UyCyr - Luke - 1

1:1  Һөрмәтлик Теофилос җанаплири, Сизгә мәлумки, нурғун кишиләр һәзрити Әйсаниң аримизда қилған ишлирини хатириләшкә киришкән еди.

1:2  Улар хатириләштә, бу ишларни баштин-ахир өз көзи билән көрүп, Худаниң Хуш Хәви­рини тарқатқанларниң баянлирини асас қилған.

1:3  Мән буларниң һәмми­сини баштин тәпсилий тәкшүрүп, ениқлап чиққанлиғим үчүн, буларни тәртиви бойичә йезип, сизгә мәлум қилишни лайиқ таптим.

1:4  Буниңдики мәхсәт, сизгә һәзрити Әйса һәққидә аңлиған тәлимләр­ниң ишәнчликлигини билдүрүштур.

1:5  Һирод падиша йәһудийлар районлирида һөкүмранлиғини жүргүзү­ватқан чағларда, Зәкәрия исимлиқ бир роһаний өткән еди. У илгирики роһаний Абия топиға тәвә болуп, өз новити кәлгәндә Йерусалимдики мәркизий ибадәтханида ишләтти. Униң аяли Елизабетму тунҗа баш роһаний Һарунниң әвлатлиридин еди.

1:6  Улар иккилиси Худаниң нәзәридә дурус кишиләрдин болуп, Худаниң пүтүн әмир-пәрманли­риға қаттиқ әмәл қилатти.

1:7  Амма улар пәрзәнт көрмигән еди. Чүнки Елизабет туғмас еди, униң үстигә иккилиси қерип қалған еди.

1:8  Бир күни Зәкәрия вә униң қисмидики роһанийлар мәркизий ибадәт­ханида новити бойичә роһанийлиқ вәзиписини ада қилива­татти.

1:9  Улар һәр күни адити бойичә ибадәтханиниң муқәддәс җайиға кирип, Худаниң һозурида исриқ селишқа бир роһаний таллаш үчүн чәк ташлатти. У күни чәк Зәкәрияға чиқти.

1:10  У муқәддәс җайға кирип исриқ селиватқанда, ибадәткә кәлгән җамаәт ташқирида дуа қилиши­вататти.

1:11  Туюқсиз исриқданниң оң тәрипидә Зәкәрияға Худа әвәткән бир периштә көрүнди.

1:12  Зәкәрия қорққинидин һодуқуп кәтти,

1:13  бирақ периштә униңға: — Әй Зәкәрия, қорқмиғин! Худа дуайиңни қобул қилди. Аялиң Елизабет саңа бир оғул туғуп бериду, униң исмини Йәһия қойғин.

1:14  У саңа хошал-хорамлиқ елип келиду, униң дунияға келиши билән нурғун кишиләр хурсән болушиду.

1:15  У Худаниң нәзәридә улуқ болиду, һарақ-шарап ичмәйду. У анисиниң қосиғидики вақтидин тартипла Худаниң Муқәддәс Роһиға чөмгән болиду.

1:16  У нурғун исраилларни Рәббимиз Худаниң йолиға қайтуриду.

1:17  У Худа тәрипидин худди Илияс пәйғәмбәргә ата қилинғандәк роһ вә күч-қудрәткә толған һалда, өзидин кейин келидиған Қутқазғучидин авал әвәтилип, ата билән балиларниң мунасивитини яңливаштин инақлаштуруп, Худаға бойсунмайдиғанларни адилларниң әқиланә йоллириға қайтуруп, хәлиқни Рәббиниң хизмитини қилишқа тәйяр қилиду, — деди.

1:18  — Мән қерип қалдим, аялимниң йешиму бир йәргә берип қалған турса, бундақ болуши мүмкинму? Мән уни немидин биләләймән? — дәп сориди Зәкәрия периштәдин.

1:19  Периштә: — Мән Худаниң һозуридики Җәбраил болимән. Мени Худа саңа бу Хуш Хәвәрни йәткүзүшкә әвәтти.

1:20  Вақит-саати кәлгәндә, сөзлирим чоқум әмәлгә ашурулиду. Бирақ буниңға ишәнмигәнлигиң үчүн тилиң тутулиду. Бала туғулмиғичә зуванға кәлмәйсән, — дәпла көздин ғайип болди.

1:21  Бу чағда Зәкәрияни күтүп турғанлар униң муқәддәс җайда немә үчүн бунчивала кечиккәнлигини чүшәнмәй һәйран болушти.

1:22  Көпчи­лик униң муқәддәс җайдин чиқип, гәп қилалмай, қоллири арқилиқ ишарәт қилип мәхситини билдүргәнлигидин, униң муқәддәс җайда бирәр ғайибанә аламәтни көргәнлигини чүшәнди.

1:23  Зәкәрия ибадәтханидики новәтчилик муддити тошуши биләнла өйигә қайтти.

1:24  Дәрвәқә, узун өтмәй униң аяли Елизабет һамилдар болуп, бәш айғичә тала-түзгә чиқмиди.

1:25  У: «Әнди Рәббим маңа яхши­лиқ қилип, мени халайиқ алдида номустин қутқузди», деди.

1:26  Елизабет һамилдар болуп алтә ай болғанда, Худа периштә Җәбраи­лни Җәлилийә өлкисидики Насирә дегән шәһәргә, Мәрийәм исимлиқ бир қизниң қешиға әвәтти. Мәрийәм билән Давут падиша­ниң әвладидин болған Йүсүпниң вәдилишиш чейи ичкүзүлгән еди.

1:27  Елизабет һамилдар болуп алтә ай болғанда, Худа периштә Җәбраи­лни Җәлилийә өлкисидики Насирә дегән шәһәргә, Мәрийәм исимлиқ бир қизниң қешиға әвәтти. Мәрийәм билән Давут падиша­ниң әвладидин болған Йүсүпниң вәдилишиш чейи ичкүзүлгән еди.

1:28  Җәбраил Мәрийәмниң алдиға берип: — Салам саңа, әй Худаниң шәпқитигә муйәссәр болған қиз. Рәббим саңа ярдур! — деди.

1:29  Буниңдин бәк тәмтирәп кәткән Мәрийәм бу сөзләрниң мәнаси немиду, дәп ойлиди.

1:30  Җәбраил униңға: — Әй Мәрийәм, қорқмиғин. Сән Худаниң шәпқитигә ериштиң.

1:31  Һамилдар болуп бир Оғул туғисән, исмини Әйса қойғин.

1:32  У улуқ болиду, улуқ Худа Уни Оғлум, дәп атайду. Пәрвәрдигар Худа Уни әҗдади падиша Давутниң тәхтигә олтарғузиду.

1:33  У Яқупниң җамаити болған исраилларниң мәңгү Падишаси болиду, Униң Падишалиғи чәксиздур, — деди.

1:34  — Мән техи қиз турсам, бу қандақму мүмкин болсун? — дәп сориди Мәрийәм периштәдин.

1:35  — Худаниң Муқәддәс Роһи сениң вуҗудуңға чүшиду. Улуқ Худаниң күч-қудрити саңа сайә болуп йеқинлишиду. Шуңа сәндин туғулидиған муқәддәс Пәрзәнт Худа Оғли дәп атилиду.

1:36  Туққиниң Елизабетқа қара! Кишиләр уни туғмас дәтти. У һазир шунчә қерип қалған болсиму, униң оғулға қосақ көтәргинигә алтә ай болуп қалди.

1:37  Чүнки Худа қилалмайдиған һеч қандақ иш йоқ, — деди Җәбраил.

1:38  — Мән Худаниң хизмитигә тәйярмән, дегиниңиздәк болсун, — деди Мәрийәм. Шуниң билән Җәбраил униң йенидин кәтти.

1:39  Узун өтмәй, Мәрийәм алдираш йолға чиқип, Йәһудийә өлкисиниң тағлиқ районидики бир шәһәргә барди.

1:40  У йәрдә Зәкәрияниң өйигә кирип Елизабетқа салам бәрди.

1:41  Елизабет Мәрийәмниң салимини аңлиғанда, қосиғидики бовақ типирлап кәтти. Елизабет Муқәддәс Роһқа чөмүп, жуқури аваз билән мундақ деди: — Аяллар ичидә әң бәхитлик аялсән, қосиғиңдики бовақму бәхит­ликтур.

1:42  Елизабет Мәрийәмниң салимини аңлиғанда, қосиғидики бовақ типирлап кәтти. Елизабет Муқәддәс Роһқа чөмүп, жуқури аваз билән мундақ деди: — Аяллар ичидә әң бәхитлик аялсән, қосиғиңдики бовақму бәхит­ликтур.

1:43  Рәббимниң аниси болуш сүпитиң билән мени йоқлап кели­шиңгә мунасип әмәсмән.

1:44  Салимиң қулиғимға киргәндә, қосиғим­дики бовақ сөйүнүп, типирлап кәтти.

1:45  Сән «Худа маңа бәргән вәдисини җәзмән әмәлгә ашуриду», дәп ишәнгәчкә, нәқәдәр бәхитликсән!

1:46  Мәрийәмму хуш болуп мундақ деди: «Қәлбимдин улуқлаймән Рәббимни,

1:47  Қутқузғучим Худа қилди хурсән дилимни,

1:48  Яд әтти У мәндәк әрзимәс бир қулини. Әвлаттин әвлатқичә бәхитлик, дәп атилармән шундин бери,

1:49  Чүнки қадир Худа мән үчүн яратти улуқ ишларни. Муқәддәстур Униң нами,

1:50  Меһир-шәпқәт қилар У садақәтмәнләргә әвлаттин-әвлатқичә.

1:51  Күчлүк қолини созуп, тар-мар қилди Һейлә-микирлик тәкәббурларни.

1:52  Тәхтидин чүшәрди У күчлүк һөкүмдарларни, Көтәрди әрзимәсләрниң қәддини.

1:53  Сориғанлирини бәрди еһтияҗлиқларға, Қуруқ қол қайтурди Худаға еһтияҗсиз биз, дәп қариған байларни.

1:54  Қилған вәдисини есидә тутуп, биз исраилларға рәһим қилди.

1:55  Чүнки У әҗдадимиз Ибраһим һәм униң әвлатлириға ‹ Әвладиңға мәңгү меһир-шәпқәт көрситимән ›, дәп вәдә қилған еди».

1:56  Мәрийәм Елизабетниң йенида үч айдәк туруп, өз өйигә қайтти.

1:57  Елизабетниң ай-күни тошуп, бир оғул туғди.

1:58  Худаниң униңға шун­чә чоң меһир-шәпқәт көрсәткәнлигини аңлиған холум-хошнилири вә уруқ-туққанлири униң билән бирликтә хошаллиққа чөмди.

1:59  Бовақ туғулуп сәккиз күн болғанда, уруқ-туққанлар келип, бали­ниң хәтнисини қилип, униңға Зәкәрия дәп атисиниң исмини қой­мақчи болушти.

1:60  Бирақ аниси: — Яқ! Исми Йәһия болсун, — деди.

1:61  — Болмайду! Уруқ-җамаитиңиз ичидә бундақ исимдикиләр йоққу! — дейишти уруқ-туққанлар қарши туруп.

1:62  Андин улар балиниң атисидин пәрзәндигә немә исим қоюшни халайди­ғанлиғини ишарәт билән сорашти.

1:63  Зәкәрия бир парчә тахтайни әкәлдүрүп, «Исми Йәһия болсун», дәп язди. Көпчилик интайин һәйран қелишти.

1:64  Дәл шу чағда Зәкәрия қайта зуванға келип, Худаға мәдһийә ейтишқа башлиди.

1:65  Көпчилик Худаниң бу мөҗүзисини көрүп, әйминип кәтти. Бу хәвәр Йәһудийә өлкисиниң тағлиқ районлириға тарқалди.

1:66  Бу иштин хәвәр тапқучилар: «Бу бала кәлгүсидә қандақ адәм болар?» дәп ойлашти, чүнки Худаниң күч-қудрити униңға яр еди.

1:67  Андин Йәһияниң атиси Зәкәрия Муқәддәс Роһқа чөмүп, пәйғәм­бәрлик сөз йәткүзүп, мундақ деди:

1:68  «Пәрвәрдигар, йәни исраиллар етиқат қилип кәлгән Худаға мәдһийиләр ейтилсун! Чүнки У шапаәт қилип, хәлқини қутқузди.

1:69  У улуқ пәйғәмбәрлири арқилиқ вәдә қилғинидәк, Бизни дүшмәнлиримиздин вә яман көргәнләрдин қутқузуш үчүн, Хизмәткари болған падиша Давутниң әвладидин бир күчлүк Қутқазғучи тиклиди.

1:70  У улуқ пәйғәмбәрлири арқилиқ вәдә қилғинидәк, Бизни дүшмәнлиримиздин вә яман көргәнләрдин қутқузуш үчүн, Хизмәткари болған падиша Давутниң әвладидин бир күчлүк Қутқазғучи тиклиди.

1:71  У улуқ пәйғәмбәрлири арқилиқ вәдә қилғинидәк, Бизни дүшмәнлиримиздин вә яман көргәнләрдин қутқузуш үчүн, Хизмәткари болған падиша Давутниң әвладидин бир күчлүк Қутқазғучи тиклиди.

1:72  Әҗдатлиримизға илтипат әйләп, Муқәддәс келишимини есигә алди.

1:73  У әҗдадимиз Ибраһимға: ‹ Мән әвлатлириңни дүшмәнлиридин қутқузимән, Вә уларни өмүр бойи Өз алдимда, Садақәтмәнлик вә һәққанийлиқ билән, Дүшмәнлиридин қорқмай, Маңа ибадәт қилидиған қилимән ›, дәп қәсәм бәргән.

1:74  У әҗдадимиз Ибраһимға: ‹ Мән әвлатлириңни дүшмәнлиридин қутқузимән, Вә уларни өмүр бойи Өз алдимда, Садақәтмәнлик вә һәққанийлиқ билән, Дүшмәнлиридин қорқмай, Маңа ибадәт қилидиған қилимән ›, дәп қәсәм бәргән.

1:75  У әҗдадимиз Ибраһимға: ‹ Мән әвлатлириңни дүшмәнлиридин қутқузимән, Вә уларни өмүр бойи Өз алдимда, Садақәтмәнлик вә һәққанийлиқ билән, Дүшмәнлиридин қорқмай, Маңа ибадәт қилидиған қилимән ›, дәп қәсәм бәргән.

1:76  Саңа кәлсәк, әй балам, Сәнму улуқ Худаниң пәйғәмбири, дәп атилисән. Рәббимизниң йоллирини тәйярлаш үчүн һазирлиғучи болисән.

1:77  Униң хәлқигә: ‹ Гуналириңлар кәчүрүм қилинип қутқузулисиләр! › дәп уқтурисән.

1:78  Чүнки Худайимиз шәпқәтлик вә рәһимдилдур, У асмандин таң шәпиғини елип келәр бизгә. У нурини чачар, Қараңғулуқ вә өлүм көләңгиси илкидә яшаватқанларға, Башлар бизләрни аманлиқ йолиға».

1:79  Чүнки Худайимиз шәпқәтлик вә рәһимдилдур, У асмандин таң шәпиғини елип келәр бизгә. У нурини чачар, Қараңғулуқ вә өлүм көләңгиси илкидә яшаватқанларға, Башлар бизләрни аманлиқ йолиға».

1:80  Йәһия күндин-күнгә чоң болуп, роһий җәһәттин йетилип қалди. У Исраил җамаити алдида Худаниң хизмитини қилишни башлиғичә, чөлләрдә яшап кәлди.