VulgHetzenauer - Luke - 1

1:1  Quoniam quidem multi conati sunt ordinare narrationem, quæ in nobis completæ sunt, rerum:

1:2  sicut tradiderunt nobis, qui ab initio ipsi viderunt, et ministri fuerunt sermonis:

1:3  visum est et mihi, assecuto omnia a principio diligenter, ex ordine tibi scribere, optime Theophile,

1:4  ut cognoscas eorum verborum, de quibus eruditus es, veritatem.

1:5  Fuit in diebus Herodis, regis Iudææ, sacerdos quidam nomine Zacharias de vice Abia, et uxor illius de filiabus Aaron, et nomen eius Elisabeth.

1:6  Erant autem iusti ambo ante Deum, incedentes in omnibus mandatis, et iustificationibus Domini sine querela,

1:7  et non erat illis filius eo quod esset Elisabeth sterilis, et ambo processissent in diebus suis.

1:8  Factum est autem, cum sacerdotio fungeretur in ordine vicis suæ ante Deum,

1:9  secundum consuetudinem sacerdotii, sorte exiit ut incensum poneret, ingressus in templum Domini:

1:10  et omnis multitudo populi erat orans foris hora incensi.

1:11  Apparuit autem illi Angelus Domini, stans a dextris altaris incensi.

1:12  Et Zacharias turbatus est videns, et timor irruit super eum.

1:13  Ait autem ad illum Angelus: Ne timeas Zacharia, quoniam exaudita est deprecatio tua: et uxor tua Elisabeth pariet tibi filium, et vocabis nomen eius Ioannem:

1:14  et erit gaudium tibi, et exultatio, et multi in nativitate eius gaudebunt:

1:15  erit enim magnus coram Domino: et vinum, et siceram non bibet, et Spiritu sancto replebitur adhuc ex utero matris suæ:

1:16  et multos filiorum Israel convertet ad Dominum Deum ipsorum:

1:17  et ipse præcedet ante illum in spiritu, et virtute Eliæ: ut convertat corda patrum in filios, et incredulos ad prudentiam iustorum, parare Domino plebem perfectam.

1:18  Et dixit Zacharias ad Angelum: Unde hoc sciam? ego enim sum senex, et uxor mea processit in diebus suis.

1:19  Et respondens Angelus dixit ei: Ego sum Gabriel, qui asto ante Deum: et missus sum loqui ad te, et hæc tibi evangelizare.

1:20  Et ecce eris tacens, et non poteris loqui usque in diem, quo hæc fiant, pro eo quod non credidisti verbis meis, quæ implebuntur in tempore suo.

1:21  Et erat plebs expectans Zachariam: et mirabantur quod tardaret ipse in templo.

1:22  Egressus autem non poterat loqui ad illos, et cognoverunt quod visionem vidisset in templo. Et ipse erat innuens illis, et permansit mutus.

1:23  Et factum est, ut impleti sunt dies officii eius abiit in domum suam:

1:24  post hos autem dies concepit Elisabeth uxor eius, et occultabat se mensibus quinque, dicens:

1:25  Quia sic fecit mihi Dominus in diebus, quibus respexit auferre opprobrium meum inter homines.

1:26  In mense autem sexto, missus est Angelus Gabriel a Deo in civitatem Galilææ, cui nomen Nazareth,

1:27  ad Virginem desponsatam viro, cui nomen erat Ioseph, de domo David, et nomen virginis Maria.

1:28  Et ingressus Angelus ad eam dixit: Ave gratia plena: Dominus tecum: Benedicta tu in mulieribus.

1:29  Quæ cum audisset, turbata est in sermone eius, et cogitabat qualis esset ista salutatio.

1:30  Et ait Angelus ei: Ne timeas Maria, invenisti enim gratiam apud Deum.

1:31  ecce concipies in utero, et paries filium, et vocabis nomen eius IESUM.

1:32  hic erit magnus, et Filius Altissimi vocabitur, et dabit illi Dominus Deus sedem David patris eius: et regnabit in domo Iacob in æternum,

1:33  et regni eius non erit finis.

1:34  Dixit autem Maria ad Angelum: Quomodo fiet istud, quoniam virum non cognosco?

1:35  Et respondens Angelus dixit ei: Spiritus sanctus superveniet in te, et virtus Altissimi obumbrabit tibi. Ideoque et quod nascetur ex te Sanctum, vocabitur Filius Dei.

1:36  Et ecce Elisabeth cognata tua, et ipsa concepit filium in senectute sua: et hic mensis sextus est illi, quæ vocatur sterilis:

1:37  quia non erit impossibile apud Deum omne verbum.

1:38  Dixit autem Maria: Ecce ancilla Domini, fiat mihi secundum verbum tuum. Et discessit ab illa Angelus.

1:39  Exurgens autem Maria in diebus illis abiit in montana cum festinatione, in civitatem Iuda:

1:40  Et intravit in domum Zachariæ, et salutavit Elisabeth.

1:41  Et factum est, ut audivit salutationem Mariæ Elisabeth, exultavit infans in utero eius: et repleta est Spiritu sancto Elisabeth:

1:42  et exclamavit voce magna, et dixit: Benedicta tu inter mulieres, et benedictus fructus ventris tui.

1:43  Et unde hoc mihi ut veniat mater Domini mei ad me?

1:44  Ecce enim ut facta est vox salutationis tuæ in auribus meis, exultavit in gaudio infans in utero meo.

1:45  et beata, quæ credidisti, quoniam perficientur ea, quæ dicta sunt tibi a Domino.

1:46  Et ait Maria: Magnificat anima mea Dominum:

1:47  et exultavit spiritus meus in Deo salutari meo.

1:48  Quia respexit humilitatem ancillæ suæ: ecce enim ex hoc beatam me dicent omnes generationes.

1:49  Quia fecit mihi magna qui potens est: et sanctum nomen eius.

1:50  Et misericordia eius a progenie in progenies timentibus eum.

1:51  Fecit potentiam in brachio suo: dispersit superbos mente cordis sui.

1:52  Deposuit potentes de sede, et exaltavit humiles.

1:53  Esurientes implevit bonis: et divites dimisit inanes.

1:54  Suscepit Israel puerum suum, recordatus misericordiæ suæ.

1:55  Sicut locutus est ad patres nostros, Abraham, et semini eius in sæcula.

1:56  Mansit autem Maria cum illa quasi mensibus tribus: et reversa est in domum suam.

1:57  Elisabeth autem impletum est tempus pariendi, et peperit filium.

1:58  Et audierunt vicini, et cognati eius quia magnificavit Dominus misericordiam suam cum illa, et congratulabantur ei.

1:59  Et factum est in die octavo, venerunt circumcidere puerum, et vocabant eum nomine patris sui Zachariam.

1:60  Et respondens mater eius, dixit: Nequaquam, sed vocabitur Ioannes.

1:61  Et dixerunt ad illam: Quia nemo est in cognatione tua, qui vocetur hoc nomine.

1:62  Innuebant autem patri eius, quem vellet vocari eum.

1:63  Et postulans pugillarem scripsit, dicens: Ioannes est nomen eius. Et mirati sunt universi.

1:64  Apertum est autem illico os eius, et lingua eius, et loquebatur benedicens Deum.

1:65  Et factus est timor super omnes vicinos eorum: et super omnia montana Iudææ divulgabantur omnia verba hæc:

1:66  et posuerunt omnes, qui audierant in corde suo, dicentes: Quis, putas, puer iste erit? Etenim manus Domini erat cum illo.

1:67  Et Zacharias pater eius repletus est Spiritu sancto: et prophetavit, dicens:

1:68  Benedictus Dominus Deus Israel, quia visitavit, et fecit redemptionem plebis suæ:

1:69  Et erexit cornu salutis nobis: in domo David pueri sui.

1:70  Sicut locutum est per os sanctorum, qui a sæculo sunt, prophetarum eius:

1:71  Salutem ex inimicis nostris, et de manu omnium, qui oderunt nos:

1:72  Ad faciendam misericordiam cum patribus nostris: et memorari testamenti sui sancti.

1:73  Iusiurandum, quod iuravit ad Abraham patrem nostrum, daturum se nobis:

1:74  Ut sine timore, de manu inimicorum nostrorum liberati, serviamus illi.

1:75  In sanctitate, et iustitia coram ipso, omnibus diebus nostris.

1:76  Et tu puer, propheta Altissimi vocaberis: præibis enim ante faciem Domini parare vias eius:

1:77  Ad dandam scientiam salutis plebi eius: in remissionem peccatorum eorum:

1:78  Per viscera misericordiæ Dei nostri: in quibus visitavit nos, oriens ex alto:

1:79  Illuminare his, qui in tenebris, et in umbra mortis sedent: ad dirigendos pedes nostros in viam pacis.

1:80  Puer autem crescebat, et confortabatur spiritu: et erat in desertis usque in diem ostensionis suæ ad Israel.