NorSMB - Lamentations - 3

3:1  Eg er mannen som naudi såg under hans vreide-ris.

3:2  Meg hev han ført og late ferdast i myrker og ikkje i ljos.

3:3  Berre mot meg vender han si hand upp att og upp att heile dagen.

3:4  Han hev late meg eldast i hold og hud, han hev krasa mine bein.

3:5  Han bygde att for meg og ringa meg inn med beiska og møda.

3:6  I myrkret hev han set meg, lik deim som longe er daude.

3:7  Han mura att for meg, so eg kjem meg ikkje ut; tunge gjorde han mine lekkjor.

3:8  Endå eg kallar og ropar, let han att for mi bøn.

3:9  Han mura fyre mine vegar med tilhoggen stein, gjorde det uført på min stig.

3:10  Ein lurande bjørn var han mot meg, ei løva i løyne.

3:11  Til villstig gjorde han min veg; han reiv meg sund og lagde meg i øyde.

3:12  Han spente sin boge og sette meg til skotmål for si pil.

3:13  Han let renna inni mine nyro pilehus-sønerne sine.

3:14  Eg vart til lått for alt mitt folk, deira nidvisa heile dagen.

3:15  Han metta meg med beiske urter, han gav meg malurt å drikka.

3:16  Han let meg knasa mine tenner på småstein, han grov meg ned i oska.

3:17  Og du støytte burt frå fred mi sjæl; eg gløymde kor det var å hava det godt.

3:18  Og eg sagde: «Det er ute med mi kraft og med mi von til Herren.»

3:19  Kom i hug mi naud og mi utlægd - malurt og beiska.

3:20  Ho minnest det, sjæli mi, og er nedbøygd i meg.

3:21  Dette vil eg leggja meg på hjarta, og difor vil eg vona:

3:22  Herrens nåde det er, at det ikkje er ute med oss, for hans miskunn er enn ikkje all.

3:23  Kvar morgon er ho ny, å, stor er din truskap.

3:24  Min lut er Herren, segjer mi sjæl; difor vonar vil eg vona på honom.

3:25  Herren er god med deim som ventar på honom, med den sjæl som søkjer honom.

3:26  Det er godt å vera still for Herren og venta på hans frelsa.

3:27  Det er godt for mannen at han ber ok i sin ungdom,

3:28  at han sit einsleg og tegjande, når han legg det på,

3:29  at han luter seg med munnen mot moldi - kann henda det enn er von -

3:30  at han held fram si kinn til slag, let seg metta med svivyrda.

3:31  For Herren støyter ikkje æveleg burt.

3:32  For um han legg på sorg, so miskunnar han endå etter sin store nåde.

3:33  For det er ikkje av hjarta han legg møda og sorg på mannsborni.

3:34  At dei krasar under fot alle fangar i landet,

3:35  at dei rengjer retten for mannen framfor åsyni til den Høgste,

3:36  at ein gjer urett mot ein mann i hans sak - ser ikkje Herren slikt?

3:37  Kven tala, og det vart, um Herren ikkje baud?

3:38  Kjem ikkje frå munnen til den Høgste både vondt og godt?

3:39  Kvi skal eit livande menneskje klaga? Kvar syrgje yver si synd!

3:40  Lat oss ransaka våre vegar og røyna deim og venda oss til Herren!

3:41  Lat oss lyfta våre hjarto likeins som våre hender til Gud i himmelen!

3:42  Me hev synda og vore ulyduge, du hev ikkje tilgjeve.

3:43  Du sveipte deg i vreide og elte oss, du slo i hel utan nåde.

3:44  I skyer sveipte du deg, so ingi bøn rakk fram.

3:45  Til skarn og styggje hev du gjort oss midt imillom folki.

3:46  Dei spila upp sitt gap imot oss, alle våre fiendar.

3:47  Gruv og grav det vart vår lut, øyding og tjon.

3:48  Tårebekkjer strøymer or mitt auga for tjonet på mitt folks dotter.

3:49  Mitt auga sirenn, roar seg ikkje,

3:50  fyrr Herrens skodar etter og ser frå himmelen.

3:51  Mitt auga gjer meg hjarte-ilt for kvar ei av døtterne i min by.

3:52  Dei jaga og elte meg som ein fugl, dei som var mine fiendar utan orsak.

3:53  Dei vilde taka livet av meg nede i brunnen, dei kasta stein på meg.

3:54  Vatnet flødde yver mitt hovud, eg sagde: «Det er ute med meg.»

3:55  Eg påkalla ditt namn, Herre, utor den djupe hola.

3:56  Mi røyst høyrde du; haldt deg ikkje for øyro når eg ropar um lindring.

3:57  Du var nær den dagen eg kalla på deg; du sagde: «Ikkje ottast!»

3:58  Du, Herre, hev ført saki for mi sjæl, du hev løyst ut mitt liv.

3:59  Du, Herre, hev set kva urett eg leid; å, døm i mi sak!

3:60  Du hev set all deira hemnhug, alle deira løynderåder mot meg.

3:61  Du hev høyrt deira svivyrdingar, alle deira løynderåder mot meg,

3:62  det mine motstandarar sagde og tenkte imot meg dagen lang.

3:63  Ansa på deim, når dei sit og når dei stend! um meg gjer dei nidvisor.

3:64  Du, Herre, vil gjeva deim av same slag som deira hender hev gjort.

3:65  Du vil leggja eit sveip yver deira hjarta, du vil bannstøyta deim.

3:66  Du vil elta deim i vreide, og tyna deim so dei ikkje bid meir under Herrens himmel.