Bela - Mark - 14

14:1  Праз два дні мелася быць сьвята Пасхі і праснакоў; і намышлялі першасьвятары і кніжнікі, як бы ўзяць Яго хітрасьцю і забіць;

14:2  але казалі: толькі ня ў сьвята, каб ня сталася абурэньня ў народзе.

14:3  І калі быў Ён у Віфаніі, у доме Сымона пракажонага, і ляжаў, - прыйшла жанчына з алавастравай пасудзінай міра з нарду чыстага, каштоўнага, і, разьбіўшы пасудзіну, паліла Яму на галаву.

14:4  А некаторыя абурыліся і казалі паміж сабою: навошта гэтае марнатраўства міра?

14:5  бо можна было прадаць яго больш, чым за трыста дынараў, і раздаць убогім. І дакаралі яе.

14:6  Але Ісус сказаў: пакіньце яе; што яе бянтэжыце? яна добры ўчынак зрабіла дзеля Мяне.

14:7  Бо заўсёды ўбогіх маеце пры сабе, і калі захочаце, можаце ім дабрачыніць; а Мяне не заўсёды маеце.

14:8  Яна зрабіла, што магла: загадзя памазала Цела Маё на пахаваньне.

14:9  Праўду кажу вам: дзе ні будзе абвешчана Дабравесьце гэтае ў цэлым сьвеце, сказана будзе ў памяць пра яе, і пра тое, што зрабіла яна.

14:10  І пайшоў Юда Іскарыёт, адзін з дванаццацёх, да першасьвятароў, каб выдаць Яго ім.

14:11  А яны, пачуўшы, узрадаваліся і абяцаліся даць яму срэбранікі. І ён намышляў, як бы ў зручны час выдаць Яго.

14:12  У першы дзень праснакоў, калі калолі пасхальнае ягня , кажуць Яму вучні Ягоныя: дзе хочаш есьці пасху? мы пойдзем і прыгатуем.

14:13  І пасылае двух вучняў Сваіх і кажа ім: ідзеце ў горад: і сустрэнецца вам чалавек, які нясьціме збанок вады: пойдзеце сьледам за ім,

14:14  і куды ён увойдзе, скажэце гаспадару дома таго: "Настаўнік кажа: дзе пакой, у якім бы Мне есьці пасху з вучнямі Маімі?".

14:15  І ён пакажа вам сьвятліцу вялікую, засланую, гатовую; там прыгатуеце нам.

14:16  І пайшлі вучні ягоныя, і прыйшлі ў горад, і знайшлі, як сказаў ім; і прыгатавалі пасху.

14:17  Калі зьвечарэла, Ён прыходзіць з дванаццацьцю.

14:18  І калі яны ляжалі і елі, Ісус сказаў: праўду кажу вам, адзін з вас, які есьць са Мною, выдасьць Мяне.

14:19  Яны засмуціліся і пачалі казаць Яму, адзін за адным: ці ня я? І другі: ці ня я?

14:20  А Ён сказаў ім у адказ: адзін з дванаццацёх, што мачае са Мною ў місцы.

14:21  Бо Сын Чалавечы ідзе, як пісана пра Яго; але гора таму чалавеку, якім Сын Чалавечы выдаецца: лепей было б таму чалавеку не радзіцца.

14:22  І калі яны елі, Ісус, узяўшы хлеб, дабраславіў, паламаў, даў ім і сказаў: прымеце, ежце; гэта Цела Маё.

14:23  І ўзяўшы чару, падзякаваўшы, падаў ім; і пілі зь яе ўсе.

14:24  І сказаў ім: гэта Кроў Мая новага запавету, за многіх праліваная.

14:25  Праўду кажу вам: Я ўжо ня буду піць ад плоду лазы вінаграднае да таго дня, калі буду піць новае віно ў Царстве Божым.

14:26  І засьпяваўшы пайшлі на гару Аліўную.

14:27  І кажа ім Ісус: усе вы запаняверыцеся ўва Мне ў гэтую ноч: бо напісана: "паражу пастыра, і расьсеюцца авечкі",

14:28  а пасьля ўваскрэсеньня Майго Я запабягу вас у Галілеі.

14:29  Пётр сказаў Яму: калі і ўсе запаняверацца, дык ня я.

14:30  І кажа яму Ісус: праўду кажу табе, што ты сёньня, гэтае ночы, перш чым двойчы засьпявае певень, тройчы адрачэшся ад Мяне.

14:31  Але ён яшчэ больш настойліва казаў: хоць бы прыпала мне і памерці з Табою, не адракуся ад Цябе. Тое самае і ўсе казалі.

14:32  Прыйшлі ў селішча, якое называлася Гефсіманія: і Ён сказаў вучням Сваім: пасядзеце тут, пакуль Я памалюся.

14:33  І ўзяў з Сабою Пятра, Якава і Яна; і пачаў смуткаваць і журыцца.

14:34  І сказаў ім: душа Мая смуткуе да сьмерці; пабудзьце тут, і чувайце.

14:35  І, адышоўшы крыху, упаў на зямлю і маліўся, каб, калі можна, мінула Яго гадзіна гэтая;

14:36  і казаў: Авва Войча! усё магчыма Табе; пранясі чару гэтую міма Мяне; але не чаго Я хачу, а чаго Ты.

14:37  Вяртаецца і знаходзіць, што яны сьпяць; кажа Пятру: Сымоне! ты сьпіш? ня мог ты чуваць аднае гадзіны?

14:38  чувайце і малецеся, каб не паддацца спакусе: дух бадзёры, а плоць нядужая.

14:39  І зноў адышоўшы маліўся, сказаўшы тое самае слова.

14:40  І вярнуўшыся, зноў знайшоў, што яны сьпяць: бо ў іх вочы ацяжэлі; і яны ня ведалі, што яму адказаць.

14:41  І прыходзіць трэйці раз і кажа ім: вы ўсё яшчэ сьпіце і спачываеце? годзе; настала гадзіна; вось, аддаецца Сын Чалавечы ў рукі грэшнікам;

14:42  устаньце, хадзем: вось наблізіўся той, хто выдае Мяне.

14:43  І адразу, як Ён яшчэ гаварыў, прыходзіць Юда, адзін з дванаццацёх, і зь ім мноства людзей зь мечамі і каламі, ад першасьвятароў і кніжнікаў і старэйшын.

14:44  А хто выдаваў Яго, даў ім знак, кажучы: каго я пацалую, Той і ёсьць; вазьмеце Яго, і вядзеце пільна.

14:45  І прыйшоўшы, адразу падышоў да Яго і кажа: Равьві, Равьві! І пацалаваў Яго.

14:46  А яны ўсклалі на Яго рукі свае і ўзялі Яго.

14:47  А адзін з тых, што стаялі тут, дастаў меч, ударыў раба першасьвятаровага і адсек яму вуха.

14:48  Тады Ісус сказаў ім: як на грабежніка выйшлі вы зь мечамі і каламі, каб узяць Мяне;

14:49  кожны дзень бываў Я з вамі ў храме і вучыў, і вы не ўзялі мяне; але хай збудуцца Пісаньні.

14:50  Тады, пакінуўшы Яго, усе паўцякалі.

14:51  Адзін хлопец, захінуўшыся па голым целе пакрывалам, ішоў сьледам за Ім; і воіны схапілі яго.

14:52  Але ён, пакінуўшы пакрывала, голы ўцёк ад іх.

14:53  І прывялі Ісуса да першасьвятара; і сабраліся да яго ўсе першасьвятары і старэйшыны і кніжнікі.

14:54  Пётр зводдаль ішоў сьледам за Ім, нават усярэдзіну двара першасьвятаровага; і сядзеў са службітамі, і грэўся каля вагню.

14:55  А першасьвятары і ўвесь сынедрыён шукалі сьведчаньня на Ісуса, каб аддаць яго сьмерці, і не знаходзілі.

14:56  Бо многія сьведчылі ілжыва на Яго, але сьведчаньні гэтыя ня былі дастатковыя.

14:57  І некаторыя, устаўшы, сьведчылі ілжыва супроць яго; казалі:

14:58  мы чулі, як Ён казаў: "Я разбуру храм гэты рукатворны і праз тры дні ўзьвяду другі, нерукатворны".

14:59  Але і такое сьведчаньне іхняе ня было дастатковае.

14:60  Тады першасьвятар стаў пасярэдзіне і спытаўся ў Ісуса: што Ты нічога не адказваеш? што яны супроць Цябе сьведчаць?

14:61  Але Ён маўчаў і не адказваў нічога. Зноў першасьвятар спытаўся ў Яго і сказаў Яму: ці Ты Хрыстос, Сын Дабраславёнага?

14:62  Ісус сказаў: Я; і вы ўгледзіце Сына Чалавечага, Які сядзіць праваруч сілы і ідзе на аблоках нябесных.

14:63  Тады першасьвятар, разадраўшы адзеньне сваё, сказаў: навошта нам яшчэ сьведкі?

14:64  вы чулі блюзьнерства; як вам здаецца? А яны ўсе прызналі Яго вінаватым да сьмерці.

14:65  І некаторыя пачалі пляваць на Яго і, закрываючы твар Яму, біць Яго і казаць Яму: прароч. І слугі білі Яго па шчоках.

14:66  Калі Пётр быў на дварэ ўнізе, прыйшла адна служанка першасьвятаровая

14:67  і, убачыўшы Пятра, што ён грэецца, і ўгледзеўшы яго, сказала: і ты быў зь Ісусам Назаранінам.

14:68  Але ён адрокся, сказаўшы: ня ведаю і не разумею, што ты кажаш. І выйшаў на пярэдні двор; і засьпяваў певень.

14:69  Служанка, убачыўшы яго зноў, пачала казаць тым, што стаялі тут: гэты зь іх.

14:70  Ён зноў адрокся. Крыху пазьней тыя, што стаялі тут, зноў пачалі гаварыць Пятру: і праўда, ты зь іх; бо ты Галілеянін, і гаворка твая падобная.

14:71  А ён пачаў прысягаць і бажыцца: ня ведаю Чалавека гэтага, пра Якога кажаце.

14:72  Тады певень засьпяваў другі раз. І ўспомніў Пётр слова, сказанае яму Ісусам: "перш чым певень засьпявае двойчы, тройчы адрачэшся ад Мяне". І заплакаў.