PolUGdanska - Luke - 22

22:1  I zbliżało się święto Przaśników, zwane Paschą.

22:2  A naczelni kapłani i uczeni w Piśmie szukali sposobu, jak by go zabić, ale bali się ludu.

22:3  Wtedy szatan wszedł w Judasza, zwanego Iskariotą, który był z grona dwunastu.

22:4  Poszedł więc i umówił się z naczelnymi kapłanami i przełożonymi świątyni, jak ma im go wydać.

22:5  A oni ucieszyli się i umówili się z nim, że dadzą mu pieniądze.

22:6  On się zgodził i szukał sposobności, aby im go wydać z dala od tłumu.

22:7  I nadszedł dzień Przaśników, w którym należało zabić baranka paschalnego.

22:8  Wtedy posłał Piotra i Jana, mówiąc: Idźcie i przygotujcie nam Paschę, abyśmy mogli jeść.

22:9  A oni go zapytali: Gdzie chcesz, abyśmy ją przygotowali?

22:10  On im odpowiedział: Gdy będziecie wchodzić do miasta, spotka się z wami człowiek niosący dzban wody. Idźcie za nim do domu, do którego wejdzie;

22:11  I powiedzcie gospodarzowi tego domu: Nauczyciel cię pyta: Gdzie jest pokój, w którym będę jadł Paschę z moimi uczniami?

22:12  On wam pokaże wielką, urządzoną salę na piętrze. Tam wszystko przygotujcie.

22:13  Odeszli więc i znaleźli wszystko tak, jak im powiedział, i przygotowali Paschę.

22:14  A gdy nadeszła pora, usiadł za stołem, a z nim dwunastu apostołów.

22:15  I powiedział do nich: Gorąco pragnąłem zjeść tę Paschę z wami, zanim będę cierpiał.

22:16  Mówię wam bowiem, że nie będę jej więcej jadł, aż się spełni w królestwie Bożym.

22:17  Potem wziął kielich, złożył dziękczynienie i powiedział: Weźcie go i rozdzielcie między siebie.

22:18  Mówię wam bowiem, że nie będę pił z owocu winorośli, aż przyjdzie królestwo Boże.

22:19  Wziął też chleb, złożył dziękczynienie, połamał i dał im, mówiąc: To jest moje ciało, które jest za was dane. To czyńcie na moją pamiątkę.

22:20  Podobnie i kielich, gdy było po wieczerzy, mówiąc: Ten kielich to nowy testament w mojej krwi, która jest za was wylana.

22:21  Lecz oto ręka tego, który mnie wydaje, jest ze mną na stole.

22:22  Wprawdzie Syn Człowieczy odchodzi, jak zostało postanowione, ale biada temu człowiekowi, przez którego będzie wydany.

22:23  Wtedy oni zaczęli się między sobą pytać, który z nich miałby to zrobić.

22:24  Wszczął się też między nimi spór o to, kto z nich ma być uważany za największego.

22:25  Lecz on powiedział do nich: Królowie narodów panują nad nimi, a ci, którzy sprawują nad nimi władzę, nazywani są dobroczyńcami.

22:26  Wy zaś tak nie postępujcie. Lecz kto jest największy wśród was, niech będzie jak najmniejszy, a kto jest przełożonym, niech będzie jak ten, kto służy.

22:27  Któż bowiem jest większy? Ten, kto siedzi, czy ten, kto służy? Czy nie ten, kto siedzi? Ale ja jestem pośród was jako ten, kto służy.

22:28  A wy jesteście tymi, którzy wytrwali przy mnie w moich próbach.

22:29  I ja przekazuję wam królestwo, jak mnie przekazał mój Ojciec;

22:30  Abyście jedli i pili za moim stołem w moim królestwie, i zasiadali na tronach, sądząc dwanaście pokoleń Izraela.

22:31  I powiedział Pan: Szymonie, Szymonie, oto szatan wyprosił, żeby was przesiać jak pszenicę.

22:32  Lecz ja prosiłem za tobą, żeby nie ustała twoja wiara. Ty zaś, gdy się nawrócisz, utwierdzaj swoich braci.

22:33  A on mu powiedział: Panie, z tobą gotów jestem iść i do więzienia, i na śmierć.

22:34  On rzekł: Mówię ci, Piotrze, nim zapieje dziś kogut, trzy razy się wyprzesz, że mnie znasz.

22:35  I powiedział do nich: Gdy was posyłałem bez sakiewki, bez torby i bez obuwia, czy brakowało wam czegoś? A oni odpowiedzieli: Niczego.

22:36  Wtedy im powiedział: Teraz jednak, kto ma sakiewkę, niech ją weźmie, podobnie i torbę. A kto nie ma miecza, niech sprzeda swoją szatę i kupi go.

22:37  Mówię wam bowiem, że jeszcze musi się wypełnić na mnie to, co jest napisane: Zaliczono go w poczet złoczyńców. Spełnia się bowiem to, co mnie dotyczy.

22:38  Oni zaś powiedzieli: Panie, oto tu dwa miecze. A on im odpowiedział: Wystarczy.

22:39  Potem wyszedł i udał się według swego zwyczaju na Górę Oliwną, a szli za nim także jego uczniowie.

22:40  Kiedy przyszedł na miejsce, powiedział do nich: Módlcie się, abyście nie ulegli pokusie.

22:41  A sam oddalił się od nich na odległość jakby rzutu kamieniem, upadł na kolana i modlił się:

22:42  Ojcze, jeśli chcesz, zabierz ode mnie ten kielich. Jednak nie moja wola, lecz twoja niech się stanie.

22:43  Wtedy ukazał mu się anioł z nieba i umacniał go.

22:44  I w śmiertelnym zmaganiu jeszcze gorliwiej się modlił, a jego pot był jak krople krwi spadające na ziemię.

22:45  A gdy wstał od modlitwy i przyszedł do uczniów, zastał ich śpiących ze smutku.

22:46  I powiedział do nich: Czemu śpicie? Wstańcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie.

22:47  Kiedy on jeszcze mówił, oto nadszedł tłum, a jeden z dwunastu, zwany Judaszem, idąc przodem, zbliżył się do Jezusa, aby go pocałować.

22:48  Lecz Jezus mu powiedział: Judaszu, pocałunkiem wydajesz Syna Człowieczego?

22:49  A ci, którzy przy nim byli, widząc, na co się zanosi, zapytali go: Panie, czy mamy uderzyć mieczem?

22:50  I jeden z nich uderzył sługę najwyższego kapłana i odciął mu prawe ucho.

22:51  Ale Jezus odezwał się: Pozwólcie aż dotąd. I dotknąwszy jego ucha, uzdrowił go.

22:52  Wtedy Jezus powiedział do naczelnych kapłanów, przełożonych świątyni i starszych, którzy przyszli do niego: Jak na bandytę wyszliście z mieczami i kijami?

22:53  Gdy codziennie bywałem z wami w świątyni, nie podnieśliście na mnie ręki. Lecz to jest wasza godzina i moc ciemności.

22:54  Wtedy schwytali go, poprowadzili i przywiedli do domu najwyższego kapłana. A Piotr szedł za nim z daleka.

22:55  Kiedy rozniecili ogień na środku dziedzińca i usiedli razem, usiadł i Piotr wśród nich.

22:56  A pewna służąca, gdy zobaczyła go siedzącego przy ogniu, uważnie mu się przyjrzała i powiedziała: On też był z nim.

22:57  Lecz on zaparł się go, mówiąc: Kobieto, nie znam go.

22:58  A po chwili ktoś inny go zobaczył i powiedział: I ty jesteś jednym z nich. Ale Piotr odrzekł: Człowieku, nie jestem.

22:59  A po upływie około jednej godziny ktoś inny stwierdził stanowczo: Na pewno i ten człowiek był z nim, bo też jest Galilejczykiem.

22:60  Piotr zaś powiedział: Człowieku, nie wiem, o czym mówisz. I natychmiast, gdy on jeszcze mówił, zapiał kogut.

22:61  A Pan odwrócił się i spojrzał na Piotra. I przypomniał sobie Piotr słowa Pana, jak mu powiedział: Zanim kogut zapieje, trzy razy się mnie wyprzesz.

22:62  I Piotr, wyszedłszy na zewnątrz, gorzko zapłakał.

22:63  Tymczasem mężczyźni, którzy trzymali Jezusa, naśmiewali się z niego i bili go.

22:64  A zasłoniwszy mu oczy, bili go po twarzy i mówili: Prorokuj, kto cię uderzył.

22:65  Wiele też innych bluźnierstw wypowiadali przeciwko niemu.

22:66  A gdy nastał dzień, zebrali się starsi ludu, naczelni kapłani i uczeni w Piśmie i przyprowadzili go przed swoją Radę.

22:67  I mówili: Jeśli ty jesteś Chrystusem, powiedz nam. I odpowiedział im: Jeśli wam powiem, nie uwierzycie.

22:68  A jeśli też o coś zapytam, nie odpowiecie mi ani mnie nie wypuścicie.

22:69  Odtąd Syn Człowieczy będzie siedział po prawicy mocy Boga.

22:70  Wtedy wszyscy powiedzieli: Więc ty jesteś Synem Bożym? A on im odpowiedział: Wy sami mówicie, że ja jestem.

22:71  A oni rzekli: Czyż jeszcze potrzebujemy świadectwa? Sami przecież słyszeliśmy z jego ust.