GreVamvas - Lamentations - 3

3:1  Εγώ είμαι ο άνθρωπος, όστις είδον θλίψιν από της ράβδου του θυμού αυτού.

3:2  Με ώδήγησε και έφερεν εις σκότος και ουχί εις φως.

3:3  Ναι, κατ' εμού εστράφη· κατ' εμού έστρεψε την χείρα αυτού όλην την ημέραν.

3:4  Επαλαίωσε την σάρκα μου και το δέρμα μου· συνέτριψε τα οστά μου.

3:5  Ωικοδόμησε κατ' εμού και με περιεκύκλωσε χολήν και μόχθον.

3:6  Με εκάθισεν εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιωνίους.

3:7  Με περιέφραξε, διά να μη εξέλθω· εβάρυνε τας αλύσεις μου.

3:8  Έτι και όταν κράζω και αναβοώ, αποκλείει την προσευχήν μου.

3:9  Περιέφραξε με πελεκητούς λίθους τας οδούς μου, εστρέβλωσε τας τρίβους μου.

3:10  Έγεινεν εις εμέ άρκτος ενεδρεύουσα, λέων εν αποκρύφοις.

3:11  Παρέτρεψε τας οδούς μου και με κατεσπάραξε, με κατέστηαεν ηφανισμένην.

3:12  Ενέτεινε το τόξον αυτού και με έστησεν ως σκοπόν εις βέλος.

3:13  Ενέπηξεν εις τα νεφρά μου τα βέλη της φαρέτρας αυτού.

3:14  Έγεινα γέλως εις πάντα τον λαόν μου, άσμα αυτών όλην την ημέραν.

3:15  Με εχόρτασε πικρίαν· με εμέθυσεν αψίνθιον.

3:16  Και συνέτριψε τους οδόντας μου με χάλικας· με εκάλυψε με σποδόν.

3:17  Και απέσπρωξα, από ειρήνης την ψυχήν μου· ελησμόνησα το αγαθόν.

3:18  Και είπα, Απωλέσθη η δύναμίς μου και η ελπίς μου υπό του Κυρίου.

3:19  Ενθυμήθητι την θλίψιν μου και την έξωσίν μου, το αψίνθιον και την χολήν.

3:20  Η ψυχή μου ενθυμείται ταύτα ακαταπαύστως και είναι τεταπεινωμένη εν εμοί.

3:21  Τούτο ανακαλώ εις την καρδίαν μου, όθεν έχω ελπίδα·

3:22  Έλεος του Κυρίου είναι, ότι δεν συνετελέσθημεν, επειδή δεν εξέλιπον οι οικτιρμοί αυτού.

3:23  Ανανεόνονται εν ταις πρωΐαις· μεγάλη είναι η πιστότης σου.

3:24  Ο Κύριος είναι η μερίς μου, είπεν η ψυχή μου· διά τούτο θέλω ελπίζει επ' αυτόν.

3:25  Αγαθός ο Κύριος εις τους προσμένοντας αυτόν, εις την ψυχήν την εκζητούσαν αυτόν.

3:26  Καλόν είναι και να ελπίζη τις και να εφησυχάζη εις την σωτηρίαν του Κυρίου.

3:27  Καλόν εις τον άνθρωπον να βαστάζη ζυγόν εν τη νεότητι αυτού.

3:28  Θέλει κάθησθαι κατά μόνας και σιωπά, επειδή ο Θεός επέβαλε φορτίον επ' αυτόν.

3:29  Θέλει βάλει το στόμα αυτού εις το χώμα, ίσως ήναι ελπίς.

3:30  Θέλει δώσει την σιαγόνα εις τον ραπίζοντα αυτόν· θέλει χορτασθή από ονειδισμού.

3:31  Διότι ο Κύριος δεν απορρίπτει εις τον αιώνα·

3:32  Αλλ' εάν και θλίψη, θέλει όμως και οικτειρήσει κατά το πλήθος του ελέους αυτού.

3:33  Διότι δεν θλίβει εκ καρδίας αυτού ουδέ καταθλίβει τους υιούς των ανθρώπων.

3:34  Το να καταπατή τις υπό τους πόδας αυτού πάντας τους δεσμίους της γης.

3:35  Το να διαστρέφη κρίσιν ανθρώπου κατέναντι του προσώπου του Υψίστου·

3:36  Το να αδική άνθρωπον εν τη δίκη αυτού· ο Κύριος δεν βλέπει ταύτα.

3:37  Τις λέγει τι και γίνεται, χωρίς να προστάξη αυτό ο Κύριος;

3:38  Εκ του στόματος του Υψίστου δεν εξέρχονται τα κακά και τα αγαθά;

3:39  Διά τι ήθελε γογγύσει άνθρωπος ζων, άνθρωπος, διά την ποινήν της αμαρτίας αυτού;

3:40  Ας ερευνήσωμεν τας οδούς ημών και ας εξετάσωμεν και ας επιστρέψωμεν εις τον Κύριον.

3:41  Ας υψώσωμεν τας καρδίας ημών και τας χείρας προς τον Θεόν τον εν τοις ουρανοίς, λέγοντες,

3:42  Ημαρτήσαμεν και απεστατήσαμεν· συ δεν μας συνεχώρησας.

3:43  Περιεκάλυψας με θυμόν και κατεδίωξας ημάς· εφόνευσας, δεν εφείσθης.

3:44  Εκάλυψας σεαυτόν με νέφος, διά να μη διαβαίνη η προσευχή ημών.

3:45  Μας έκαμες σκύβαλον και βδέλυγμα εν μέσω των λαών.

3:46  Πάντες οι εχθροί ημών ήνοιξαν το στόμα αυτών εφ' ημάς.

3:47  Φόβος και λάκκος ήλθον εφ' ημάς, ερήμωσις και συντριμμός.

3:48  Ρύακας υδάτων καταβιβάζει ο οφθαλμός μου διά τον συντριμμόν της θυγατρός του λαού μου.

3:49  Ο οφθαλμός μου σταλάζει και δεν σιωπά, διότι δεν έχει άνεσιν,

3:50  Εωσού ο Κύριος διακύψη και ίδη εξ ουρανού.

3:51  Ο οφθαλμός μου καταθλίβει την ψυχήν μου, εκ πασών των θυγατέρων της πόλεώς μου.

3:52  Οι εχθρευόμενοί με αναιτίως με εκυνήγησαν ακαταπαύστως ως στρουθίον.

3:53  Έκοψαν την ζωήν μου εν τω λάκκω και έρριψαν λίθον επ' εμέ.

3:54  Τα ύδατα επλημμύρησαν υπεράνω της κεφαλής μου· είπα, Απερρίφθην.

3:55  Επεκαλέσθην το όνομά σου, Κύριε, εκ λάκκου κατωτάτου.

3:56  Ήκουσαν την φωνήν μου· μη κλείσης το ωτίον σου εις τον στεναγμόν μου, εις την κραυγήν μου.

3:57  Επλησίασας καθ' ην ημέραν σε επεκαλέσθην· είπας, Μη φοβού.

3:58  Εδίκασας, Κύριε, την δίκην της ψυχής μου· ελύτρωσας την ζωήν μου.

3:59  Είδες, Κύριε, το προς εμέ άδικον· κρίνον την κρίσιν μου.

3:60  Είδες πάσας τας εκδικήσεις αυτών, πάντας τους διαλογισμούς αυτών κατ' εμού.

3:61  Ήκουσαν, Κύριε, τον ονειδισμόν αυτών, πάντας τους διαλογισμούς αυτών κατ' εμού·

3:62  Τους λόγους των επανισταμένων επ' εμέ και τας μελέτας αυτών κατ' εμού όλην την ημέραν.

3:63  Ιδέ, όταν κάθηνται και όταν σηκόνωνται· εγώ είμαι το άσμα αυτών.

3:64  Κάμε, Κύριε, εις αυτούς ανταπόδοσιν κατά τα έργα των χειρών αυτών.

3:65  Δος εις αυτούς πώρωσιν καρδίας, την κατάραν· σου επ' αυτούς.

3:66  Καταδίωξον εν οργή και αφάνισον αυτούς υποκάτωθεν των ουρανών του Κυρίου.