NorSMB - Psalms - 49

49:1  Til songmeisteren; av Korahs born; ein salme.

49:2  Høyr dette, alle folk, vend øyra til, alle de som bur i verdi,

49:3  både låge og høge, rik og fatig, alle saman!

49:4  Min munn skal tala visdom, og det som mitt hjarta tenkjer upp, er vit.

49:5  Eg vil bøygja mitt øyra til fyndord, eg vil lata upp mi gåta til harpeljod.

49:6  Kvi skal eg ottast i dei vonde dagar, når vondskap av mine forfylgjarar kringset meg,

49:7  dei som set si lit til sitt gods og rosar seg av sin store rikdom?

49:8  Ein mann kann ikkje løysa ut ein bror, kann ikkje gjeva Gud løysepengar for honom

49:9  - utløysingi av deira liv er for dyr, og han let det vera til æveleg tid -

49:10  so han skulde halda ved å liva for alltid og ikkje sjå gravi.

49:11  Nei, han må sjå: Vismenner døyr, dåre og fåviting gjeng burt alle saman og let sitt gods etter seg til andre.

49:12  Deira inste tanke er at deira hus skal standa æveleg, deira bustader frå ætt til ætt; dei kallar sin jorder etter sine namn.

49:13  Men eit menneskje i høg vyrdnad vert ikkje verande; han er lik dyri, dei må tagna.

49:14  So gjeng det deim som er fulle av tru til seg sjølve, og etter deim fylgjer dei som likar deira tale. Sela.

49:15  Som sauer vert dei førde ned i helheimen, dauden gjæter deim, og dei trurøkne tred deim ned, når morgonen renn; og deira skapnad vert øydelagd av helheimen, so dei hev ingen heimstad lenger.

49:16  Men Gud skal løysa ut mi sjæl or handi på helheimen; for han skal taka meg til seg. Sela.

49:17  Ottast ikkje når ein mann vert rik, når hans hus kjem til stor æra!

49:18  For han skal ingen ting taka med seg når han døyr; hans æra skal ikkje fara ned etter honom.

49:19  Um han og velsignar si sjæl i si livstid, og dei prisar deg for di du gjer deg gode dagar,

49:20  so skal du då koma til di fedreætt, dei som ikkje ser ljoset i all æva. Eit menneskje i høg vyrdnad, som ikkje hev vit, vert lik dyri; dei må tagna.