NorSMB - II Timothy

Chapter 1

1:1  Paulus, ved Guds vilje Kristi Jesu apostel til å forkynna lovnaden um livet i Kristus Jesus,

1:2  til Timoteus, min kjære son: Nåde, miskunn, fred frå Gud Fader og Kristus Jesus, vår Herre!

1:3  Eg takkar Gud, som eg alt frå forfederne tener i eit reint samvit, liksom eg uavlatande kjem deg i hug i mine bøner natt og dag,

1:4  og når eg hugsar dine tåror, lengtar eg etter å sjå deg, so eg kann verta fyllt med gleda,

1:5  då eg er mint um den skrymtlause trui som er i deg, den som fyrst budde i Lois, mormor di, og i Eunike, mor di, og som eg er viss på bur i deg og.

1:6  Difor minner eg deg um å kveikja upp att den Guds nådegåva som er i deg ved mi handpåleggjing.

1:7  For Gud gav oss ikkje ei ande som verkar modløysa, men ein som verkar kraft og kjærleik og umtanke.

1:8  Skjemmast difor ikkje ved vår Herres vitnemål eller ved meg, hans fange, men lid vondt med meg for evangeliet i Guds kraft!

1:9  han som frelste oss og kalla oss med eit heilagt kall, ikkje etter våre gjerningar, men etter si eigi rådgjerd og den nåden som er oss gjeven i Kristus Jesus frå ævelege tider,

1:10  men no er openberra ved vår frelsar Jesu Kristi openberring, han som gjorde dauden til inkjes og førde liv og uforgjengelegdom fram for ljoset ved evangeliet;

1:11  og for det vart eg sett til forkynnar og apostel og lærar for heidningar.

1:12  Difor lid eg og dette, men eg skjemmest ikkje ved det; for eg veit kven eg hev sett mi tru til, og eg er viss på at han er megtig til å taka vare på det som er yvergjeve til meg, til hin dagen.

1:13  Hav til fyredøme dei heilsame ordi som du høyrde av meg, i tru og kjærleik i Kristus Jesus!

1:14  Tak vare på den fagre skatt som er yvergjeven til deg, ved den Heilage Ande, som bur i oss!

1:15  Du veit dette, at alle dei i Asia vende seg frå meg, og millom dei er Fygelus og Hermogenes.

1:16  Herren vise miskunn mot Onesiforus’ hus! for han hugga meg ofte og skjemdest ikkje ved mine lekkjor.

1:17  Men då han var komen til Rom, leita han med stor umak etter meg og fann meg.

1:18  Herren gjeve at han må finna miskunn hjå Herren på hin dagen! Og kor mykje han tente meg i Efesus, det veit du best.

Chapter 2

2:1  So vert då du, son min, sterk ved nåden i Kristus Jesus!

2:2  Og det som du hev høyrt av meg i nærvære av mange vitne, gjev det yver til trufaste menneskje, som er duglege til ogso å læra andre!

2:3  Lid vondt med meg som ein god Kristi Jesu stridsmann!

2:4  Ingen som gjer hertenesta, fløkjer seg inn i livsens syslor, so han kann tekkjast herføraren.

2:5  Men um ein og strider i tevling, so fær han då ikkje kransen dersom han ikkje strider retteleg.

2:6  Den bonde som arbeider, skal fyrst njota frukterne.

2:7  Skyna det som eg segjer! for Herren skal gjeva deg skyn på alt.

2:8  Kom Jesus Kristus i hug, som er uppvekt frå dei daude, av Davids ætt, etter mitt evangelium,

2:9  det som eg lid vondt for like til dette å vera bunden som ein illgjerdsmann; men Guds ord er ikkje bunde.

2:10  Difor toler eg alt for dei utvalde skuld, for at dei og skal vinna frelsa i Kristus Jesus med æveleg herlegdom.

2:11  Det er eit sant ord; for er me daude med honom, skal me og leva med honom;

2:12  held me ut, skal me og styra med honom; forneittar me, skal han og forneitta oss;

2:13  er me trulause, so er han trufast; seg sjølv kann han ikkje forneitta.

2:14  Minn um dette, med di du vitnar for Herrens åsyn, at dei ikkje må liggja i ordstrid, som ikkje er til noko gagn, men til undergang for dei som høyrer på!

2:15  Legg vinn på å framstella deg sjølv som sannrøynd for Gud, ein arbeidar som ikkje tarv skjemmast, med di du lærer sannings-ordet retteleg!

2:16  Men haldt deg frå det vanheilage tome svall! for dei gjeng alltid lenger i gudløysa,

2:17  og ordi deira kjem til å eta um seg som daudkjøt; millom deim er Hymenæus og Filetus,

2:18  som hev fare vilt frå sanningi, med di dei segjer at uppstoda alt hev vore, og dei riv ned trui hjå sume.

2:19  Men Guds faste grunnvoll stend og hev dette innsigle: «Herren kjenner sine,» og: «Kvar den som nemner Herrens namn, skal vika frå urettferd.»

2:20  Men i eit stort hus er det ikkje berre kjerald av gull og sylv, men og av tre og leir, og nokre til æra, andre til vanæra.

2:21  Um nokon då held seg rein frå desse, so skal han vera eit kjerald til æra, helga og nytlegt for husbonden, tilreidt til all god gjerning.

2:22  Men fly frå dei ungdomslege lyster, og trå etter rettferd, tru, kjærleik, fred med deim som påkallar Herren av eit reint hjarta!

2:23  Og vis ifrå deg dei dårlege og fåvise stridsspursmål, då du veit at dei føder strid!

2:24  Men ein Herrens tenar må ikkje strida, men vera mild imot alle, dugleg til å læra frå seg, viljug til å tola vondt,

2:25  so han med spaklynde tuktar dei som segjer imot, um Gud då ein gong vilde gjeva deim umvending, so dei kunde kjenna sanningi,

2:26  og vakna or ruset i djevelens snara, han som dei er fanga av til å gjera hans vilje.

Chapter 3

3:1  Men dette skal du vita, at i dei siste dagar skal det koma vande tider.

3:2  For folk skal vera sjølvkjære, pengekjære, storordige, stormodige, spottsame, ulyduge mot foreldre, utakksame, vanheilage,

3:3  ukjærlege, upålitande, baktalande, umåtelege, umilde, utan kjærleik til det gode,

3:4  svikefulle, framfuse, ovmodige, slike som elskar lysterne sine meir enn Gud,

3:5  som hev skin av gudlegdom, men forneittar hans kraft. Vend deg frå desse!

3:6  For til deim høyrer dei som snikjer seg inn i husi og fangar kvinnfolk som er tyngde med synder og vert drivne av mangeslag lyster

3:7  og alltid lærer og aldri kann koma til å kjenna sanningi.

3:8  Som Jannes og Jambres stod imot Moses, so stend dei og imot sanningi, menneskje som er øydelagde i hugen, duglause i trui.

3:9  Men dei skal ikkje koma lenger; for deira fåvit skal verta audsynt for alle, liksom det og vart med hine.

3:10  Men du hev fylgt etter mi læra, mi ferd, mitt forset, mi tru, mitt langmod, min kjærleik, mitt tolmod,

3:11  mine forfylgjingar, mine lidingar, slike som møtte meg i Antiokia, i Ikonium, i Lystra; slike forfylgjingar hev eg halde ut, og Herren hev fria meg ut or deim alle.

3:12  Og alle som vil liva gudleg i Kristus Jesus, skal verta forfylgde.

3:13  Men vonde menneskje og slike som kverver syni på folk, gjeng fram til det som er verre, med di dei fører vilt og fer vilt.

3:14  Men du, vert du standande i det som du hev lært, og som du er yvertydd um, då du veit kven du hev lært det av,

3:15  og då du alt frå barndomen kjenner dei heilage skrifter som kann gjera deg vis til frelsa ved trui på Kristus Jesus.

3:16  Heile skrifti er innanda av Gud og er dugleg til lærdom, til yvertyding, til rettleiding, til uppseding i rettferd,

3:17  so gudsmannen kann verta fullkomen, dugleg til all god gjerning.

Chapter 4

4:1  Eg vitnar for Gud og Kristus Jesus, som skal døma livande og daude, og ved hans openberring og hans rike:

4:2  Forkynn ordet, statt nær med det i tid og i utid, yvertyd, refs, påminn med alt langmod og all læra!

4:3  For det skal koma ei tid då dei ikkje skal tola den heilsame læra, men etter sine eigne lyster taka seg sjølve lærarar i flokketal, med di dei klæjar dei i øyra,

4:4  og dei skal venda øyra frå sanningi og venda seg til eventyr.

4:5  Men ver du edru i alle ting, lid vondt, gjer ein evangeli-forkynnars gjerning, fullfør di tenesta!

4:6  For eg vert alt ofra, og tidi til mi avferd stundar til.

4:7  Eg hev stridt den gode striden, eg hev fullenda laupet, eg hev halde trui.

4:8  So ligg då rettferdskransen reidug til meg, den som Herren, den rettferdige domar, skal gjeva meg på hin dagen, då ikkje berre meg, men alle som hev elska hans openberring.

4:9  Gjer deg umak med å koma snart til meg!

4:10  For Demas forlet meg av kjærleik til den noverande verdi og for til Tessalonika, Kreskens til Galatia, Titus til Dalmatia.

4:11  Lukas er åleine hjå meg. Tak Markus og før honom med deg, for han er meg nyttug til tenesta.

4:12  Tykikus hev eg sendt til Efesus.

4:13  Når du kjem, so tak med deg den kåpa som eg let att i Troas hjå Karpus, og bøkerne, serleg skinnbøkerne!

4:14  Koparsmeden Aleksander gjorde meg mykje vondt. Herren kjem til å løna han etter hans gjerningar!

4:15  Agta deg for honom du og! for han stod hardt imot våre ord.

4:16  Ved mitt fyrste forsvar møtte ingen med meg, men alle forlet meg. Gjev det ikkje må verta deim tilrekna!

4:17  Men Herren stod med meg og styrkte meg, so forkynningi ved meg skulde verta fullførd, og alle folkeslag få høyra henne; og eg vart utfria or løvegapet.

4:18  Herren skal fria meg frå all vond gjerning og frelsa meg inn i sitt himmelske rike. Honom vere æra i all æva! Amen.

4:19  Helsa Priska og Akvilas og Onesiforus’ hus!

4:20  Erastus vart att i Korint. Trofimus let eg etter meg sjuk i Milet.

4:21  Gjer deg umak med å koma fyre vinteren! Eubulus og Pudens og Linus og Klaudia og alle brørne helsar deg.

4:22  Herren Jesus vere med di ånd! Nåden vere med dykk!