PolUGdanska - Psalms - 78

78:1  Słuchaj, mój ludu, mego prawa, nakłońcie uszu ku słowom moich ust.

78:2  Otworzę moje usta do przypowieści, opowiem starodawne tajemnice;

78:3  Cośmy słyszeli i poznali i co nam opowiadali nasi ojcowie.

78:4  Nie zataimy tego przed ich synami, opowiemy przyszłemu pokoleniu o chwale Pana, o jego mocy i cudach, które czynił.

78:5  Ustanowił bowiem świadectwo w Jakubie, nadał prawo w Izraelu i nakazał naszym ojcom, aby je oznajmiali swoim synom;

78:6  Aby poznało przyszłe pokolenie, synowie, którzy się urodzą; aby powstawszy, przekazywali je swoim synom;

78:7  Żeby pokładali w Bogu nadzieję i nie zapominali o dziełach Boga, lecz strzegli jego przykazań;

78:8  Żeby nie byli, jak ich ojcowie, pokoleniem opornym i nieposłusznym; pokoleniem, które nie przygotowało swego serca i którego duch nie był wierny Bogu.

78:9  Synowie Efraima, uzbrojeni i wyposażeni w łuki, w dniu bitwy wycofali się.

78:10  Bo nie strzegli przymierza Boga i nie chcieli postępować według jego prawa.

78:11  Zapomnieli o jego dziełach i cudach, które im ukazał.

78:12  Przed ich ojcami czynił cuda w ziemi Egiptu, na polu Soanu.

78:13  Rozdzielił morze i przeprowadził ich, i sprawił, że wody stanęły jak wał.

78:14  Prowadził ich w obłoku za dnia, a całą noc w blasku ognia.

78:15  Rozszczepił skały na pustyni i napoił ich jakby z wielkich głębin.

78:16  Wydobył strumienie ze skały i sprawił, że wody płynęły jak rzeki.

78:17  Lecz oni jeszcze więcej grzeszyli przeciwko niemu i pobudzili do gniewu Najwyższego na pustyni;

78:18  I wystawiali Boga na próbę w swych sercach, żądając pokarmu według swego pragnienia.

78:19  I mówili przeciwko Bogu tymi słowy: Czy Bóg może zastawić stół na tej pustyni?

78:20  Oto uderzył w skałę i wypłynęły wody, i wezbrały strumienie; czy będzie mógł też dać chleb? Czy przygotuje mięso swemu ludowi?

78:21  Gdy Pan to usłyszał, rozgniewał się i ogień zapłonął przeciw Jakubowi, i gniew wybuchnął przeciw Izraelowi;

78:22  Bo nie uwierzyli Bogu i nie zaufali jego zbawieniu;

78:23  Choć rozkazał chmurom w górze i bramy nieba otworzył.

78:24  I zesłał im jak deszcz mannę do jedzenia, i zboże z nieba im dał.

78:25  Człowiek jadł chleb anielski; zesłał im pokarm do syta.

78:26  Wzbudził na niebie wiatr ze wschodu i sprowadził swą mocą wiatr południowy.

78:27  Zesłał im mięso jak pył i ptactwo skrzydlate jak piasek morski.

78:28  Spadło ono pośrodku ich obozu, wokół ich namiotów.

78:29  Jedli i w pełni się nasycili; dał im, czego pragnęli.

78:30  A gdy jeszcze nie zaspokoili swego pragnienia, gdy jeszcze pokarm był w ich ustach;

78:31  Spadł na nich gniew Boży i zabił ich tłustych, a znakomitszych z Izraela powalił.

78:32  Mimo to nadal grzeszyli i nie wierzyli jego cudom;

78:33  Dlatego sprawił, że ich dni przemijały w marności, a ich lata – w trwodze.

78:34  Gdy ich zabijał, szukali go; nawracali się i o świcie szukali Boga;

78:35  Przypominali sobie, że Bóg jest ich skałą, że Bóg Najwyższy – ich Odkupicielem;

78:36  Pochlebiali mu jednak swoimi ustami i okłamywali go swym językiem;

78:37  A ich serce nie było przed nim szczere i nie byli wierni jego przymierzu.

78:38  On jednak, będąc miłosiernym, przebaczał ich nieprawości i nie wytracał ich; często odwracał swój gniew i nie pobudzał całej swej zapalczywości;

78:39  Bo pamiętał, że są ciałem; wiatrem, który ulatuje i nie wraca.

78:40  Jak często pobudzali go do gniewu na pustyni i zasmucali go na pustkowiu!

78:41  Odwracali się i wystawiali Boga na próbę, i stawiali granice Świętemu Izraela.

78:42  Nie pamiętali jego ręki ani dnia, w którym ich wybawił z utrapienia;

78:43  Gdy czynił swe znaki w Egipcie i swe cuda na polu Soanu;

78:44  Gdy zamienił w krew ich rzeki i ich strumienie, tak że nie mogli z nich pić.

78:45  Zesłał na nich rozmaite muchy, aby ich kąsały, i żaby, aby ich niszczyły;

78:46  I dał robactwu ich plony, a ich pracę szarańczy.

78:47  Zniszczył gradem ich winorośle, a sykomory szronem.

78:48  Ich bydło wydał na pastwę gradu, a ich stada na pastwę błyskawic.

78:49  Wylał na nich żar swojego gniewu, zapalczywość, oburzenie i udrękę, zesławszy na nich złych aniołów.

78:50  Otworzył drogę dla swego gniewu, nie zachował ich duszy od śmierci, a ich życie wydał zarazie;

78:51  Wytracił wszystko pierworodne w Egipcie, pierwociny ich mocy w namiotach Chama;

78:52  Ale swój lud wyprowadził jak owce i wiódł ich po pustyni jak stado.

78:53  Prowadził ich bezpiecznie, tak że się nie lękali, a ich wrogów przykryło morze;

78:54  I przyprowadził ich do swej świętej granicy; do góry, którą nabyła jego prawica.

78:55  Wypędził przed nimi narody, sznurem wyznaczył im dziedzictwo, żeby pokolenia Izraela mieszkały w swoich namiotach.

78:56  Oni jednak wystawiali na próbę i pobudzali do gniewu Boga Najwyższego, i nie strzegli jego świadectw.

78:57  Lecz odwrócili się i postępowali przewrotnie jak ich ojcowie, schodzili z drogi jak łuk zawodny.

78:58  Pobudzali go bowiem do gniewu przez swe wyżyny i rzeźbionymi posągami wzbudzali jego zazdrość.

78:59  Gdy Bóg to usłyszał, rozgniewał się i wielce wzgardził Izraelem.

78:60  I opuścił przybytek w Szilo; namiot, który rozbił wśród ludzi;

78:61  I oddał w niewolę swoją moc i swoją chwałę w ręce wroga.

78:62  Wydał swój lud pod miecz i rozgniewał się na swoje dziedzictwo.

78:63  Ich młodzieńców pochłonął ogień, a ich dziewic nie wydano za mąż.

78:64  Ich kapłani padli od miecza, a ich wdowy nie lamentowały.

78:65  Lecz potem Pan ocknął się jak ze snu, jak mocarz wykrzykujący od wina.

78:66  I uderzył na tyły swoich wrogów, okrył ich wieczną hańbą.

78:67  Ale choć wzgardził namiotem Józefa i pokolenia Efraima nie wybrał;

78:68  Jednak wybrał pokolenie Judy, górę Syjon, którą umiłował.

78:69  I zbudował swoją świątynię jak wysoki pałac; jak ziemię, którą ugruntował na wieki.

78:70  Wybrał też Dawida, swego sługę; wziął go z owczych zagród;

78:71  Przywołał go, gdy chodził za karmiącymi owcami, aby pasł Jakuba, jego lud, i Izraela, jego dziedzictwo.

78:72  A on ich pasł w prawości swego serca i prowadził ich roztropną ręką.