NorSMB - Psalms - 132

132:1  Ein song til høgtidsferderne. Herre, kom i hug for David all hans møda!

132:2  Han som svor for Herren, lova Jakobs velduge:

132:3  «Ikkje gjeng eg inn i mitt heimetjeld, ikkje stig eg upp på lega i mi seng,

132:4  ikkje unner eg augo svevn, ikkje augneloki ein blund,

132:5  fyrr eg finn ein stad for Herren, ein bustad for Jakobs velduge.»

132:6  Sjå, me høyrde um henne i Efrata, so fann me henne i skogbygdi.

132:7  Lat oss ganga til hans bustad, lat oss tilbeda for hans fotskammel!

132:8  Statt upp, Herre, og kom til din kvilestad, du og ditt veldes kista!

132:9  Prestarne dine klæde seg i rettferd, og dine trugne ropa med fagnad!

132:10  For David, din tenars skuld vis ikkje frå deg åsyni åt den du hev salva!

132:11  Herren hev svore David ein sann eid, den gjeng han ikkje ifrå: «Av di livsfrukt vil eg setja kongar på din stol.

132:12  Dersom dine søner held mi pakt og mine vitnemål som eg skal læra deim, so skal og deira søner æveleg og alltid sitja på din kongsstol.»

132:13  For Herren hev valt seg Sion, han ynskte det til sin bustad:

132:14  «Dette er min kvilestad for all tid, her vil eg bu, for det hev eg ynskt.

132:15  Maten her vil eg rikleg signa, dei fatige vil eg metta med brød,

132:16  og prestarne vil eg klæda med frelsa, og dei gudlege skal ropa høgt av fagnad.

132:17  Der vil eg lata veksa upp eit horn for David, der hev eg stelt til ei lampa for den eg hev salva.

132:18  Hans fiendar vil eg klæda med skam, men yver honom skal hans kruna stråla.»