PolUGdanska - I Timothy

Chapter 1

1:1  Paweł, apostoł Jezusa Chrystusa według nakazu Boga, naszego Zbawiciela, i Pana Jezusa Chrystusa, który jest naszą nadzieją;

1:2  Do Tymoteusza, mego własnego syna w wierze. Łaska, miłosierdzie i pokój od Boga, naszego Ojca, i Chrystusa Jezusa, naszego Pana.

1:3  Jak cię prosiłem, gdy wybierałem się do Macedonii, byś pozostał w Efezie, tak teraz proszę, abyś nakazał niektórym, żeby inaczej nie nauczali;

1:4  I nie zajmowali się baśniami i niekończącymi się rodowodami, które wywołują raczej spory niż zbudowanie Boże, które oparte jest na wierze.

1:5  Końcem zaś przykazania jest miłość płynąca z czystego serca, z prawego sumienia i wiary nieobłudnej;

1:6  Od czego niektórzy odstąpili i zwrócili się ku czczej gadaninie;

1:7  Chcąc być nauczycielami prawa, nie rozumiejąc ani tego, co mówią, ani tego, co stanowczo twierdzą.

1:8  Wiemy zaś, że prawo jest dobre, jeśli ktoś je właściwie stosuje.

1:9  Rozumiemy, że prawo nie jest ustanowione dla sprawiedliwego, ale dla nieprawych i nieposłusznych, dla bezbożnych i grzeszników, dla niegodziwych i nieczystych, dla ojcobójców, matkobójców i morderców;

1:10  Dla rozpustników, mężczyzn współżyjących ze sobą, handlarzy ludźmi, dla kłamców, krzywoprzysięzców i dla wszystkiego, co jest przeciwne zdrowej nauce;

1:11  Zgodnie z chwalebną ewangelią błogosławionego Boga, którą mi powierzono.

1:12  Dziękuję więc temu, który mnie umocnił, Chrystusowi Jezusowi, naszemu Panu, że uznał mnie za wiernego, przeznaczając mnie do posługi;

1:13  Mnie, który przedtem byłem bluźniercą, prześladowcą i gnębicielem, ale dostąpiłem miłosierdzia, bo czyniłem to nieświadomie, w niewierze.

1:14  A łaska naszego Pana stała się bardzo obfita wraz z wiarą i miłością, która jest w Chrystusie Jezusie.

1:15  Wiarygodne to słowa i godne całkowitego przyjęcia, że Chrystus Jezus przyszedł na świat, aby zbawić grzeszników, z których ja jestem pierwszy.

1:16  Lecz dostąpiłem miłosierdzia po to, aby we mnie pierwszym Jezus Chrystus okazał wszelką cierpliwość jako przykład dla tych, którzy mają w niego uwierzyć ku życiu wiecznemu.

1:17  A Królowi wieków, nieśmiertelnemu, niewidzialnemu, jedynemu mądremu Bogu niech będzie cześć i chwała na wieki wieków. Amen.

1:18  Ten nakaz daję tobie, synu Tymoteuszu, według wcześniej wygłoszonych o tobie proroctw, abyś toczył zgodnie z nimi dobry bój;

1:19  Mając wiarę i czyste sumienie, które niektórzy odrzucili i stali się rozbitkami w wierze.

1:20  Do nich należą Hymenajos i Aleksander, których oddałem szatanowi, aby nauczyli się nie bluźnić.

Chapter 2

2:1  Zachęcam więc przede wszystkim, aby zanoszone były prośby, modlitwy, wstawiennictwa i dziękczynienia za wszystkich ludzi;

2:2  Za królów i za wszystkich sprawujących władzę, abyśmy mogli prowadzić życie ciche i spokojne, z całą pobożnością i uczciwością.

2:3  Jest to bowiem rzecz dobra i miła w oczach Boga, naszego Zbawiciela;

2:4  Który chce, aby wszyscy ludzie zostali zbawieni i doszli do poznania prawdy.

2:5  Jeden bowiem jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek Chrystus Jezus;

2:6  Który wydał samego siebie na okup za wszystkich, na świadectwo we właściwym czasie.

2:7  Ze względu na nie zostałem ustanowiony kaznodzieją i apostołem – mówię prawdę w Chrystusie, nie kłamię – nauczycielem pogan w wierze i prawdzie.

2:8  Chcę więc, aby mężczyźni modlili się na każdym miejscu, podnosząc ręce czyste, bez gniewu i sporu.

2:9  Podobnie też kobiety niech się zdobią ubiorem przyzwoitym, ze wstydliwością i umiarem, nie z zaplatanymi włosami albo złotem, albo perłami, albo kosztownymi strojami;

2:10  Lecz dobrymi uczynkami, jak przystoi kobietom, które uznają się za pobożne.

2:11  Kobieta niech się uczy w cichości, w pełnej uległości.

2:12  Nie pozwalam zaś kobiecie nauczać ani mieć władzy nad mężczyzną, lecz aby trwała w cichości.

2:13  Bo Adam został stworzony najpierw, potem Ewa.

2:14  I nie Adam został zwiedziony, lecz kobieta, gdy została zwiedziona, popadła w przestępstwo.

2:15  Lecz będzie zbawiona przez rodzenie dzieci, jeśli zostaną w wierze, miłości i świętości z umiarem.

Chapter 3

3:1  Wiarygodne to słowa: Jeśli ktoś pragnie biskupstwa, pragnie dobrej pracy.

3:2  Biskup więc ma być nienaganny, mąż jednej żony, czujny, trzeźwy, przyzwoity, gościnny, zdolny do nauczania;

3:3  Nieoddający się piciu wina, nieskłonny do bicia, niełakomy na brudny zysk, ale opanowany, niekłótliwy, niechciwy;

3:4  Dobrze rządzący własnym domem, trzymający dzieci w posłuszeństwie i wszelkim szacunku;

3:5  Jeśli bowiem ktoś nie umie rządzić własnym domem, jakże będzie mógł troszczyć się o kościół Boży?

3:6  Nie nowicjusz, żeby nie wbił się w pychę i nie wpadł w potępienie diabelskie.

3:7  Musi też mieć dobre świadectwo od tych, którzy są na zewnątrz, żeby nie ściągał na siebie hańby i nie wpadł w sidła diabła.

3:8  Diakoni także mają być poważni, niedwulicowi, nienadużywający wina, niełakomi na brudny zysk;

3:9  Zachowujący tajemnicę wiary w czystym sumieniu.

3:10  I niech będą najpierw wypróbowani, a potem niech służą, jeśli są nienaganni.

3:11  Ich żony także niech będą poważne, nierzucające oszczerstw, trzeźwe, wierne we wszystkim.

3:12  Diakoni niech będą mężami jednej żony, rządzący dobrze dziećmi i własnymi domami.

3:13  Ci bowiem, którzy dobrze pełnią służbę, zyskują sobie zaszczytny stopień i wielką śmiałość w wierze, która jest w Chrystusie Jezusie.

3:14  Piszę ci to, mając nadzieję, że wkrótce przybędę do ciebie.

3:15  A gdybym się opóźniał, piszę, abyś wiedział, jak należy postępować w domu Bożym, który jest kościołem Boga żywego, filarem i podporą prawdy.

3:16  A bez wątpienia wielka jest tajemnica pobożności: Bóg objawiony został w ciele, usprawiedliwiony w Duchu, widziany był przez anioły, głoszony był poganom, uwierzono mu na świecie, wzięty został w górę do chwały.

Chapter 4

4:1  A Duch otwarcie mówi, że w czasach ostatecznych niektórzy odstąpią od wiary, dając posłuch zwodniczym duchom i naukom demonów;

4:2  Mówiąc kłamstwo w obłudzie, mając napiętnowane sumienie;

4:3  Zabraniając wstępować w związki małżeńskie, nakazując powstrzymywać się od pokarmów, które Bóg stworzył, aby je przyjmowali z dziękczynieniem wierzący i ci, którzy poznali prawdę.

4:4  Wszelkie bowiem stworzenie Boże jest dobre i nie należy odrzucać niczego, co się przyjmuje z dziękczynieniem.

4:5  Uświęcone bowiem zostaje przez słowo Boże i modlitwę.

4:6  Przedkładając to braciom, będziesz dobrym sługą Chrystusa Jezusa, wykarmionym słowami wiary i dobrej nauki, za którą poszedłeś.

4:7  Odrzucaj natomiast pospolite i babskie baśnie. Sam zaś ćwicz się w pobożności.

4:8  Ćwiczenie cielesne bowiem przynosi niewiele pożytku, lecz pobożność do wszystkiego jest przydatna, gdyż zawiera obietnicę życia obecnego i przyszłego.

4:9  Wiarygodne to słowa i godne całkowitego przyjęcia.

4:10  Dlatego pracujemy i jesteśmy lżeni, że pokładamy nadzieję w Bogu żywym, który jest Zbawicielem wszystkich ludzi, zwłaszcza wierzących.

4:11  To nakazuj i tego nauczaj.

4:12  Niech nikt nie lekceważy twego młodego wieku; lecz bądź dla wierzących przykładem w mowie, w postępowaniu, w miłości, w duchu, w wierze, w czystości.

4:13  Dopóki nie przyjdę, pilnuj czytania, zachęcania i nauki.

4:14  Nie zaniedbuj daru, który jest w tobie, który został ci dany przez proroctwo wraz z nałożeniem rąk starszych.

4:15  O tym rozmyślaj, temu się oddawaj, aby twoje postępy były widoczne dla wszystkich.

4:16  Pilnuj samego siebie i nauki, trwaj w tych rzeczach, bo to czyniąc, i samego siebie zbawisz, i tych, którzy cię słuchają.

Chapter 5

5:1  Starszego człowieka nie strofuj, lecz nakłaniaj jak ojca, młodszych – jak braci;

5:2  Starsze kobiety – jak matki, młodsze – jak siostry, z całą czystością.

5:3  Okazuj szacunek wdowom, które rzeczywiście są wdowami.

5:4  Jeśli zaś jakaś wdowa ma dzieci lub wnuki, niech się one najpierw uczą być pobożnymi względem własnego domu i odwzajemniać się rodzicom; jest to bowiem rzecz dobra i miła w oczach Boga.

5:5  Ta zaś, która rzeczywiście jest wdową i jest osamotniona, pokłada nadzieję w Bogu i trwa w prośbach i modlitwach we dnie i w nocy.

5:6  Lecz ta, która oddaje się rozkoszom, jest martwa, chociaż żyje.

5:7  To więc nakazuj, żeby były nienaganne.

5:8  A jeśli ktoś nie dba o swoich, a zwłaszcza o domowników, ten wyparł się wiary i gorszy jest od niewierzącego.

5:9  Do wdów niech będzie zaliczona taka, która nie ma mniej niż sześćdziesiąt lat, była żoną jednego męża;

5:10  Znana z dobrych uczynków, jeśli wychowała dzieci, jeśli udzielała gościny, jeśli obmywała nogi świętym, jeśli wspomagała strapionych, jeśli wykonywała każdy dobry uczynek.

5:11  Natomiast młodszych wdów do nich nie zaliczaj, bo gdy rozkosze odwodzą je od Chrystusa, chcą wyjść za mąż;

5:12  Ściągając na siebie potępienie, ponieważ odrzuciły pierwszą wiarę.

5:13  Co więcej, uczą się bezczynności, chodząc od domu do domu, i nie tylko są bezczynne, lecz też gadatliwe, wścibskie, mówiące to, co nie wypada.

5:14  Chcę więc, żeby młodsze wychodziły za mąż, rodziły dzieci, zajmowały się domem, nie dawały przeciwnikowi żadnego powodu do obmowy.

5:15  Już bowiem niektóre odwróciły się i poszły za szatanem.

5:16  A jeśli jakiś wierzący lub wierząca ma w rodzinie wdowy, niech im pomaga, aby kościół nie był obciążony i mógł przyjść z pomocą tym, które rzeczywiście są wdowami.

5:17  Starsi, którzy dobrze przewodzą, niech będą uważani za godnych podwójnej czci, a zwłaszcza ci, którzy pracują w słowie i w nauce.

5:18  Mówi bowiem Pismo: Młócącemu wołowi nie zawiążesz pyska, oraz: Godny jest robotnik swojej zapłaty.

5:19  Nie przyjmuj oskarżenia przeciwko starszemu, chyba że na podstawie zeznania dwóch albo trzech świadków.

5:20  A tych, którzy grzeszą, strofuj w obecności wszystkich, aby i inni się bali.

5:21  Zaklinam cię wobec Boga i Pana Jezusa Chrystusa, i wybranych aniołów, abyś tego przestrzegał, nie mając względu na osoby, nie kierując się stronniczością.

5:22  Rąk na nikogo pospiesznie nie wkładaj ani nie bądź uczestnikiem cudzych grzechów. Siebie samego zachowaj czystym.

5:23  Samej wody już nie pij, ale używaj trochę wina ze względu na twój żołądek i częste niedomagania.

5:24  Grzechy niektórych ludzi są jawne, jeszcze zanim zostaną osądzone, a za niektórymi idą w ślad.

5:25  Podobnie dobre uczynki są jawne, a te, które nie są, pozostać w ukryciu nie mogą.

Chapter 6

6:1  Wszyscy słudzy, którzy są pod jarzmem, niech uważają swych panów za godnych wszelkiej czci, aby nie bluźniono imieniu Boga i nauce.

6:2  A ci, którzy mają panów wierzących, niech ich nie lekceważą dlatego, że są braćmi, ale tym bardziej niech im służą, bo są wiernymi i umiłowanymi, uczestnikami dobrodziejstwa. Tego nauczaj i do tego zachęcaj.

6:3  Jeśli ktoś inaczej naucza i nie trzyma się zdrowych słów naszego Pana Jezusa Chrystusa i nauki zgodnej z pobożnością;

6:4  Ten jest nadęty i nic nie wie, lecz ma chorobliwą skłonność do dociekań i sporów o słowa, z których rodzą się zawiść, spory, złorzeczenia, złośliwe podejrzenia;

6:5  Przewrotne spory ludzi o wypaczonym umyśle, pozbawionych prawdy, którzy uważają, że pobożność jest zyskiem cielesnym. Strońcie od takich.

6:6  Wielkim zaś zyskiem jest pobożność wraz z poprzestawaniem na tym, co się ma.

6:7  Niczego bowiem nie przynieśliśmy na ten świat, z pewnością też niczego wynieść nie możemy.

6:8  Mając natomiast jedzenie i ubranie, poprzestawajmy na tym.

6:9  A ci, którzy chcą być bogaci, wpadają w pokusy i w sidła oraz w wiele głupich i szkodliwych pożądliwości, które pogrążają ludzi w zgubie i zatraceniu.

6:10  Korzeniem bowiem wszelkiego zła jest miłość do pieniędzy; niektórzy, pragnąc ich, zboczyli z drogi wiary i poprzebijali się wieloma boleściami.

6:11  Ty zaś, człowieku Boży, uciekaj od tego wszystkiego, a podążaj za sprawiedliwością, pobożnością, wiarą, miłością, cierpliwością, łagodnością.

6:12  Staczaj dobrą walkę wiary, uchwyć się życia wiecznego, do którego też zostałeś powołany i o którym złożyłeś dobre wyznanie wobec wielu świadków.

6:13  Nakazuję ci przed Bogiem, który ożywia wszystko, i przed Chrystusem Jezusem, który złożył dobre wyznanie przed Poncjuszem Piłatem;

6:14  Abyś zachował to przykazanie bez skazy i bez zarzutu aż do objawienia się naszego Pana Jezusa Chrystusa;

6:15  Które we właściwym czasie ukaże błogosławiony i jedyny Władca, Król królów i Pan panów;

6:16  Jedyny mający nieśmiertelność i mieszkający w światłości niedostępnej, którego żaden z ludzi nie widział ani widzieć nie może; jemu niech będzie cześć i moc wieczna. Amen.

6:17  Bogaczom tego świata nakazuj, aby się nie wynosili i nie pokładali nadziei w niepewnym bogactwie, lecz w Bogu żywym, który nam wszystkiego obficie udziela, abyśmy z tego korzystali.

6:18  Niech innym dobrze czynią, bogacą się w dobre uczynki, chętnie dają i dzielą się z innymi;

6:19  Gromadząc sobie skarby jako dobry fundament na przyszłość, aby uchwycić się życia wiecznego.

6:20  Tymoteuszu, strzeż tego, co ci powierzono, unikaj pospolitej, czczej gadaniny i sprzecznych twierdzeń rzekomej wiedzy;

6:21  Którą się niektórzy szczycąc, pobłądzili w wierze. Łaska niech będzie z tobą. Amen. Pierwszy list do Tymoteusza został napisany z Laodycei, która jest głównym miastem Frygii Pakacyjańskiej.