Bela - Matthew - 26

26:1  І сталася: калі прамовіў Ісус усе словы гэтыя, дык сказаў вучням Сваім:

26:2  вы ведаеце, што праз два дні Пасха будзе, і Сын Чалавечы выданы будзе на крыжаваньне.

26:3  Тады сабраліся першасьвятары і кніжнікі і старэйшыны народу ў двор першасьвятара, якога звалі Каяфа,

26:4  і дамовіліся ўзяць Ісуса хітрасьцю і забіць;

26:5  але казалі: толькі ня ў сьвята, каб ня сталася абурэньня ў народзе.

26:6  Калі ж Ісус быў у Віфаніі, у доме Сымона пракажонага,

26:7  прыступіла да Яго жанчына з алавастравай пасудзінай міра шматкаштоўнага і ліла яму на галаву, калі Ён ляжаў за сталом .

26:8  Убачыўшы, вучні Ягоныя абурыліся і казалі: навошта такое марнатраўства?

26:9  бо можна было б прадаць гэтае міра за вялікія грошы і даць убогім.

26:10  Але Ісус, зразумеўшы гэта, сказаў ім: што бянтэжыце жанчыну? Яна добры ўчынак зрабіла дзеля Мяне;

26:11  бо заўсёды ўбогіх вы маеце пры сабе, а Мяне не заўсёды маеце;

26:12  бо, выліўшы гэтае міра на Цела Маё, яна падрыхтавала Мяне да пахаваньня;

26:13  праўду кажу вам: дзе ні будзе абвешчана Дабравесьце гэтае ў цэлым сьвеце, сказана будзе ў памяць яе і пра тое, што зрабіла яна.

26:14  Тады адзін з дванаццаці, якога звалі Юда Іскарыёт, пайшоў да першасьвятароў

26:15  і сказаў: што вы дасьце мне, і я вам выдам Яго? Яны прапанавалі яму трыццаць срэбранікаў;

26:16  і з таго часу ён шукаў зручнай нагоды выдаць Яго.

26:17  У першы ж дзень праснакоў прыступілі вучні да Ісуса і сказалі яму: дзе хочаш, каб мы прыгатавалі Табе есьці пасху?

26:18  Ён жа сказаў: ідзеце ў горад да такога і такога і скажэце яму: "Настаўнік кажа: час мой блізкі, у цябе ўчыню пасху з вучнямі Маімі".

26:19  І зрабілі вучні, як загадаў ім Ісус, і прыгатавалі пасху.

26:20  Калі ж зьвечарэла, Ён лёг з дванаццацьцю вучнямі;

26:21  І калі яны елі, сказаў: праўду кажу вам, што адзін з вас выдасьць Мяне.

26:22  Яны вельмі засмуціліся і пачалі казаць Яму, кожны зь іх: ці ня я, Госпадзе?

26:23  А Ён сказаў у адказ: хто апусьціў са Мною руку ў місу, той выдасьць Мяне;

26:24  зрэшты, Сын Чалавечы ідзе, як пісана пра Яго; але гора таму чалавеку, якім Сын Чалавечы выдаецца: лепей было б чалавеку гэтаму не радзіцца.

26:25  У адказ жа Юда, які выдаў Яго, сказаў: ці ня я, Равьві? Ісус кажа яму: ты сказаў.

26:26  А калі яны елі: Ісус, узяўшы хлеб і дабраславіўшы, паламаў і, раздаючы вучням, сказаў: прымеце, ежце: гэта Цела Маё.

26:27  І ўзяўшы чару, і падзякаваўшы, падаў ім і сказаў: пеце зь яе ўсе;

26:28  бо гэта Кроў Мая новага запавету, за многіх праліваная дзеля дараваньня грахоў.

26:29  Кажу ж вам, што ад сёньня ня буду піць ад плоду гэтага вінаграднага да таго дня, калі буду піць з вамі новае віно ў Царстве Айца Майго.

26:30  І засьпяваўшы, пайшлі на гару Аліўную.

26:31  Тады кажа ім Ісус: усе вы запаняверыцеся ўва Мне ў гэтую ноч, бо напісана: "пакараю пастыра, і расьсеюцца авечкі".

26:32  А пасьля ўваскрэсеньня Майго сустрэну вас у Галілеі.

26:33  У адказ жа Пётр сказаў Яму: калі і ўсе запаняверацца ў Табе, я не запаняверуся.

26:34  Сказаў яму Ісус: праўду кажу табе, што гэтае ночы, перш чым засьпявае певень, тройчы адрачэшся ад Мяне.

26:35  Кажа Яму Пётр: хоць бы прыпала мне і памерці з Табою, не адракуся ад Цябе. Падобнае і ўсе вучні казалі.

26:36  Потым прыходзіць зь імі Ісус у мясьціну, званую Гефсіманія, і кажа вучням: пасядзеце тут, пакуль Я пайду, памалюся там.

26:37  І ўзяўшы Пятра і абодвух сыноў Зэвядзеевых, пачаў смуткаваць і журыцца.

26:38  Тады кажа ім Ісус: душа Мая смуткуе да сьмерці; пабудзьце тут і чувайце са Мною.

26:39  І адышоўшы крыху, упаў на аблічча Сваё, маліўся і казаў: Войча Мой! калі магчыма, хай абміне Мяне чара гэтая: але не як Я хачу, а як Ты.

26:40  І прыходзіць да вучняў і застае, што яны сьпяць, і кажа Пятру: ці так не змаглі вы адну гадзіну чуваць са Мною?

26:41  чувайце і малецеся, каб не паддацца спакусе: дух бадзёры, а плоць нядужая.

26:42  Яшчэ, адышоўшы другі раз, маліўся, кажучы: Войча Мой! калі ня можа чара гэтая абмінуць Мяне, каб Мне ня піць яе, хай будзе воля Твая.

26:43  І прыйшоўшы, застаў, што зноў яны сьпяць, бо ў іх вочы ацяжэлі.

26:44  І пакінуўшы іх, адышоў зноў і памаліўся трэці раз, тое самае слова сказаўшы.

26:45  Тады прыходзіць да вучняў Сваіх і кажа ім: вы ўсе яшчэ сьпіце і спачываеце; вось, наблізілася гадзіна, і Сын Чалавечы аддаецца ў рукі грэшнікаў;

26:46  устаньце, хадзем: вось наблізіўся той, хто прадае Мяне.

26:47  І калі яшчэ гаварыў Ён, вось, Юда, адзін з дванаццаці, прыйшоў, і зь ім мноства людзей зь мечамі і каламі, ад першасьвятароў і старэйшын народных.

26:48  А хто выдаваў Яго, даў ім знак, кажучы: каго я пацалую, Той і ёсьць, вазьмеце Яго.

26:49  І, адразу падышоўшы да Ісуса, сказаў: радуйся, Равьві! І пацалаваў Яго.

26:50  Ісус жа сказаў яму: дружа, чаго ты прыйшоў? Тады падышлі, і паклалі рукі на Ісуса, і ўзялі Яго.

26:51  І вось, адзін з тых, што былі зь Ісусам, працягнуўшы руку, дастаў меч свой і, ударыўшы раба першасьвятаровага, адсек яму вуха.

26:52  Тады кажа яму Ісус: вярні меч твой у месца ягонае, бо ўсе, што возьмуць меч, ад меча і загінуць;

26:53  альбо думаеш, што Я не магу цяпер упрасіць Айца Майго, і Ён дасьць Мне больш за дванаццаць легіёнаў анёлаў?

26:54  як жа збудуцца Пісаньні, што так павінна быць?

26:55  У тую гадзіну сказаў Ісус народу: быццам на разбойніка выйшлі вы зь мечамі і каламі ўзяць Мяне; кожны дзень з вамі сядзеў Я, вучачы ў храме, і вы ня бралі Мяне.

26:56  А ўсё гэта было, каб збыліся пісаньні прарокаў. Тады ўсе вучні, пакінуўшы Яго, паўцякалі.

26:57  А тыя, што ўзялі Ісуса, завялі Яго да Каяфы першасьвятара, куды сабраліся кніжнікі і старэйшыны.

26:58  А Пётр ішоў сьледам за Ім зводдаль, да двара першасьвятаровага і ўвайшоўшы ў сярэдзіну, сеў са слугамі, каб бачыць канец.

26:59  Першасьвятары і старэйшыны і ўвесь сынедрыён шукалі ілжывага сьведчаньня супроць Ісуса, каб аддаць Яго на сьмерць;

26:60  і не знаходзілі; і хоць шмат ілжывых сьведкаў прыходзіла, не знайшлі. Але нарэшце прыйшлі два лжывыя сьведкі

26:61  і сказалі: Ён казаў: "магу разбурыць храм Божы і за тры дні збудаваць яго".

26:62  І ўстаўшы, першасьвятар сказаў Яму: чаму нічога не адказваеш, што яны супроць Цябе сьведчаць?

26:63  А Ісус маўчаў. І першасьвятар сказаў Яму: заклінаю Цябе Богам жывым, скажы нам, ці Ты Хрыстос, Сын Божы?

26:64  Кажа яму Ісус: ты сказаў; нават маўляю вам: ад сёньня ўгледзіце Сына Чалавечага, што сядзіць праваруч сілы і ідзе на аблоках нябесных.

26:65  Тады першасьвятар разадраў адзеньне сваё і сказаў: Ён блюзьнерыць. Навошта яшчэ нам сьведкі? Вось, вы чулі блюзьнерства Ягонае!

26:66  Як вам здаецца? А яны сказалі ў адказ: варты сьмерці.

26:67  Тады плявалі Яму ў твар і тузалі Яго; а іншыя білі па шчоках.

26:68  і казалі: скажы нам, Хрысьце, хто ўдарыў Цябе?

26:69  А Пётр сядзеў звонку на дварэ. І падышла да яго адна служанка і сказала: і ты быў зь Ісусам Галілеянінам.

26:70  Але ён адрокся перад усімі, сказаўшы: ня ведаю, што ты кажаш.

26:71  А калі ён выходзіў за браму, убачыла яго другая, і кажа тым, што былі там: і гэты быў зь Ісусам Назарэем.

26:72  І зноў адрокся ён, прысягнуўшы: я ня ведаю Гэтага Чалавека.

26:73  Крыху пазьней падышлі тыя, што стаялі, і сказалі Пятру: сапраўды і ты зь іх, бо і гаворка твая выдае цябе.

26:74  Тады ён пачаў прысягаць і бажыцца: я ня ведаю Гэтага Чалавека. І тут жа засьпяваў певень.

26:75  І згадаў Пётр словы, сказаныя яму Ісусам: перш чым засьпявае певень, тройчы адрачэшся ад Мяне. І выйшаўшы вонкі, плакаў горка.