NorSMB - Psalms - 50

50:1  Ein salme av Asaf. Gud, Gud Herren talar og kallar på jordi frå solekoma til soleglad.

50:2  Frå Sion, fagerleiks kruna, strålar Gud fram.

50:3  Vår Gud kjem og skal ikkje tegja. For hans åsyn gjeng etande eld, og ikring honom stormar det sterkt.

50:4  Han kallar på himmelen ovantil og på jordi til å døma sitt folk.

50:5  «Samla til meg mine trugne, som hev gjort pakt med meg um offer!»

50:6  Og himlarne forkynner hans rettferd; for Gud er den som skal halda dom. Sela.

50:7  «Høyr, mitt folk, eg vil tala; Israel, eg vil vitna imot deg; Gud, din Gud er eg.

50:8  Ikkje for dine offer vil eg lasta deg; dine brennoffer er alltid framfyre meg.

50:9  Eg vil ikkje taka uksar frå ditt hus eller bukkar frå dine grindar.

50:10  For meg høyrer alle dyr i skogen til, fe på fjelli i tusundtal.

50:11  Eg kjenner alle fuglar på fjelli, og det som rører seg på marki, er meg for augo.

50:12  Um eg var hungrig, vilde eg ikkje segja det til deg; for meg høyrer jordriket til med alt det som fyller det.

50:13  Skulde eg eta kjøt av stutar og drikka blod av bukkar?

50:14  Ofra lov og takk til Gud og gjev den Høgste det du hev lova,

50:15  og kalla på meg den dag du er i naud, so vil eg frelsa deg ut, og du skal prisa meg.»

50:16  Men til den ugudlege segjer Gud: «Kva hev du med å fortelja um mine lover og taka mi pakt i din munn,

50:17  etter di du hatar tukt og kastar mine ord attum deg?

50:18  Når du ser ein tjuv, er du gjerne med honom, og med horkarar er du i lag.

50:19  Din munn slepper du laus til vondt, og di tunga spinn i hop svik.

50:20  Du sit og talar imot bror din, set ein skamflekk på son til mor di.

50:21  Dette gjorde du, og eg tagde; so tenkte du eg var liksom du sjølv; men eg vil yvertyda deg og leggja det fram for deg.

50:22  Gjev gaum etter dette, de som gløymer Gud, so eg ikkje skal riva burt, og ingen frelser.

50:23  Den som ofrar meg takk, han ærar meg, og den som gjeng den rette veg, honom vil eg lata sjå Guds frelsa!»