Bela - Galatians

Chapter 1

1:1  Павал апостал выбраны ня людзьмі і не праз чалавека, а Ісусам Хрыстом і Богам Айцом, Які ўваскрэсіў Яго зь мёртвых,

1:2  і ўсе браты, якія са мною, — цэрквам Галятыйскім:

1:3  мілата вам і мір ад Бога Айца і Госпада нашага Ісуса Хрыста,

1:4  Які аддаў Сябе Самога за грахі нашыя, каб выбавіць нас ад цяперашняга падступнага веку, па волі Бога і Айца нашага;

1:5  Яму слава на векі вечныя. Амін.

1:6  Зьдзіўляюся, што вы так хутка пераходзіце ад таго, хто заклікаў вас мілатою Хрыстоваю, да іншага зьвеставаньня,

1:7  якое, аднак, ня іншае, а толькі ёсьць людзі, якія зводзяць вас і хочуць перавярнуць зьвеставаньне Хрыстовае.

1:8  Але калі б нават мы, альбо анёл зь неба пачаў зьвеставаць вам ня тое, што мы зьвеставалі вам, хай будзе анафэма.

1:9  Як раней мы сказалі, так і цяпер яшчэ кажу: хто зьвястуе вам ня тое, што вы прынялі, хай будзе анафэма.

1:10  Ці ў людзей я цяпер шукаю ўпадабаньня, ці ў Бога? ці людзям дагаджаць стараюся? Калі б я і дагэтуль дагаджаў людзям, дык ня быў бы рабом Хрыстовым.

1:11  Абвяшчаю вам, браты, што Дабравесьце, якое я абвяшчаў, ня ёсьць чалавечае;

1:12  бо і я прыняў яго і навучыўся не ад чалавека, а праз адкрыцьцё Ісуса Хрыста.

1:13  Вы чулі пра мой ранейшы лад жыцьця ў Юдэйстве, як я жорстка перасьледаваў Царкву Божую і спусташаў яе,

1:14  і вызначыўся ў Юдэйстве сярод многіх равесьнікаў з роду майго, бо быў я зацяты прыхільнік бацькоўскіх маіх паданьняў.

1:15  Калі ж Бог, выбраўшы мяне ад улоньня маці маёй і заклікаўшы мілатою Сваёю,

1:16  зажадаў адкрыць ува мне Сына Свайго, каб я зьвеставаў Яго язычнікам, я не пачаў адразу ж раіцца з плоцьцю і крывёю,

1:17  і не пайшоў у Ерусалім да тых апосталаў, якія ішлі перада мною, а пайшоў у Аравію, і зноў вярнуўся ў Дамаск.

1:18  Пасьля, праз тры гады, хадзіў я ў Ерусалім пабачыцца зь Пятром і пабыў у яго дзён пятнаццаць.

1:19  А другога з апосталаў я ня бачыў нікога, акрамя Якава, брата Гасподняга.

1:20  А ў тым, што пішу вам, прад Богам, ня ілгу.

1:21  Пасьля гэтага адышоў я ў землі Сірыі і Кілікіі.

1:22  Цэрквам Хрыстовым у Юдэі асабіста я ня быў вядомы,

1:23  а толькі чулі яны, што колішні іхні ганіцель цяпер зьвястуе веру, якую раней вынішчаў,

1:24  і праслаўлялі за мяне Бога.

Chapter 2

2:1  Потым, праз чатырнаццаць гадоў, зноў хадзіў я ў Ерусалім з Варнавам, узяўшы з сабою і Ціта.

2:2  А хадзіў паводле адкрыцьця і абвясьціў там, і асобна самым пашаноўным, Дабравесьце, якое я прапаведую язычнікам: ці ня марна я дзею альбо дзеяў.

2:3  Але яны і Ціта, які быў са мною, хоць і Эліна, ня прымушалі абразацца.

2:4  А што да аблудных ілжэбратоў, якія пракраліся да нас падгледзець нашую свабоду, якую мы маем у Хрысьце Ісусе, каб паняволіць нас,

2:5  дык мы ні на хвіліну не паступіліся і не ўпакорыліся ім, каб ісьціна зьвеставаньня захавалася чыстаю ў вас.

2:6  І ў знакамітых праз што-небудзь, якія б яны ні былі калі-небудзь, для мяне няма нічога асаблівага: Бог не зважае на аблічча чалавека. І знакамітыя не дадалі мне больш анічога;

2:7  наадварот, што мне даверана зьвеставаньне неабрэзаным, як Пятру абрэзаным,

2:8  бо Той, Хто спрыяў Пятру ў апостальстве сярод абрэзаных, спрыяў і мне сярод язычнікаў, -

2:9  і даведаўшыся пра мілату, дадзеную мне, Якаў і Кіфа і Ян, якія былі ўважаныя за стаўпоў, падалі мне і Варнаву руку лучнасьці, каб нам ісьці да язычнікаў, а ім да абрэзаных,

2:10  толькі каб мы памяталі ўбогіх, што і намагаўся я выканаць дакладна.

2:11  Калі ж Пётр прыйшоў у Антыахію, дык я адкрыта выступіў супроць яго, бо ён заслужыў дакораў.

2:12  Бо да прыходу некаторых ад Якава, еў разам зь язычнікамі; а калі тыя прыйшлі, пачаў таіцца і ўхіляцца, апасаючыся абрэзаных.

2:13  Разам зь ім крывадушнічалі і іншыя Юдэі, так што нават Варнава быў змушчаны іхняй крывадушнасьцю.

2:14  Але калі я ўбачыў, што яны ня проста дзеюць паводле ісьціны Дабравесьця, сказаў Пятру пры ўсіх: калі ты як Юдэй жывеш па-язычніцку, а не па-юдэйску, дык навошта язычнікаў змушаеш жыць па-юдэйску?

2:15  Мы з прыроды Юдэі, а не зь язычнікаў грэшнікі;

2:16  аднак жа, даведаўшыся, што чалавек апраўдваецца ня дзеямі закону, а толькі вераю ў Ісуса Хрыста, і мы ўверавалі ў Хрыста Ісуса, каб апраўдацца вераю ў Хрыста, а ня дзеямі закону; бо дзеямі закону не апраўдваецца ніякая плоць.

2:17  Калі ж, шукаючы апраўданьня ў Хрысьце, мы і самі сталіся грэшнікамі, — дык няўжо ж Хрыстос ёсьць служка грэху? Аніяк!

2:18  Бо калі я зноў будую, што быў разбурыў, дык сам сябе раблю злачынцам.

2:19  Праз закон я памёр для закону, каб жыць дзеля Бога. Я ўкрыжаваўся з Хрыстом,

2:20  і ўжо ня я жыву, а жыве ўва мне Хрыстос. А што цяпер жыву ў целе, дык жыву вераю ў Сына Божага, Які палюбіў мяне і аддаў Сябе за мяне.

2:21  Не адкідаю мілаты Божай. А калі праведнасьць дасягаецца праз закон, дык Хрыстос марна памёр.

Chapter 3

3:1  О, няцямныя Галяты! Хто падбіў вас не скарацца ісьціне, вас, у каго перад вачыма накрэсьлены быў Ісус Хрыстос, як бы сярод вас укрыжаваны?

3:2  Толькі гэта хачу ведаць ад вас: ці празь дзеі закону вы атрымалі Духа, ці праз настаўленьне ў веры?

3:3  Ці такія вы няцямныя, што, пачаўшы Духам, цяпер канчаеце плоцьцю?

3:4  Так многа вы перацярпелі няўжо марна? О, калі б толькі марна!

3:5  Той, Хто падаў вам Духа і творыць сярод вас цуды, ці празь дзеі закону робіць гэта, ці праз пропаведзь веры?

3:6  Так Абрагам паверыў Богу, і гэта залічылася яму ў праведнасьць.

3:7  Уведайце ж, што вернікі — сыны Абрагамавыя.

3:8  І Пісаньне, прадбачачы, што Бог вераю апраўдае язычнікаў, наперад узьвясьціла Абрагаму: "у табе дабраславяцца ўсе народы".

3:9  Вось так, веруючыя дабраславяцца зь верным Абрагамам.

3:10  А ўсе, хто сьцвярджаецца на дзеях закону, жывуць пад пракляцьцем. Бо напісана: "пракляты кожны, хто ня выконвае пастаянна ўсяго, што напісана ў кнізе закону".

3:11  А што законам ніхто не апраўдваецца перад Богам, гэта ясна, бо "праведны вераю жыць будзе".

3:12  А закон не ад веры; "а хто выконвае яго, той жыць будзе ім".

3:13  Хрыстос адкупіў нас ад пракляцьця закону, зрабіўшыся за нас пракляцьцем — бо напісана: "пракляты кожны, хто вісіць на дрэве",

3:14  каб дабраславеньне Абрагамавае праз Хрыста Ісуса пашырылася на язычнікаў, каб нам атрымаць абяцанага Духа вераю.

3:15  Браты! кажу я па-людзку: нават чалавекам зацьверджанага запавету ніхто не адмяняе і не дадае да яго.

3:16  Але Абрагаму дадзеныя былі абяцаньні і нашчадку ягонаму. Ня сказана: "і нашчадкам", як бы пра многіх, а як бы пра аднаго: "і насеньню твайму", якое ёсьць Хрыстос.

3:17  Я кажу тое, што запавету пра Хрыста, раней Богам зацьверджанага, закон, які паявіўся праз чатырыста трыццаць гадоў, не адмяняе так, каб абяцаньне страціла сілу.

3:18  Бо калі паводле закону спадчына, дык ужо не паводле абяцаньня; але Абрагаму Бог даў гэта паводле абяцаньня.

3:19  Навошта ж закон? Ён дадзены пасьля з прычыны злачынстваў, да часу прышэсьця насеньня, якому было дадзена абяцаньне, і ўчынена праз анёлаў, рукою пасрэдніка.

3:20  Але пасрэднік пры адным ня бывае, а Бог адзін.

3:21  Дык ці ж закон супроць абяцаньняў Божых? Ані! Бо калі б дадзены быў закон, які мог бы ажыўляць, дык сапраўды праведнасьць была б ад закону;

3:22  але Пісаньне ўсіх замкнула пад грэх, каб абяцаньне веруючым было дадзена ад веры ў Ісуса Хрыста.

3:23  Але да прышэсьця веры, мы былі замкнутыя пад вартаю закону да таго часу , як мела адкрыцца вера.

3:24  Дык вось закон быў для нас павадыром да Хрыста, каб нам апраўдацца вераю;

3:25  а як прыйшла вера, мы ўжо не пад кіраваньнем павадыра.

3:26  Бо ўсе вы сыны Божыя па веры ў Хрыста Ісуса;

3:27  усе вы, хто хрысьціўся ў Хрыста, у Хрыста апрануліся!

3:28  Няма ўжо Юдэя, ні язычніка; няма раба, ні вольніка; няма мужчынскага полу, ні жаночага: бо ўсе вы адно ў Хрысьце Ісусе.

3:29  Калі ж вы Хрыстовыя, дык вы нашчадкі Абарагамавыя, і паводле абяцаньня спадкаемцы.

Chapter 4

4:1  Яшчэ скажу: спадкаемец, пакуль у маленстве, нічым не адрозьніваецца ад раба, хоць і гаспадар усяго:

4:2  ён пад апекунамі і кіраўнікамі аж да часу вызначанага бацькам.

4:3  Гэтак і мы, пакуль былі ў маленстве, былі паняволеныя рэчавым пачаткам сьвету;

4:4  але калі споўніўся час, Бог паслаў Сына Свайго (Адзінароднага), Які нарадзіўся ад жанчыны і хадзіў пад законам,

4:5  каб адкупіць падзаконных, каб нам атрымаць усынаўленьне.

4:6  А як што вы — сыны, дык Бог паслаў у сэрцы вашыя Духа Сына Свайго, Які ўсклікае: "Авва, Войча!"

4:7  Таму ты ўжо ня раб, а сын; а калі сын, дык і спадкаемец Божы празь Ісуса Хрыста.

4:8  Але тады, ня ведаючы Бога, вы служылі божышчам, якія па сутнасьці не багі;

4:9  а сёньня, уведаўшы Бога, альбо лепей, атрымаўшы пазнаньне ад Бога, навошта вяртаецеся зноў да бясьсілых і ўбогіх матар’яльных пачаткаў, і хочаце яшчэ зноў падняволіцца ім?

4:10  Вы пільна зважаеце на дні, месяцы, поры і гады.

4:11  Баюся за вас, ці ня марна я працаваў у вас.

4:12  Прашу вас, браты, будзьце, як я, таму што і я, як вы. Вы нічым не пакрыўдзілі мяне:

4:13  ведаеце, што, хоць я ў нядужай плоці зьвеставаў вам першы раз,

4:14  але вы не пагардзілі спакушэньня майго ў плоці маёй і не пагрэбавалі мною, а прынялі мяне, як анёла Божага, як Хрыста Ісуса.

4:15  Якія вы былі дабрашчасныя! Сьведчу пра вас, што, калі б можна было, вы б вырвалі вочы свае і аддалі мне.

4:16  І вось, няўжо я стаўся ворагам вашым, кажучы вам праўду?

4:17  Рупяцца за вас нячыста, і хочуць вас адвярнуць, каб вы рупіліся пра іх.

4:18  Добра рупіцца ў добрым заўсёды, а не ў маёй толькі прысутнасьці ў вас.

4:19  Дзеці мае! я зноў дзеля вас у пакутах народзінаў, пакуль вобраз Хрыста ня выявіцца ў вас.

4:20  Хацеў бы я цяпер быць у вас і зьмяніць голас мой, бо я ў недаўменьні пра вас.

4:21  Скажэце мне вы, хто хоча быць пад законам: хіба вы ня слухаецеся закону?

4:22  Бо напісана: "Абрагам меў двух сыноў, аднаго ад рабыні, а другога ад вольнай".

4:23  Але які рабыніч, той народжаны па плоці; а які ад вольнай, той па абяцаньні.

4:24  У гэтым ёсьць іншы сэнс. Гэта два запаветы: адзін ад гары Сінайскай, які родзіць на рабства, які ёсьць Агар,

4:25  бо Агар азначае гару Сінай у Аравіі і адпавядае цяперашняму Ерусаліму, бо ён зь дзецьмі сваімі ў рабстве;

4:26  а вышэйшы Ерусалім вольны: Ён — маці ўсім нам.

4:27  Бо напісана: "узьвесяліся, няплодная, ты, што ня родзіш; усклікні і гукні, ты, што ня мучылася ў родах; бо ў пакінутай куды болей дзяцей, чым у той, што мае мужа".

4:28  Мы, браты, дзеці абяцаньня, як Ісаак.

4:29  Але як тады народжаны ад плоці гнаў таго, хто ад Духа, так і сёньня.

4:30  Што ж кажа Пісаньне? "Выгані рабыню і сына яе, бо сын рабыніч ня спадчыньніць разам з сынам вольнае".

4:31  Таму, браты, мы дзеці не рабыні, а вольнай.

Chapter 5

5:1  Дык стойце ж у свабодзе, якую даў нам Хрыстос, і ня схіляйцеся зноў пад ярмо рабства.

5:2  Вось, я, Павал, кажу вам: калі вы абразаецеся, ня будзе вам ніякае карысьці ад Хрыста.

5:3  Яшчэ сьведчу кожнаму чалавеку, які абразаецца, што ён павінен выконваць увесь закон.

5:4  Вы, хто апраўдвае сябе законам, засталіся бяз Хрыста, адпаліся ад мілаты,

5:5  а мы духам чакаем і спадзяёмся на праведнасьць ад веры;

5:6  бо ў Хрысьце Ісусе ня мае сілы ні абразаньне, ні неабразаньне, а вера, якая дзее празь любоў.

5:7  Вы ішлі хораша: хто спыніў вас, каб вы не скараліся ісьціне?

5:8  Такое перакананьне не ад Таго, Хто заклікае вас.

5:9  Каліва закваскі расчыняе ўсё цеста.

5:10  Я пэўны за вас у Госпадзе, што вы ня будзеце думаць іначай; а той, хто змушчае вас, хто б ён ні быў, панясе на сабе асуду.

5:11  За што ж гоняць мяне, браты, калі я і цяпер прапаведую абразаньне? Тады ганьба крыжа спынілася б.

5:12  О, калі б выдаліць тых, якія баламуцяць вас!

5:13  Да вольнасьці закліканы вы, браты, толькі вольнасьць ваша ня была б повадам дагаджаць плоці; а любоўю служэце адно аднаму.

5:14  Бо ўвесь закон у адзін сказ укладваецца: "любі блізкага твайго, як самога сябе".

5:15  Калі ж паміж сабою грызяцеся і ясьце адно аднаго, дык глядзеце, каб не панішчылі вы адно аднаго.

5:16  Я кажу: рабеце паводле Духа, і вы ня будзеце паддавацца пажадзе плоці;

5:17  бо плоць жадае супраціўнага Духу, а Дух — супраціўнага плоці: яны адно аднаму супрацівяцца, так што вы ня тое робіце, чаго хацелі б.

5:18  Калі ж вас Дух водзіць, дык вы не пад законам.

5:19  Дзеі плоці вядомыя; вось яны: пералюбства, блуд, нечыстата, непатрэбства,

5:20  ідаласлужэньне, чарадзейства, варожасьць, свары, зайздрасьць, гнеў, звады, раздоры (спакусы), ерасі,

5:21  нянавісьць, забойствы, п’янства, закалоты і іншае такое; папярэджваю вас, як і раней папярэджваў, што тыя, хто робіць так, Царства Божага не ўспадкуюць.

5:22  А плод Духа: любоў, радасьць, згода, доўгая цярплівасьць, добрасьць, міласэрнасьць, вера,

5:23  лагоднасьць, устрымлівасьць. На такіх няма закону.

5:24  А тыя, якія Хрыстовыя, укрыжавалі цела з пажадлівасьцю і пахацінствамі.

5:25  Калі мы жывём Духам, дык згодна з Духам і рабіць павінны.

5:26  Ня будзем пустаславіцца, адно аднаго дражніць, адно аднаму зайздросьціць.

Chapter 6

6:1  Браты! калі і дапусьціць чалавек якую пагрэшнасьць, вы, духоўныя, папраўляйце такога ў духу лагоды, зважаючы кожны на сябе, каб ня дацца спакусе.

6:2  Насеце цяжары адно аднаго, і такім чынам выканаеце закон Хрыстовы.

6:3  Бо хто лічыць, што ён нешта такое, калі ён нішто, той ашуквае самога сябе.

6:4  Кожны няхай правярае сваю дзею, і тады мецьме пахвалу толькі ў сабе, а ня ў іншым,

6:5  бо кожны панясе свой цяжар.

6:6  Той, каго настаўляюць словам, дзяліся ўсякім дабром з тым, хто настаўляе.

6:7  Ня крывеце душою: Бог паганьбёны ня бывае. Што пасее чалавек, тое і сажне:

6:8  хто сее ў плоць сваю, ад плоці пажне прахласьць; а хто сее ў Дух, ад Духа пажне жыцьцё вечнае.

6:9  Робячы дабро, ня струджваймася: бо ў свой час пажнём, калі не аслабнем.

6:10  Дык вось, пакуль ёсьць час, будзем рабіць дабро ўсім, а найбольш сваім аднаверцам.

6:11  Бачыце, як многа напісаў я вам сваёю рукою.

6:12  Тыя, што хочуць хваліцца паводле цела, змушаюць вас абразацца толькі дзеля таго, каб унікнуць ганеньняў за крыж Хрыстовы,

6:13  бо і самі абрэзаныя ня трымаюцца закону, але хочуць, каб вы абразаліся, каб пахваліцца ў вашай плоці;

6:14  а я не хачу хваліцца, хіба толькі крыжам Госпада нашага Ісуса Хрыста, Якім для мяне сьвет укрыжаваны, а я для сьвету.

6:15  Бо ў Хрысьце Ісусе ня мае сілы ні абразаньне, ні неабразаньне, а новае стварэньне.

6:16  Тым, якія чыняць у згодзе з гэтым правілам, мір ім і міласьць, і Ізраілю Божаму.

6:17  У астатнім, хай ніхто не стурбуе мяне, бо я нашу раны Ісусавыя на целе маім.

6:18  Мілата Госпада нашага Ісуса Хрыста з духам вашым, браты. Амін.