond criw bach ohonyn nhw oedd – rhyw lond dwrn yn byw yno dros dro,

105:13  ac yn crwydro o un wlad i'r llall, ac o un deyrnas i'r llall.

105:14  Wnaeth e ddim gadael i neb eu gormesu nhw; roedd wedi rhybuddio brenhinoedd amdanyn nhw:

105:15  “Peidiwch cyffwrdd fy mhobl sbesial i; peidiwch gwneud niwed i'm proffwydi.”

105:16  Ond wedyn daeth newyn ar y wlad; cymerodd eu bwyd oddi arnyn nhw.

105:17  Ond roedd wedi anfon un o'u blaenau, sef Joseff, gafodd ei werthu fel caethwas.

105:18  Roedd ei draed mewn cyffion; roedd coler haearn am ei wddf,

105:19  nes i'w eiriau ddod yn wir ac i neges yr ARGLWYDD ei brofi'n iawn.

105:20  Dyma'r brenin yn ei ryddhau o'r carchar; llywodraethwr y cenhedloedd yn ei ollwng yn rhydd.

105:21  Gwnaeth e'n gyfrifol am ei balas, a rhoi iddo'r awdurdod i reoli popeth oedd ganddo.

105:22  Disgyblu'r arweinwyr eraill fel y mynnai, a dysgu doethineb i'r cynghorwyr hŷn.

105:23  Yna dyma Israel yn symud i'r Aifft; aeth Jacob i fyw dros dro yn nhir Cham.

105:24  Gwnaeth Duw i'w bobl gael llawer o blant, llawer mwy na'u gelynion nhw.

105:25  Dechreuodd y gelynion gasáu ei bobl, a cham-drin ei weision.

105:26  Wedyn, dyma Duw yn anfon ei was Moses, ac Aaron, yr un oedd wedi'i ddewis.

105:27  Dyma nhw'n dweud am yr arwyddion gwyrthiol roedd Duw yn mynd i'w gwneud yn nhir Cham:

105:28  Anfon tywyllwch, ac roedd hi'n dywyll iawn! Wnaethon nhw ddim herio beth ddwedodd.

105:29  Troi eu dŵr nhw yn waed nes i'r pysgod i gyd farw.

105:30  Llenwi'r wlad hefo llyffantod – hyd yn oed y palasau brenhinol.

105:31  Rhoddodd orchymyn, a daeth haid o bryfed – gwybed drwy'r tir ym mhobman.

105:32  Anfonodd stormydd cenllysg yn lle glaw, a mellt drwy'r wlad i gyd.

105:33  Taro'u gwinwydd a'u coed ffigys, a bwrw coed i lawr drwy'r wlad.

105:34  Gorchymyn anfon locustiaid – llawer iawn gormod ohonyn nhw i'w cyfri.

105:35  Roedden nhw'n difetha'r planhigion i gyd, ac yn bwyta popeth oedd yn tyfu ar y tir!

105:36  Yna lladd plentyn hynaf pob teulu drwy'r wlad – ffrwyth cyntaf eu cyfathrach.

105:37  Daeth ag Israel allan yn cario arian ac aur! Doedd neb drwy'r llwythau i gyd yn baglu.

105:38  Roedd pobl yr Aifft mor falch pan aethon nhw, achos roedd Israel wedi codi dychryn arnyn nhw.

105:39  Wedyn rhoddodd Duw gwmwl i'w cysgodi, a tân i roi golau yn y nos.

105:40  Dyma nhw'n gofyn am fwyd, a dyma soflieir yn dod; rhoddodd ddigonedd o fwyd iddyn nhw o'r awyr.

105:41  Holltodd graig, nes bod dŵr yn pistyllio allan ohoni; roedd yn llifo fel afon drwy dir sych.

105:42  Oedd, roedd Duw'n cofio'r addewid cysegredig roedd wedi'i wneud i'w was Abraham.

105:43  Daeth â'i bobl allan yn dathlu! Roedd y rhai wedi'u dewis ganddo'n bloeddio canu.

105:44  Rhoddodd dir y cenhedloedd iddyn nhw; cawson nhw fwynhau ffrwyth llafur pobl eraill.

105:45  Gwnaeth hyn er mwyn iddyn nhw gadw'i reolau a bod yn ufudd i'w ddysgeidiaeth. Haleliwia!