Dari - Luke - 1

1:1  تقدیم به عالیجناب تِیوفیلوس: تا به حال نویسندگان بسیاری به نوشتن شرح وقایعی که در بین ما رخ داده است، اقدام کرده اند

1:2  و آنچه را که بوسیلۀ شاهدان عینی اولیه و صاحبان آن پیام به ما رسیده است به قلم آورده اند.

1:3  من نیز به نوبۀ خود، به عنوان کسی که جریان کامل این وقایع را جزء به جزء مطالعه و بررسی کرده است، صلاح دیدم که این پیش آمد ها را به ترتیب تاریخ وقوع برای تو بنویسم

1:4  تا به حقیقت همۀ مطالبی که از آن اطلاع یافته ای پی ببری.

1:5  در زمان سلطنت هیرودیس، پادشاه یهودیه، کاهنی به نام زکریا از فرقۀ اَبِیا زندگی می کرد. همسر او نیز از خاندان هارون بود و اِلیزابِت نام داشت.

1:6  این دو نفر در نظر خدا درستکار بودند و بدون کوتاهی، کلیه احکام و اوامر خداوند را رعایت می کردند.

1:7  اما فرزندی نداشتند زیرا اِلیزابِت نازا بود و هر دو سالخورده بودند.

1:8  چون نوبت خدمت روزانه در عبادتگاه به فرقۀ زکریا رسید، او به عنوان کاهن مشغول انجام وظایف خود شد.

1:9  مطابق رسوم کاهنان قرعه به نام او برآمد که به قدس الاقداس عبادتگاه وارد شود و بُخُور بسوزاند.

1:10  در وقت سوزاندن بُخُور، تمام جماعت در بیرون ایستاده و دست به دعا برداشته بودند.

1:11  در آنجا فرشتۀ خداوند به او ظاهر شد و در سمت راست بخور سوز ایستاد.

1:12  زکریا از دیدن این منظره تکانی خورد و ترسید.

1:13  اما فرشته به او گفت: «ای زکریا، نترس. دعاهای تو مستجاب شده و همسرت اِلیزابِت برای تو پسری خواهد زایید و او را یحیی خواهی نامید.

1:14  خوشی و سُرُور نصیب تو خواهد بود و بسیاری از تولد او شادمان خواهند شد.

1:15  زیرا او در نظر خداوند بزرگ خواهد بود و هرگز به شراب و باده لب نخواهد زد. از همان ابتدای تولد از روح القدس پُر خواهد بود

1:16  و بسیاری از بنی اسرائیل را بسوی خداوند، خدای آنها باز خواهد گردانید.

1:17  با روح و قدرت الیاس مانند پیشاهنگی در حضور خدا قدم خواهد زد تا پدران و فرزندان را آشتی دهد و سرکشان را به راه نیکان آورد و مردمانی مستعد برای خداوند آماده سازد.»

1:18  زکریا به فرشته گفت: «چطور می توانم این را باور کنم؟ من پیر هستم و زنم نیز سالخورده است.»

1:19  فرشته به او جواب داد: «من جبرائیل هستم که در حضور خدا می ایستم و فرستاده شده ام که با تو صحبت کنم و این مژده را به تو برسانم.

1:20  پس توجه کن: تو تا هنگام وقوع این امور گنگ خواهی شد و نیروی تکلم را از دست خواهی داد، زیرا سخنان مرا که در وقت مقرر تمام خواهد شد باور نکردی.»

1:21  جماعتی که منتظر زکریا بودند از اینکه او آن همه وقت در قدس الاقداس عبادتگاه ماند متعجب گشتند.

1:22  وقتی بیرون آمد و قوت سخن گفتن نداشت، آنها فهمیدند که در قدس الاقداس عبادتگاه چیزی دیده است و چون نمی توانست حرف بزند به اشاره مطلب خود را می فهماند.

1:23  زکریا وقتی که دورۀ خدمت کهانت خود را به انجام رسانید به خانه بازگشت.

1:24  بعد از آن همسرش اِلیزابِت حامله شد و مدت پنج ماه از مردم گوشه گیری کرد و با خود می گفت:

1:25  «این کار را خداوند برای من کرده است و با این لطف خود رسوایی مرا پیش مردم از میان برداشته است.»

1:26  در ماه ششم جبرائیل فرشته از جانب خدا به شهری به نام ناصره، که در ولایت جلیل واقع است

1:27  به نزد باکره ای که نامزد مردی به نام یوسف ـ از خاندان داود ـ بود فرستاده شد. نام این دختر مریم بود.

1:28  فرشته وارد شد و به او گفت: «سلام، ای کسی که مورد لطف هستی، خداوند با توست.»

1:29  اما مریم از آنچه فرشته گفت بسیار پریشان شد و ندانست که معنی این سلام چیست.

1:30  فرشته به او گفت: «ای مریم، نترس زیرا خداوند به تو لطف فرموده است.

1:31  تو حامله خواهی شد و پسری خواهی زایید و نام او را عیسی (یشوعه) خواهی گذاشت.

1:32  او بزرگ خواهد بود و به پسر خدای متعال ملقب خواهد شد، خداوند، خدا تخت پادشاهی جدش داود را به او عطا خواهد فرمود.

1:33  او تا به ابد بر خاندان یعقوب فرمانروایی خواهد کرد و پادشاهی او هرگز پایانی نخواهد داشت.»

1:34  مریم به فرشته گفت: «این چگونه ممکن است؟ من باهیچ مردی رابطه نداشته ام.»

1:35  فرشته به او جواب داد: «روح القدس بر تو خواهد آمد و قدرت خدای متعال بر تو سایه خواهد انداخت و به این سبب آن نوزاد مقدس، پسر خدا نامیده خواهد شد.

1:36  بدان که خویشاوند تو اِلیزابِت در سن پیری پسری در رَحِم دارد و آن کسی که نازا به حساب می آمد، اکنون شش ماه از حاملگی او می گذرد.

1:37  زیرا برای خدا هیچ چیز محال نیست.»

1:38  مریم گفت: «من کنیز خداوند هستم، همانطور که تو گفتی بشود.» و فرشته از پیش او رفت.

1:39  در آن روزها مریم عازم سفر شد و با تیزی و شتاب به شهری واقع در کوهستان یهودیه رفت.

1:40  او به خانۀ زکریا داخل شد و به اِلیزابِت سلام داد.

1:41  وقتی اِلیزابِت سلام مریم را شنید بچه در رَحِمش تکان خورد. اِلیزابِت از روح القدس پُر شد

1:42  و با صدای بلند گفت: «تو در بین زنان متبارک هستی و مبارک است ثمرۀ رَحِم تو.

1:43  من کی هستم که مادر خداوندم به دیدنم بیاید؟

1:44  همینکه سلام تو به گوش من رسید، بچه از خوشی در رَحِم من تکان خورد.

1:45  خوشا بحال او که باور می کند زیرا وعدۀ خداوند برای او به انجام خواهد رسید.»

1:46  مریم گفت: «جان من خداوند را می ستاید

1:47  و روح من در نجات دهندۀ من، خدا، خوشی می کند،

1:48  چون او به کنیز ناچیز خود نظر لطف داشته است. از این پس همۀ نسلها مرا خوشبخت خواهند خواند،

1:49  زیرا آن قادر مطلق کارهای بزرگی برای من کرده است. نام او مقدس است.

1:50  رحمت او پشت در پشت برای کسانی است که از او می ترسند.

1:51  دست خداوند با قدرت کار کرده است، متکبران را با خیالات دلِ شان تار و مار کرده

1:52  و زورمندان را از تختهای شان به زیر افگنده، و فروتنان را سربلند کرده است.

1:53  گرسنگان را با چیزهای نیکو سیر نموده و ثروتمندان را با دست خالی روانه کرده است.

1:54  به خاطر محبت پایدار خود، از بندۀ خود اسرائیل حمایت کرده است،

1:55  همانطور که به اجداد ما یعنی به ابراهیم و به اولاد او تا به ابد وعده داد.»

1:56  مریم در حدود سه ماه پیش اِلیزابِت ماند و بعد به منزل خود بازگشت.

1:57  وقت زایمان اِلیزابِت فرارسید و پسری به دنیا آورد.

1:58  وقتی همسایگان و خویشاوندان او باخبر شدند که خداوند چه لطف بزرگی در حق او کرده است، مانند او شاد و خوشحال گشتند.

1:59  پس از یک هفته آمدند تا نوزاد را سنت نمایند و در نظر داشتند نام پدرش زکریا را بر او بگذارند.

1:60  اما مادرش گفت: «نخیر، نام او باید یحیی باشد.»

1:61  آن ها گفتند: «اما در خاندان تو هیچ کس چنین نامی ندارد»،

1:62  و با اشاره از پدرش پرسیدند که تصمیم او دربارۀ نام طفل چیست.

1:63  او لوحی خواست و در برابر تعجب همگی نوشت: «نام او یحیی است.»

1:64  ناگهان زبانش باز شد و به ستایش خدا پرداخت.

1:65  تمام همسایگان ترسیدند و کلیۀ این اخبار در سرتاسر کوهستان های یهودیه انتشار یافت.

1:66  همۀ کسانی که این موضوع را شنیدند دربارۀ آن فکر می کردند و می گفتند: «این کودک چه خواهد شد؟ در واقع دست خداوند با اوست.»

1:67  پدر او زکریا، از روح القدس پُر شد و چنین پیشگویی کرد:

1:68  «خداوند، خدای اسرائیل را سپاس باد. زیرا به یاری قوم خود آمده و آنها را رهایی داده است.

1:69  از خاندان بندۀ خود داود، رهانندۀ نیرومندی بر افراشته است.

1:70  او از قدیم از زبان انبیای مقدس خود وعده داد

1:71  که ما را از دست دشمنان رهایی بخشد و از دست همه کسانی که از ما نفرت دارند آزاد سازد

1:72  و با پدران ما به رحمت رفتار نماید و پیمان مقدس خود را بخاطر آورد.

1:73  برای پدر ما ابراهیم سوگند یاد کرد

1:74  که ما را از دست دشمنان نجات دهد و عنایت فرماید که او را بدون ترس

1:75  با پاکی و راستی تا زنده ایم عبادت نماییم.

1:76  و تو، ای فرزندم، پیامبر خدای متعال نامیده خواهی شد. زیرا پیش قدمهای خداوند خواهی رفت تا راه او را آماده سازی

1:77  و به قوم او خبر دهی که با آمرزش گناهان شان رستگار می شوند،

1:78  زیرا از رحمت و دلسوزی خدای ماست که آفتاب صبحگاهی از آسمان بر ما طلوع خواهد کرد

1:79  تا بر کسانی که در تاریکی و در سایۀ مرگ به سر می برند بدرخشد و قدمهای ما را به راه صلح و سلامتی هدایت فرماید.»

1:80  و اما طفل بزرگ می شد و در روح قوی می گشت و تا روزی که علناً به قوم اسرائیل ظاهر شد، در بیابان بسر می برد.