Bela - Job - 31

31:1  Запавет паклаў я з вачамі маімі, каб ня думаць пра дзяўчыну.

31:2  Якая ж доля мне ад Бога згары? І якая спадчына ад Усемагутнага зь нябёсаў?

31:3  Ці не для бязбожніка пагібель, і напасьце ці ж не для таго, хто ўчыняе ліха?

31:4  Ці ж ня бачыў Ён шляхоў маіх і ці ня лічыў усіх маіх крокаў?

31:5  Калі я хадзіў у марнасьці, і калі нага мая сьпяшалася на хітрыкі,

31:6  няхай узважаць мяне на вагах праўды, і Бог даведаецца пра маю беззаганнасьць.

31:7  Калі ступакі мае ўхіляліся ад дарогі і сэрца маё ішло следам за вачамі маімі, і калі што-небудзь нячыстае прыстала да рук маіх,

31:8  дык няхай я сею, а іншы есьць, і хай парасткі мае выкараненыя будуць.

31:9  Калі сэрца маё спакушалася жанчынаю і я ставіў пасткі каля дзьвярэй майго блізкага,

31:10  хай мая жонка меле на іншага, і хай іншыя зьдзекуюцца зь яго,

31:11  бо гэта — злачынства, гэта — беззаконьне, якое падпадае суду;

31:12  гэта — агонь, які зьядае да зьнішчэньня, які зьнішчыў бы ўсё дабро маё.

31:13  Калі я меў у занядбаньні правы слугі і служанкі маёй, калі яны спрачаліся са мною,

31:14  дык што я пачаў бы рабіць, калі б Бог паўстаў? І калі б Ён паглядзеў на мяне, што мог бы я адказваць Яму?

31:15  Ці ня Ён, Які стварыў мяне ў чэраве, стварыў і яго і гэтак сама нас у нутробе?

31:16  Ці ж бы адмаўляў я ў просьбе тым, што мелі патрэбу, ці ж таміў бы вочы ўдавы?

31:17  Ці ж адзін я зьядаў кавалак мой, і ці ж ня еў ад яго і сірата?

31:18  Бо змалку ён рос са мною, як з бацькам, і ад чэрава маці маёй я кіраваў удаву .

31:19  Калі я бачыў каго, хто гінуў бяз вопраткі, і беднага бяз покрыва,

31:20  ці ж не дабраслаўлялі мяне сьцёгны ягоныя, і ці ня быў ён сагрэты воўнаю авечак маіх?

31:21  Калі я падымаў руку маю на сірату, калі бачыў дапамогу сабе каля брамы,

31:22  дык няхай плячук мой адпадзе ад спіны, і рука мая хай адломіцца ад локця,

31:23  бо страшная мне кара ад Бога: перад веліччу Яго ня ўстояў бы я.

31:24  Ці закладваў я ў золаце апору маю і ці казаў скарбу: ты — надзея мая?

31:25  Ці радаваўся я, што багацьце маё было вялікае, і што рука мая набыла многа?

31:26  Гледзячы на сонца, як яно зьзяе, і на месяц, як ён велічна крочыць,

31:27  ці паквапіўся я ў таямніцы сэрца майго, і ці цалавалі вусны мае руку маю?

31:28  Гэта таксама было б злачынства, якое падлягае суду, бо я адрокся б тады ад Бога Усявышняга.

31:29  Ці радаваўся я пагібелі ворага майго і ці трыумфаваў, калі няшчасьце напаткала яго?

31:30  Не дазваляў я вуснам маім грашыць праклёнам душы ягонай.

31:31  Ці ж не казалі людзі намёта майго: о, калі б мы ад мяса ягонага не насыціліся?

31:32  Дарожнік не начаваў на вуліцы; дзьверы мае праходжаму я адчыняў.

31:33  Калі б я ўтойваў правіны мае, як чалавек, утойваючы ў грудзях маіх заганы мае,

31:34  дык я баяўся б вялікай грамады, і пагарда аднапляменцаў палохала б мяне, і я маўчаў бы і ня выходзіў бы за дзьверы.

31:35  О, калі б хто выслухаў мяне! Вось маё жаданьне, каб Усеўладны адказваў мне, і каб абаронца мой склаў запіс.

31:36  Я насіў бы яго на плячах маіх і ўскладваў бы яго, як вянок;

31:37  абвясьціў бы яму колькасьць крокаў маіх, зблізіўся б зь ім, як з князем.

31:38  Калі б лямантавала на мяне зямля мая і скардзіліся на мяне барозны яе,

31:39  калі я еў плады яе без платы і абцяжваў жыцьцё земляробаў,

31:40  дык хай замест пшаніцы вырастуць ваўчкі і замест ячменю куколь. Слова Ёва скончылася.