VulgClementine - Daniel - 13

13:1  Et erat vir habitans in Babylone, et nomen ejus Joakim :

13:2  et accepit uxorem nomine Susannam, filiam Helciæ, pulchram nimis, et timentem Deum :

13:3  parentes enim illius, cum essent justi, erudierunt filiam suam secundum legem Moysi.

13:4  Erat autem Joakim dives valde, et erat ei pomarium vicinum domui suæ : et ad ipsum confluebant Judæi, eo quod esset honorabilior omnium.

13:5  Et constituti sunt de populo duo senes judices in illo anno, de quibus locutus est Dominus : Quia egressa est iniquitas de Babylone a senioribus judicibus, qui videbantur regere populum.

13:6  Isti frequentabant domum Joakim, et veniebant ad eos omnes qui habebant judicia.

13:7  Cum autem populus revertisset per meridiem, ingrediebatur Susanna, et deambulabat in pomario viri sui.

13:8  Et videbant eam senes quotidie ingredientem et deambulantem, et exarserunt in concupiscentiam ejus :

13:9  et everterunt sensum suum, et declinaverunt oculos suos ut non viderent cælum, neque recordarentur judiciorum justorum.

13:10  Erant ergo ambo vulnerati amore ejus, nec indicaverunt sibi vicissim dolorem suum :

13:11  erubescebant enim indicare sibi concupiscentiam suam, volentes concumbere cum ea.

13:12  Et observabant quotidie sollicitius videre eam. Dixitque alter ad alterum :

13:13  Eamus domum, quia hora prandii est. Et egressi, recesserunt a se.

13:14  Cumque revertissent, venerunt in unum : et sciscitantes ab invicem causam, confessi sunt concupiscentiam suam : et tunc in communi statuerunt tempus quando eam possent invenire solam.

13:15  Factum est autem, cum observarent diem aptum, ingressa est aliquando sicut heri et nudiustertius, cum duabus solis puellis, voluitque lavari in pomario : æstus quippe erat :

13:16  et non erat ibi quisquam, præter duos senes absconditos, et contemplantes eam.

13:17  Dixit ergo puellis : Afferte mihi oleum, et smigmata, et ostia pomarii claudite, ut laver.

13:18  Et fecerunt sicut præceperat : clauseruntque ostia pomarii, et egressæ sunt per posticum ut afferrent quæ jusserat ; nesciebantque senes intus esse absconditos.

13:19  Cum autem egressæ essent puellæ, surrexerunt duo senes, et accurrerunt ad eam, et dixerunt :

13:20  Ecce ostia pomarii clausa sunt, et nemo nos videt, et nos in concupiscentia tui sumus : quam ob rem assentire nobis, et commiscere nobiscum.

13:21  Quod si nolueris, dicemus contra te testimonium, quod fuerit tecum juvenis, et ob hanc causam emiseris puellas a te.

13:22  Ingemuit Susanna, et ait : Angustiæ sunt mihi undique : si enim hoc egero, mors mihi est : si autem non egero, non effugiam manus vestras.

13:23  Sed melius est mihi absque opere incidere in manus vestras, quam peccare in conspectu Domini.

13:24  Et exclamavit voce magna Susanna : exclamaverunt autem et senes adversus eam.

13:25  Et cucurrit unus ad ostia pomarii, et aperuit.

13:26  Cum ergo audissent clamorem famuli domus in pomario, irruerunt per posticum ut viderent quidnam esset.

13:27  Postquam autem senes locuti sunt, erubuerunt servi vehementer, quia numquam dictus fuerat sermo hujuscemodi de Susanna. Et facta est dies crastina.

13:28  Cumque venisset populus ad Joakim virum ejus, venerunt et duo presbyteri, pleni iniqua cogitatione adversus Susannam ut interficerent eam.

13:29  Et dixerunt coram populo : Mittite ad Susannam filiam Helciæ uxorem Joakim. Et statim miserunt.

13:30  Et venit cum parentibus, et filiis, et universis cognatis suis.

13:31  Porro Susanna erat delicata nimis, et pulchra specie.

13:32  At iniqui illi jusserunt ut discooperiretur (erat enim cooperta), ut vel sic satiarentur decore ejus.

13:33  Flebant igitur sui, et omnes qui noverant eam.

13:34  Consurgentes autem duo presbyteri in medio populi, posuerunt manus suas super caput ejus.

13:35  Quæ flens suspexit ad cælum : erat enim cor ejus fiduciam habens in Domino.

13:36  Et dixerunt presbyteri : Cum deambularemus in pomario soli, ingressa est hæc cum duabus puellis : et clausit ostia pomarii, et dimisit a se puellas.

13:37  Venitque ad eam adolescens, qui erat absconditus, et concubuit cum ea.

13:38  Porro nos cum essemus in angulo pomarii, videntes iniquitatem, cucurrimus ad eos, et vidimus eos pariter commisceri.

13:39  Et illum quidem non quivimus comprehendere, quia fortior nobis erat, et apertis ostiis exilivit :

13:40  hanc autem cum apprehendissemus, interrogavimus, quisnam esset adolescens, et noluit indicare nobis : hujus rei testes sumus.

13:41  Credidit eis multitudo quasi senibus et judicibus populi, et condemnaverunt eam ad mortem.

13:42  Exclamavit autem voce magna Susanna, et dixit : Deus æterne, qui absconditorum es cognitor, qui nosti omnia antequam fiant,

13:43  tu scis quoniam falsum testimonium tulerunt contra me : et ecce morior, cum nihil horum fecerim, quæ isti malitiose composuerunt adversum me.

13:44  Exaudivit autem Dominus vocem ejus.

13:45  Cumque duceretur ad mortem, suscitavit Dominus spiritum sanctum pueri junioris, cujus nomen Daniel :

13:46  et exclamavit voce magna : Mundus ego sum a sanguine hujus.

13:47  Et conversus omnis populus ad eum, dixit : Quis est iste sermo, quem tu locutus es ?

13:48  Qui cum staret in medio eorum, ait : Sic fatui filii Israël, non judicantes, neque quod verum est cognoscentes, condemnastis filiam Israël ?

13:49  revertimini ad judicium, quia falsum testimonium locuti sunt adversus eam.

13:50  Reversus est ergo populus cum festinatione, et dixerunt ei senes : Veni, et sede in medio nostrum, et indica nobis : quia tibi Deus dedit honorem senectutis.

13:51  Et dixit ad eos Daniel : Separate illos ab invicem procul, et dijudicabo eos.

13:52  Cum ergo divisi essent alter ab altero, vocavit unum de eis, et dixit ad eum : Inveterate dierum malorum, nunc venerunt peccata tua, quæ operabaris prius :

13:53  judicans judicia injusta, innocentes opprimens, et dimittens noxios, dicente Domino : Innocentem et justum non interficies.

13:54  Nunc ergo, si vidisti eam, dic sub qua arbore videris eos colloquentes sibi. Qui ait : Sub schino.

13:55  Dixit autem Daniel : Recte mentitus es in caput tuum : ecce enim angelus Dei, accepta sententia ab eo, scindet te medium.

13:56  Et, amoto eo, jussit venire alium, et dixit ei : Semen Chanaan, et non Juda, species decepit te, et concupiscentia subvertit cor tuum :

13:57  sic faciebatis filiabus Israël, et illæ timentes loquebantur vobis : sed filia Juda non sustinuit iniquitatem vestram.

13:58  Nunc ergo, dic mihi sub qua arbore comprehenderis eos loquentes sibi. Qui ait : Sub prino.

13:59  Dixit autem ei Daniel : Recte mentitus es et tu in caput tuum : manet enim angelus Domini, gladium habens, ut secet te medium, et interficiat vos.

13:60  Exclamavit itaque omnis cœtus voce magna, et benedixerunt Deum, qui salvat sperantes in se.

13:61  Et consurrexerunt adversus duos presbyteros (convicerat enim eos Daniel ex ore suo falsum dixisse testimonium), feceruntque eis sicut male egerant adversus proximum,

13:62  ut facerent secundum legem Moysi. Et interfecerunt eos, et salvatus est sanguis innoxius in die illa.

13:63  Helcias autem et uxor ejus laudaverunt Deum pro filia sua Susanna cum Joakim marito ejus, et cognatis omnibus, quia non esset inventa in ea res turpis.

13:64  Daniel autem factus est magnus in conspectu populi a die illa, et deinceps.

13:65  Et rex Astyages appositus est ad patres suos, et suscepit Cyrus Perses regnum ejus.