FarHezareNoh - Galatians

Chapter 1

1:1  از پولُس، رسولی که رسالتش نه از جانب انسانها و نه به‌‌واسطة انسان، بلکه به‌‌واسطة عیسی مسیح و خدای پدر است که او را از مردگان برخیزانید،

1:2  و نیز از همة برادرانی که با من‌اند، به کلیساهای غَلاطیه:

1:3  فیض و آرامش بر شما باد، از جانب خدا، پدر ما، و خداوندْ عیسی مسیح

1:4  که جان خود را در راه گناهان ما داد تا ما را به ارادة خدا و پدر ما از عصرِ شریرِ حاضر رهایی بخشد.

1:5  او را تا ابد جلال باد. آمین.

1:6  در شگفتم که شما بدین زودی از آن که شما را به‌‌واسطة فیض مسیح فرا‌‌خوانده است رویگردان شده، به‌‌سوی انجیلی دیگر می‌روید.

1:7  البته انجیلی دیگر وجود ندارد، امّا کسانی هستند که فکرتان را مغشوش می‌سازند و بر آنند که انجیل مسیح را تحریف کنند.

1:8  امّا حتی اگر ما یا فرشته‌ای از آسمان، انجیلی غیر از آنچه ما به شما بشارت دادیم موعظه کند، ملعون باد!

1:9  چنانکه پیشتر گفتیم، اکنون باز می‌گویم: اگر کسی انجیلی غیر از آنچه پذیرفتید به شما موعظه کند، ملعون باد!

1:10  آیا تأیید مردم را می‌خواهم یا تأیید خدا را؟ آیا می‌کوشم مردم را خشنود سازم؟ اگر همچنان در پی خشنودی مردم بودم، خادم مسیح نمی‌بودم.

1:11  ای برادران، می‌خواهم بدانید انجیلی که من بدان بشارت دادم، ساخته و پرداختة بشر نیست،

1:12  زیرا من آن را از انسان نیافتم، و کسی نیز آن را به من نیاموخت؛ بلکه آن را از طریق مکاشفة عیسی مسیح دریافت کردم.

1:13  شما وصف زندگی گذشتة مرا در دین یهود شنیده‌اید، که چه بسیار کلیسای خدا را آزار می‌رسانیدم و آن را ویران می‌کردم.

1:14  و در یهودیگری از بسیاری از هَمسالانِ قوم خود پیشی گرفته و در اجرای سنّتهای پدران، بی‌نهایت غیور بودم.

1:15  امّا چون خشنودی او که مرا از بطن مادرم وقف کار خود کرد و به‌‌واسطة فیض خود مرا فرا‌‌خواند در این بود

1:16  که پسر خود را در من آشکار سازد تا بدو در میان غیریهودیان بشارت دهم، در آن زمان با هیچ انسانی مشورت نکردم،

1:17  و به اورشلیم نیز، نزد آنان که پیش از من رسول بودند، نرفتم؛ بلکه راهی عربستان شدم و سپس به دمشق بازگشتم.

1:18  آنگاه پس از سه سال، به اورشلیم رفتم تا کیفا را دیدار کنم، و پانزده روز نزد او ماندم.

1:19  امّا از سایر رسولان، به‌‌جز یعقوب، برادر خداوند، کسی دیگر را ندیدم.

1:20  در حضور خدا به شما اطمینان می‌دهم که آنچه می‌نویسم دروغ نیست.

1:21  پس از آن، به نواحی سوریه و کیلیکیه رفتم.

1:22  در آن زمان هنوز کلیساهای یهودیه که در مسیح هستند، مرا به چهره نمی‌شناختند.

1:23  آنها فقط شنیده بودند، «آن مردی که پیشتر آزار بر ما روا می‌داشت، اکنون به همان ایمان بشارت می‌دهد که در گذشته به نابودی آن کمر بسته بود.»

1:24  و آنان به‌‌خاطر من خدا را تمجید می‌کردند.

Chapter 2

2:1  پس از چهارده سال، دیگر بار همراه برنابا به اورشلیم رفتم و تیتوس را نیز با خود بردم.

2:2  امّا این بار، رفتنم در پی دریافت مکاشفه‌ای بود. در آنجا انجیلی را که در میان غیریهودیان موعظه می‌کنم بدیشان عرضه داشتم؛ البته در خلوت، و نیز تنها به رهبران سرشناس، مبادا بیهوده بدوم یا دویده باشم.

2:3  امّا حتی همسفرم تیتوس، با اینکه یونانی بود، مجبور نشد ختنه شود.

2:4  این بدان سبب پیش آمد که بعضی از برادرانِ دروغین، مخفیانه در جمع ما رخنه کرده بودند تا آن آزادی را که در مسیحْ عیسی داریم جاسوسی کنند و ما را به بندگی بکشانند.

2:5  ولی ما دمی هم تسلیم آنها نشدیم تا حقیقت انجیل نزد شما ثابت بماند.

2:6  امّا آن رهبران سرشناس چیزی بر پیام من نیفزودند – آنان هر که بودند مرا تفاوتی نمی‌کند، زیرا خدا بر صورت ظاهر قضاوت نمی‌کند –

2:7  بلکه بِعَکس، ایشان دریافتند که وظیفة رسانیدن انجیل به غیریهودیان به من سپرده شده است، همان‌‌گونه که وظیفة رسانیدن انجیل به یهودیان به پِطرُس سپرده شده بود.

2:8  زیرا همان خدایی که از طریق پِطرُس چونان رسولِ یهودیان عمل کرد، از طریق من نیز چون رسولِ غیریهودیان عمل نمود.

2:9  پس چون یعقوب و پِطرُس و یوحنا که مشهور به ارکان بودند فیضی را که نصیب من شده بود مشاهده کردند، به من و برنابا دست رفاقت دادند و توافق شد که ما نزد غیریهودیان برویم و آنان نزد یهودیان.

2:10  فقط خواستند که فقرا را به یاد داشته باشیم، که البته این بواقع کاری بود که من خود نیز مشتاق انجامش بودم.

2:11  امّا چون پِطرُس به اَنطاکیه آمد، با او رویاروی مخالفت کردم، چه آشکارا تقصیرکار بود.

2:12  زیرا پیش از آنکه کسانی از جانب یعقوب درآیند، با غیریهودیان همسفره می‌شد، امّا همین که آنها آمدند، پا پس کشید و خود را جدا کرد، چرا که از اهل ختنه بیم داشت.

2:13  سایر یهودیان نیز در این ریاکاری به او پیوستند، به‌‌گونه‌ای که حتی برنابا نیز در ریاکاری آنان گرفتار آمد.

2:14  امّا چون دیدم در راستای حقیقتِ انجیل استوار گام نمی‌زنند، در حضور همه پِطرُس را گفتم: «اگر تو، با اینکه یهودی هستی، همچون غیریهودیان زندگی می‌کنی، نه چون یهودیان، چگونه است که غیریهودیان را وامی‌داری که از رسوم یهودیان پیروی کنند؟»

2:15  ما که یهودی‌زاده‌ایم و نه به‌اصطلاح «غیریهودی گناهکار»،

2:16  می‌دانیم که انسان نه با اعمال شریعت، بلکه با ایمان به عیسی مسیح پارسا شمرده می‌شود. پس ما خود نیز به مسیحْ عیسی ایمان آوردیم تا با ایمان به مسیح پارسا شمرده شویم و نه با اعمال شریعت، زیرا هیچ بشری از راه انجام اعمال شریعت پارسا شمرده نمی‌شود.

2:17  امّا اگر در حالی که در پی پارسا شمرده شدن به‌‌واسطة مسیح هستیم، معلوم شود که گناهکاریم، آیا این بدان معنی است که مسیح مشوّق گناه است؟ به هیچ روی!

2:18  زیرا اگر آنچه را که خود ویران کردم از نو بنا کنم، در آن صورت نشان می‌دهم که به شریعت نافرمانم.

2:19  زیرا من به‌‌واسطة خودِ شریعت، نسبت به شریعت مُردم تا برای خدا زیست کنم.

2:20  با مسیح بر صلیب شده‌ام، و دیگر من نیستم که زندگی می‌کنم، بلکه مسیح است که در من زندگی می‌کند؛ و این زندگی که اکنون در جسم می‌کنم، با ایمان به پسر خداست که مرا محبت کرد و جان خود را به‌‌خاطر من داد.

2:21  فیض خدا را باطل نمی‌شمارم، زیرا اگر پارسایی از راه شریعت به‌‌دست می‌آمد، پس مسیح بیهوده مرد.

Chapter 3

3:1  ای غَلاطیان نادان، چه کسی شما را افسون کرده است؟ زیرا در برابر چشمان خود شما عیسی مسیحِ مصلوب بروشنی نقش گردید.

3:2  فقط می‌خواهم این را بدانم: آیا روح را با انجام اعمال شریعت یافتید یا با ایمان به آنچه شنیدید؟

3:3  آیا تا این حد نادانید که با روح آغاز کردید و اکنون می‌خواهید با تلاش انسانی به مقصد برسید؟

3:4  آیا همة آن چیزها بیهوده بر شما گذشته است؟ مگر اینکه براستی بیهوده بوده باشد!

3:5  آیا خدا از آن جهت روح را به شما عطا می‌کند و معجزات در میان شما ظاهر می‌سازد که اعمال شریعت را به‌جا می‌آورید، یا از آن‌‌رو که به آنچه شنیدید ایمان دارید؟

3:6  چنانکه ابراهیم «به خدا ایمان آورد و این برای او پارسایی شمرده شد.»

3:7  پس می‌بینید که کسانی فرزند ابراهیم‌اند که به ایمان تکیه دارند.

3:8  و کتاب چون پیشتر دید که خدا غیریهودیان را بر پایة ایمان پارسا خواهد شمرد، از این‌‌رو، پیشاپیش به ابراهیم بشارت داد که «تمام قومها به‌‌واسطة تو برکت خواهند یافت.»

3:9  پس آنها که به ایمان اتکا دارند، با ابراهیمِ ایماندار برکت می‌یابند.

3:10  زیرا آنان که بر انجام اعمال شریعت تکیه دارند، همگی دچار لعنت‌اند، چرا که آمده است: «ملعون باد هر که به تمام آنچه در کتاب شریعت نوشته شده عمل نکند.»

3:11  واضح است که هیچ‌کس به‌‌واسطة شریعت نزد خدا پارسا شمرده نمی‌شود، زیرا «پارسا به ایمان زیست خواهد کرد.»

3:12  امّا شریعت بر ایمان متکی نیست، بلکه «کسی که اینها را به‌‌عمل آوَرَد، به‌‌واسطة آنها حیات خواهد داشت.»

3:13  مسیح به‌جای ما لعن شد و این‌‌گونه ما را از لعنت شریعت بازخرید کرد، زیرا نوشته شده که «هر که به دار آویخته شود ملعون است.»

3:14  او چنین کرد تا برکت ابراهیم در مسیحْ عیسی نصیب غیریهودیان گردد، و تا ما آن روح را که وعده داده شده بود، از راه ایمان دریافت کنیم.

3:15  ای برادران، بگذارید از زندگی روزمره مثالی بیاورم. هیچ‌کس نمی‌تواند حتی عهدی بشری را که رسمیت یافته باشد، لغو کند یا چیزی بدان بیفزاید.

3:16  حال، وعده‌ها به ابراهیم و به نسل او داده شد. نمی‌گوید «و به نسلها،» چنانکه گویی دربارة بسیاری باشد، بلکه می‌گوید به «نسل تو،» که مقصود یک تن یعنی مسیح است.

3:17  سخن من این است: شریعتی که چهارصد و سی سال بعد آمد، عهدی را که خدا پیشتر بسته بود لغو نمی‌کرد، به‌‌گونه‌ای که وعده باطل گردد.

3:18  زیرا اگر میراث بر شریعت استوار باشد، دیگر بر وعده استوار نیست؛ امّا خدا آن را از راه وعده به ابراهیم عطا فرمود.

3:19  پس مقصود از شریعت چه بود؟ شریعت به‌‌سبب نافرمانیها افزوده شد، آن هم تنها تا زمانی که آن «نسل» که وعده به او اشاره داشت، بیاید. شریعت به‌‌وسیلة فرشتگان و به‌‌دست واسطه‌ای مقرر گردید.

3:20  امّا هر واسطه‌ای تنها نمایندة یک طرف نیست، حال آنکه خدا یکی است.

3:21  پس آیا شریعت بر‌‌خلاف وعده‌های خداست؟ به هیچ روی! زیرا اگر شریعتی داده شده بود که می‌توانست حیات ببخشد، در آن صورت به‌‌یقین پارسایی نیز از راه شریعت فراهم می‌آمد.

3:22  امّا کتاب اعلام داشت که همه در بند گناه اسیرند، تا آنچه وعده داده شده بود بر پایة ایمان به عیسی مسیح به ایمانداران عطا شود.

3:23  پیش از آمدن ایمان، تحت مراقبت شریعت به‌‌سر می‌بردیم و تا ظهور ایمان در بند نگاه داشته می‌شدیم.

3:24  پس شریعت به تربیت ما گماشته شد تا زمانی که مسیح بیاید و به‌‌وسیلة ایمان پارسا شمرده شویم.

3:25  امّا اکنون که ایمان آمده، دیگر زیر دستِ آن گماشته نیستیم.

3:26  زیرا در مسیحْ عیسی، شما همه به‌‌واسطة ایمان، پسران خدایید.

3:27  چرا که همگی شما که در مسیح تعمید یافتید، مسیح را در بر کردید.

3:28  دیگر نه یهودی معنی دارد نه یونانی، نه غلام نه آزاد، نه مرد نه زن، زیرا شما همگی در مسیحْ عیسی یکی هستید.

3:29  و حال اگر شما از آنِ مسیح هستید، پس نسل ابراهیم‌اید و بنا بر وعده، وارثان نیز هستید.

Chapter 4

4:1  باری سخن من این است: تا زمانی که وارث صغیر است، با غلام فرقی ندارد، هر‌‌چند مالک همه چیز باشد.

4:2  و تا زمانی که پدرش تعیین کرده است زیر دست قیّمان و وکلاست.

4:3  در مورد ما نیز به همین‌‌گونه است: تا زمانی که ما صغیر بودیم، در بندگی اصول ابتدایی دنیا به‌‌سر می‌بردیم.

4:4  امّا چون زمان مقرر به‌کمال فرا‌‌رسید، خدا پسر خود را فرستاد که از زنی زاده شد و زیر شریعت به‌‌دنیا آمد،

4:5  تا آنان را که زیر شریعت بودند بازخرید کند، و تا مقام پسرخواندگی را به‌‌دست آوریم.

4:6  پس چون پسرانید، خدا روح پسر خود را در دلهای ما فرستاده است که ندا در‌‌می‌دهد «اَبّا، پدر.»

4:7  بدین‌‌سان، دیگر غلام نیستی، بلکه پسری؛ و چون پسری، پس به‌‌واسطة خدا وارث نیز هستی.

4:8  پیش از این، زمانی که خدا را نمی‌شناختید، چیزهایی را بندگی می‌کردید که در حقیقت خدا نیستند.

4:9  امّا اکنون که خدا را می‌شناسید، یا بهتر بگویم، خدا شما را می‌شناسد، چگونه است که دیگر بار به‌‌سوی آن اصول سست و فرومایه بازمی‌گردید؟ آیا می‌خواهید آنها را از سر نو بندگی کنید؟

4:10  روزها و ماهها و فصلها و سالها را نگاه می‌دارید!

4:11  می‌ترسم رنجهایی که برایتان کشیدم به هدر رفته باشد.

4:12  ای برادران، از شما تمنا دارم که همچون من بشوید، زیرا من نیز همانند شما شده‌ام. در حقم هیچ بدی نکردید.

4:13  چنانکه می‌دانید، اوّل بار، بیماری جسمی‌ام سبب شد که بشارت انجیل را به شما برسانم.

4:14  امّا هر‌‌چند وضع جسمی من برای شما آزمایشی بود، لیکن به من به دیدة تحقیر یا با کراهت نگاه نکردید. برعکس، چنان مرا بگرمی پذیرا شدید که گویی فرشته‌ای از جانب خدا و یا خودِ مسیحْ عیسی بودم.

4:15  پس کجاست آن شور و شعف شما؟ می‌توانم شهادت بدهم که اگر می‌توانستید، حتی چشمان خود را بیرون آورده به من می‌دادید.

4:16  آیا اکنون چون حقیقت را به شما می‌گویم دشمنتان شده‌ام؟

4:17  آن اشخاص برای شما غیرت دارند، امّا نه با قصد نیکو. آنان می‌خواهند شما را از ما جدا کنند تا برای خودشان غیرت داشته باشید.

4:18  غیرت داشتن نیکوست، به‌‌شرطی که با قصد نیکو باشد و همیشگی، نه فقط زمانی که من با شما هستم.

4:19  فرزندان عزیزم، که برایتان باز دردِ زا دارم تا مسیح در شما شکل بگیرد،

4:20  کاش هم‌اکنون نزدتان بودم تا لحن خود را تغییر می‌دادم، زیرا از شما در شگفتم.

4:21  شما که می‌خواهید زیر شریعت باشید، به من بگویید، آیا از آنچه شریعت می‌گوید آگاه نیستید؟

4:22  زیرا نوشته شده که ابراهیم دو پسر داشت، یکی از کنیزی و دیگری از زنی آزاد.

4:23  پسر کنیز به‌‌شیوة معمولِ انسانی تولد یافت؛ امّا تولد پسرِ زنِ آزاد، حاصل وعده بود.

4:24  این را می‌توان تمثیل‌وار تلقی کرد. این دو زن، به دو عهد اشاره دارند. یکی از کوه سیناست، که فرزندانی برای بندگی می‌زاید: او هاجر است.

4:25  هاجر سیناست، که کوهی است در عربستان، و بر شهر اورشلیم کنونی انطباق دارد، زیرا با فرزندانش در بندگی به‌‌سر می‌بَرد.

4:26  امّا اورشلیمِ بالا آزاد است، که مادر همة ماست.

4:27  چرا که نوشته شده است: «شاد باش، ای نازا، ای که فرزندان نمی‌زایی؛ فریاد کن و بانگ شادی برآور، ای که درد زایمان نکشیده‌ای؛ زیرا فرزندان زن بی‌کس از فرزندان زن شویمند بیشترند.»

4:28  امّا شما ای برادران، همچون اسحاق فرزندان وعده‌اید.

4:29  در آن زمان، پسری که به‌‌شیوة معمولِ انسانی زاده شد، او را که به‌‌مدد روح به دنیا آمد آزار می‌داد. امروز نیز چنین است.

4:30  امّا کتاب چه می‌گوید؟ «کنیز و پسرش را بیرون کن، زیرا پسر کنیز هرگز با پسر زن آزاد وارث نخواهد شد.»

4:31  پس ای برادران، ما فرزندان کنیز نیستیم، بلکه از زن آزادیم.

Chapter 5

5:1  مسیح ما را آزاد کرد تا آزاد باشیم. پس استوار بایستید و خود را بار دیگر گرفتار یوغ بندگی نکنید.

5:2  آنچه می‌گویم آویزة گوش کنید! من، پولُس، به شما می‌گویم که اگر ختنه شوید، مسیح برایتان هیچ سودی نخواهد داشت.

5:3  یک بار دیگر به هر کسی که ختنه شود اعلام می‌کنم که موظّف به نگاه داشتن تمام شریعت خواهد بود.

5:4  شما که می‌کوشید با اجرای شریعت پارسا شمرده شوید، از مسیح بیگانه شده و از فیض به‌‌دور افتاده‌اید.

5:5  زیرا در روح و از راه ایمان است که ما مشتاقانه انتظار آن پارسایی را می‌کشیم که در امیدش به‌‌سر می‌بریم.

5:6  زیرا در مسیحْ عیسی نه ختنه اهمیّتی دارد نه ختنه‌ناشدگی، بلکه مهم ایمانی است که از راه محبت عمل می‌کند.

5:7  خوب می‌دویدید. چه کسی سد راهتان شد تا حقیقت را پیروی نکنید؟

5:8  این‌‌گونه انگیزش، از او که شما را فرا‌‌می‌خواند، نیست.

5:9  «اندکی خمیرمایه، موجب وَر آمدن تمام خمیر می‌شود.»

5:10  در خداوند یقین دارم که عقیدة دیگری نخواهید داشت. امّا آن که شما را مشوش می‌سازد، هر که باشد، به سزای عملش خواهد رسید.

5:11  ای برادران، اگر من هنوز ختنه را موعظه می‌کردم، چرا دیگر آزار می‌دیدم؟ زیرا در آن صورت، ناخوشایندی صلیب از میان می‌رفت.

5:12  و امّا در خصوص آنان که شما را مشوش می‌سازند، کاش که کار را تمام می‌کردند و خود را یکباره از مردی می‌انداختند!

5:13  ای برادران، شما به آزادی فرا‌‌خوانده شده‌اید، امّا آزادی خود را فرصتی برای ارضای نفس مسازید، بلکه با محبت، یکدیگر را خدمت کنید.

5:14  زیرا تمام شریعت در یک حکم خلاصه می‌شود و آن اینکه «همسایه‌ات را همچون خویشتن دوست بدار.»

5:15  ولی اگر به گزیدن و دریدن یکدیگر ادامه دهید، مواظب باشید که به‌‌دست یکدیگر از میان نروید.

5:16  امّا می‌گویم به روح رفتار کنید که تمایلات نفس را به‌جا نخواهید آورد.

5:17  زیرا تمایلات نفس بر‌‌خلاف روح است و تمایلات روح بر‌‌خلاف نفس؛ و این دو بر‌‌ضد هم‌اند، به‌‌گونه‌ای که دیگر نمی‌توانید هر‌‌آنچه را که می‌خواهید، به‌جا آورید.

5:18  امّا اگر عنان هدایتتان به‌‌دست روح باشد، دیگر زیر شریعت نخواهید بود.

5:19  اعمال نفس روشن است: بی‌عفتی، ناپاکی، و هرزگی؛

5:20  بت‌پرستی و جادوگری؛ دشمنی، ستیزه‌جویی، رشک، خشم؛ جاه‌طلبی، نفاق، دسته‌بندی،

5:21  حسد؛ مستی، عیاشی و مانند اینها. چنانکه پیشتر به شما هشدار دادم، باز می‌گویم که کنندگان چنین کارها پادشاهی خدا را به میراث نخواهند برد.

5:22  امّا ثمرة روح، محبت، خوشی، آرامش، صبر، مهربانی، نیکویی، وفاداری،

5:23  فروتنی و خویشتنداری است. هیچ شریعتی مخالف اینها نیست.

5:24  آنان که به مسیحْ عیسی تعلق دارند، نفس را با همة هوسها و تمایلاتش بر صلیب کشیده‌اند.

5:25  اگر به روح زیست می‌کنیم، به روح نیز رفتار کنیم.

5:26  خودپسند نباشیم و از به‌‌خشم آوردن یکدیگر و حسادت نسبت به هم دست بداریم.

Chapter 6

6:1  ای برادران، اگر کسی به گناهی گرفتار شود، شما که روحانی هستید او را با ملایمت به راه راست بازگردانید. در عین حال، بهوش باش که خود نیز در وسوسه نیفتی.

6:2  بارهای سنگین یکدیگر را حمل کنید که این‌‌گونه شریعت مسیح را به‌جا خواهید آورد.

6:3  زیرا اگر کسی خویشتن را فرد برجسته‌ای پندارد، در حالی که بواقع کسی نباشد، خود را فریب می‌دهد.

6:4  هر کس باید اعمال خود را بیازماید. در آن‌‌صورت فخر او به خودش خواهد بود، بی‌آنکه خود را با دیگران مقایسه کند.

6:5  زیرا هر کس بار خود را خواهد بُرد.

6:6  هر که از کلام آموزش می‌بیند، باید آموزگار خود را در هر چیز نیکو سهیم سازد.

6:7  فریب نخورید: خدا را نمی‌توان استهزا کرد. انسان هر‌‌چه بکارد، همان را درو خواهد کرد.

6:8  کسی که برای نفْس خود می‌کارد، از نفسْ تباهی درو خواهد کرد؛ امّا کسی که برای روح می‌کارد، از روحْ حیات جاویدان درو خواهد نمود.

6:9  لذا از انجام کار نیک خسته نشویم، زیرا اگر دست از کار برنداریم، در زمان مناسب محصول را درو خواهیم کرد.

6:10  پس تا فرصت داریم به همه نیکی کنیم، به‌ویژه به اهل بیت ایمان.

6:11  ببینید با چه حروف درشتی به‌‌دست خود برایتان می‌نگارم!

6:12  آنان که می‌خواهند خود را به‌‌ظاهر خوب نشان دهند، وادارتان می‌کنند که ختنه شوید، تنها به این نیّت که به‌‌خاطر صلیب مسیح آزار نبینند.

6:13  زیرا حتی آنان که ختنه می‌شوند شریعت را اجرا نمی‌کنند، بلکه می‌خواهند شما ختنه شوید تا به جسم شما افتخار کنند.

6:14  امّا مباد که من هرگز به چیزی افتخار کنم جز به صلیب خداوندمان عیسی مسیح، که به‌‌واسطة آن، دنیا برای من بر صلیب شد و من برای دنیا.

6:15  زیرا نه ختنه چیزی است نه ختنه‌ناشدگی؛ آنچه اهمیّت دارد خلقت جدید است.

6:16  همة آنان را که از این اصل پیروی می‌کنند، و اسرائیل خدا را، آرامش و رحمت باد.

6:17  از این پس کسی رنج بر من روا ندارد، زیرا من در بدن خود داغهای عیسی را دارم.

6:18  ای برادران، فیض خداوند ما عیسی مسیح با روح شما باد! آمین!