Bela - Luke - 1

1:1  Як ужо многія пачалі складаць аповесьці пра добра вядомыя сярод нас падзеі,

1:2  як пераказалі нам тое ўсе, хто з самага пачатку быў сьведкамі і слугамі Слова,

1:3  дык надумаўся і я, рупліва дасьледаваўшы ўсё з пачатку, па парадку апісаць табе, глыбокашаноўны Феафіле,

1:4  каб ты ўведаў цьвёрдую аснову таго вучэньня, у якім быў настаўлены.

1:5  У дні Ірада, цара Юдэйскага, быў сьвятар з Авіевай чаргі, імем Захар, і жонка ягоная з роду Ааронавага, імя ейнае Элізабэта.

1:6  Абое яны былі праведныя перад Богам, жывучы паводле ўсіх запаведзяў і ўстанаўленьняў Гасподніх беспахібна.

1:7  У іх ня было дзяцей, бо Элізабэта была няплодная, і абое былі ўжо ў сталым веку.

1:8  Аднаго разу, калі ён у парадку сваёй чаргі служыў перад Богам,

1:9  па жэрабі, як заведзена было ў сьвятароў, прыпала яму ўвайсьці ў храм Гасподні кадзіць,

1:10  а ўсё мноства людзей малілася звонку ў часе каджэньня,

1:11  тады зьявіўся яму анёл Гасподні, стоячы па правы бок да ахвярніка кадзільнага,

1:12  і Захар, убачыўшы яго, сумеўся, і страх агарнуў яго.

1:13  Анёл жа сказаў яму: ня бойся, Захар, бо пачута малітва твая, і жонка твая Элізабета народзіць табе сына, і дасі яму імя Ян;

1:14  і будзе табе радасьць і весялосьць, і многія нараджэньню ягонаму ўзрадуюцца;

1:15  бо ён вялікі будзе перад Госпадам; ня будзе піць віна і сікеру, і Духам Сьвятым прасякнецца яшчэ ад улоньня маці сваёй;

1:16  і многіх з-паміж сыноў Ізраілевых наверне да Госпада Бога іхняга;

1:17  і пройдзе перад імі ў духу і ў сіле Ільлі, каб вярнуць сэрцы бацькоў дзецям, і непакорлівым лад думак праведнікаў, каб зьявіць Госпаду народ падрыхтаваны.

1:18  І сказаў Захар анёлу: па чым я пазнаю гэта? бо я стары, і жонка мая ў сталым веку.

1:19  Анёл сказаў яму ў адказ: я Гаўрыіл, стаю перад Богам, і пасланы гаварыць з табою і паведаміць табе гэта;

1:20  і вось ты будзеш маўчаць і ня зможаш гаварыць да таго дня, калі гэта збудзецца, за тое, што ты не паверыў словам маім, якія спраўдзяцца ў свой час.

1:21  Тым часам люд чакаў Захара і зьдзіўляўся, што ён марудзіў у храме.

1:22  А ён, выйшаўшы, ня мог гаварыць да іх; і яны зразумелі, што ён бачыў уяву ў храме; і ён рабіў ім знакі і заставаўся нямы.

1:23  А як скончыліся дні службы ягонай, вярнуўся ў дом свой.

1:24  Пасьля гэтых дзён зачала Элізабэта, жонка ягоная, і таілася пяць месяцаў, і казала:

1:25  так учыніў мне Гасподзь у дні тыя, калі паглядзеў на мяне, каб зьняць зь мяне ганьбу сярод людзей.

1:26  А на шостым месяцы пасланы быў анёл Гаўрыіл ад Бога ў горад Галілейскі, які называўся Назарэт,

1:27  да Дзевы, заручанай з мужам, імем Язэп, з дому Давідавага; а імя ў Дзевы: Марыя.

1:28  Анёл, увайшоўшы да Яе, сказаў: радуйся, Дабрадатная! Гасподзь з Табою; дабраславёная Ты сярод жанчын.

1:29  А Яна, угледзеўшы яго, сумелася ад словаў ягоных і разважала, што б гэта было за вітаньне.

1:30  І сказаў Ёй анёл: ня бойся, Марыя, бо Ты здабыла мілату ў Бога;

1:31  і вось, зачнеш ва ўлоньні, і народзіш Сына, і дасі Яму імя: Ісус;

1:32  Ён будзе вялікі і будзе названы Сынам Усявышняга; і дасьць Яму Гасподзь Бог пасад Давіда, бацькі Ягонага;

1:33  і будзе валадарыць над домам Якава вечна, і Царству Ягонаму ня будзе канца.

1:34  А Марыя сказала анёлу: як будзе гэта, калі Я мужа ня знаю?

1:35  Анёл сказаў Ёй у адказ: Дух Сьвяты сыйдзе на Цябе, і сіла Усявышняга ахіне Цябе; таму і народжанае Сьвятое назавецца Сынам Божым;

1:36  вось, і Элізабэта, сваячка Твая, называная няплоднаю, і яна зачала сына ў старасьці сваёй, і ёй ужо шосты месяц;

1:37  бо ў Бога не застанецца бясьсілым ніякае слова.

1:38  Тады Марыя сказала: вось, раба Гасподняя; хай будзе Мне паводле слова твайго. І адышоў ад Яе анёл.

1:39  І ўстаўшы, Марыя ў дні тыя, пасьпяшалася ў нагорную краіну, у горад Юдаў,

1:40  і ўвайшла ў дом Захара, і прывітала Элізабэту.

1:41  Калі Элізабэта пачула вітаньне Марыіна, варухнулася дзіцятка ў чэраве ў яе; і Элізабэта напоўнілася Духам Сьвятым,

1:42  і ўсклікнула моцным голасам, і сказала: Дабраславёная Ты сярод жанчын, і дабраславёны плод улоньня Твайго!

1:43  І адкуль гэта мне, што прыйшла Маці Госпада майго да мяне?

1:44  Бо калі голас вітаньня Твайго дайшоў да слыху майго, варухнулася дзіцятка радасна ў чэраве маім.

1:45  і дабрашчасная Тая, Якая паверыла, бо збудзецца сказанае Ёй ад Госпада.

1:46  І сказала Марыя: праслаўляе душа Мая Госпада,

1:47  і ўзрадаваўся дух мой у Богу, Збаўцы Маім,

1:48  што дагледзеў Ён пакорлівасьць рабы Сваёй; бо ад сёньня будуць шчасьціць Мяне ўсе роды,

1:49  бо ўчыніў Мне веліч Магутны і сьвятое імя Ягонае,

1:50  і ласка Ягоная ў роды родаў да тых, што баяцца Яго;

1:51  зьявіў сілу рукі Сваёй; расьсеяў тых, што заносяцца думкамі сэрца свайго;

1:52  скінуў моцных з тронаў, і ўзвысіў пакорлівых;

1:53  галодных напоўніў дабром, а багатых пусьціў ані з чым;

1:54  прыгарнуў Ізраіля, слугу Свайго, памятаючы пра міласэрнасьць;

1:55  як казаў бацькам нашым, Абрагаму і семені ягонаму давеку.

1:56  А Марыя прабыла зь ёю каля трох месяцаў і вярнулася ў дом Свой.

1:57  А Элізабэце прысьпеў час радзіць, і яна нарадзіла сына.

1:58  І пачулі суседзі і родзічы ейныя, што прасьцёр Гасподзь ласку Сваю над ёю, і радаваліся зь ёю.

1:59  На восьмы дзень прыйшлі абрэзаць дзіця, і хацелі назваць яго імем бацькі ягонага, Захарам.

1:60  На гэта маці ягоная сказала: не; а назваць яго Янам.

1:61  І сказалі ёй: нікога няма ў радзіне тваёй, хто б называўся гэтым імем.

1:62  І пыталіся знакамі ў бацькі ягонага, як бы ён хацеў назваць яго.

1:63  Ён папрасіў дошчачку і напісаў: Ян імя яму. І ўсе зьдзівіліся.

1:64  І адразу разамкнуліся вусны ягоныя і язык ягоны, і ён загаварыў, славячы Бога.

1:65  І быў страх на ўсіх, што жылі вакол іх; і расказвалі пра ўсё гэта па ўсёй нагорнай краіне Юдэйскай.

1:66  Усе, хто чуў, паклалі гэта ў сэрца сваё і казалі: што будзе зь дзіцятка гэтага? І рука Гасподняя была зь ім.

1:67  І Захар, бацька Ягоны, напоўніўся Духам Сьвятым і прарочыў, кажучы:

1:68  Дабраславёны Гасподзь Бог Ізраілеў, што наведаў народ Свой і даў ратунак яму,

1:69  і паслаў моцнага выратавальніка нам, нашчадка Давіда, слугі Свайго,

1:70  як узьвясьціў вуснамі былых ад веку сьвятых прарокаў Сваіх,

1:71  што ўратуе нас ад ворагаў нашых; і ад рукі ўсіх ненавісьнікаў нашых;

1:72  учыніць міласэрнасьць бацькам нашым і ўспомніць сьвятую дамову Сваю,

1:73  прысягу, якою прысягаў Ён Абрагаму, бацьку нашаму, даць нам,

1:74  каб бяз страху, пасьля збавеньня ад рук ворагаў нашых,

1:75  мы служылі Яму ў сьвятасьці і праўдзе перад Ім ва ўсе дні жыцьця нашага.

1:76  А ты, дзіця, назавешся прарокам Усявышняга, бо ідзеш перад абліччам Госпада — падрыхтаваць шляхі Яму,

1:77  каб разумеў народ Ягоны ратунак у дараваньні грахоў іхніх,

1:78  праз шчырую міласэрнасьць Бога нашага, якой наведаў нас Усход з вышыні,

1:79  прасьвятліць тых, што сядзяць у цемры і цяні сьмяротным, скіраваць ногі нашыя на шлях міру.

1:80  А дзіця расло і мацавалася духам, і заставалася ў пустынях да дня зьяўленьня свайго Ізраілю.